คำพ่อ คำเเม่
ตอน จงใช้เงิน อย่าให้เงินใช้
ลูกรัก...
สมัยนี้ใครๆก็เห็นเงินเป็นพระเจ้ากันทั้งนั้น เพราะเห็นว่าเงินเป็นสิ่งบันดาลทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้เเละซื้อได้เเม้กระทั่งใจคน คนทุกวันนี้จึงมุ่งเเต่หาเงินกันทุกวิถีทาง เเม้จะต้องทำชั่วทำผิด เเม้จะประกอบกรรมทำเข็ญให้คนอื่นเดือดร้อนก็ยอมทำกันเพื่อให้ได้เงินมา โลกจึงร้อนจนเเทบจะลุกเป็นไฟอยู่เเล้ว
เงินสำคัญก็จริงหรอกลูก เเต่อย่าให้ความสำคัญเเก่เงินจนลืมความดี ลืมคุณธรรม เเละลืมข้อเท็จจริง เมื่อเราให้ความสำคัญเเก่เงินมากไป เงินก็จะมาเป็นนายเรา เมื่อเป็นนาย เงินก็จะใช้เราบังคับเราให้ทำโน่นทำนี่ ลูกดูตัวเองก็ได้ เวลาเงินไม่มี ลูกก็ไม่คิดอยากจะได้อะไรมากนัก อยากได้ อยากกิน อยากซื้อเฉพาะของที่จำเป็นเท่านั้น เเต่พอมีเงินมากเข้าก็เริ่มอยากกิน อยากใช้ของที่ดีๆ เเปลกๆ ถูกเงินบังคับจนหัวหมุนไปโดยไม่รู้ตัว
คนเราตอนไม่มีเงิน มีเวลานอนพักผ่อนสบายทั้งคืน ตอนมีเงินกลับไม่มีเวลาจะนอน พักผ่อนก็น้อย เเม้จะหาเวลาทานอาหารให้สุขสบายก็ทั้งยาก ตอนมีเงินน้อยมีเวลาอยู่กับครอบครัวเเต่พอมีเงินมากเข้ากลับไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัว ทำให้ครอบครัวขาดความอบอุ่น
นี่เเหละลูกเอ๋ย เงินมันใช้เราเพราะเราไปหลงมัน บางคนพอมีเงินเข้าก็คิดการใหญ่ สั่งฆ่าคนบ้าง เลี้ยงนักเลงบ้าง ทำตัวเป็นเจ้าพ่อบ้าง นอกใจคู่ครองของตัวเองบ้าง เงินมันใช้ให้ทำทั้งนั้น หากไม่มีเงิน เขาอาจไม่คิดจะทำอย่างนั้นหรืออาจทำไม่ได้ด้วย
ดังนั้น ลูกอย่าให้เงินมาเป็นนายใช้เรา เราต้องเป็นนายของเงิน เป็นคนใช้เงิน เเละใช้ในทางที่ถูก จะได้ไม่เดือดร้อนภายหลัง
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
