คำพ่อ คำเเม่
ตอน เพื่อนแท้
ลูกรัก...
คนเราต้องมีเพื่อน จะอยู่คนเดียวไม่ได้ แม้ลูกเองก็มีเพื่อน คำว่า “เพื่อน” นั้นมีความหมายลึกซึ้ง ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทถึงขั้นเป็น “เพื่อนเกลอ” หรือ “เพื่อน” ด้วยแล้ว อาจทำให้เกิดความรู้สึกสนิทแนบแน่นยิ่งกว่าการเป็นพี่น้องเสียอีก เพราะอาจตายแทนกันได้ แต่เพื่อนที่นับว่าประเสริฐที่สุดก็ คือเพื่อนแท้ อันเพื่อนแท้นั้นก็คือเพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์ เพื่อนที่ไม่ทอดทิ้งในยามทุกข์ยากหรือในยามตกต่ำ ยังไปมาหาสู่ประจำเหมือนเดิมหรือบ่อยกว่าเดิม
ดังนั้น เมื่อต้องการจะคบหากับใครเป็นเพื่อนแท้ ก็จำต้องดูให้แน่นอนว่าเขาเป็นเพื่อนประเภทใด พอที่จะเป็นเพื่อนแท้ได้หรือไม่ ในขณะเดียวกันเราก็ต้องทำตัวให้เป็นเพื่อนแท้ของเพื่อนด้วย กล่าวคือจะต้องให้ความสำคัญในความเป็นเพื่อน ให้เกียรติ แสดงความยินดีเมื่อเพื่อนได้ดี
เมื่อเพื่อนเพลี่ยงพล้ำหรือประสบความล้มเหลวอย่างใดอย่างหนึ่งต้องแสดงความเห็นใจ ให้กำลังใจ และไม่ทอดทิ้ง หากเราช่วยอะไรไม่ได้ ก็ควรเฉยเสีย ไม่ซ้ำเติมเพื่อน เพื่อนอย่างนั้นควรเห็นอกเห็นใจมากกว่าจะไปซ้ำเติม เพื่อนที่ทอดทิ้งเพื่อน ซ้ำเติมเพื่อน หรือคบกันเพราะผลประโยชน์นั้นเป็นเพื่อนแท้ไม่ได้ เป็นได้ก็เพียงแค่คนรู้จักคุ้นเคยกันเท่านั้น อย่าว่าแต่จะเป็นเพื่อนแท้ไม่ได้เลย แม้จะถือว่าเป็นเพื่อนก็ยังยาก เมื่อต้องการเพื่อนแท้ที่ต้องแสดงความเป็นเพื่อนแท้แก่เพื่อนก่อน ตัวเองยังเป็นเพื่อนแท้ของเพื่อนไม่ได้ ใครเล่าเขาจะยอมมาเป็นเพื่อนแท้ของเรา
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
