เส้นทางสายนี้..มีแต่คำว่าง่าย
การหลับตาเป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะหากเราหลับตาเป็น การนึกถึงภาพดวงหรือองค์พระก็จะง่าย อย่าปิดตาแบบใช้กำลัง ทำเหมือนเราปรือตาเบาๆ จะทำให้เรานึกดวงหรือองค์พระได้ง่าย เราต้องจำไว้อย่างหนึ่งว่า “ตลอดเส้นทางสายกลางภายใน ตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งเป็นพระอรหันต์ เป็นเส้นทางที่ไม่ทุรกันดาร เป็นเส้นทางของผู้มีบุญ” เพราะฉะนั้น..คำว่ายากไม่มีเลย เริ่มต้นจากง่ายไปถึงง่ายมาก จนกระทั่งไปถึงง่ายแสนง่าย ถ้าเริ่มรู้สึกยาก เริ่มตื้อๆ ตันๆ เกร็งหรือตึง แปลว่า เราทำไม่ถูกหลักวิชชาแล้ว เมื่อเราหลับตาทำภาวนา จะมีแต่เรื่องง่ายๆ ซึ่งกลับตาลปัตรกับทางโลกภายนอกเหมือนเส้นผมบังภูเขา เราต้องศึกษาให้เข้าใจว่าความจริงเป็นอย่างนี้
ถ้าหากเราหลับตาแล้วเริ่มยาก เริ่มทุรกันดาร เริ่มยากเข็ญ หรือเริ่มควานหาองค์พระ แปลว่า เรายังทำไม่ถูกหลักวิชชา ไม่ใช่เส้นทางของผู้มีบุญ ซึ่งหลวงพ่อขอยืนยันว่าเส้นทางสายกลางง่าย และไม่เชื่อว่าใครจะทำไม่ได้ นอกจากคนขาดสติ คนบ้า คนเมา หรือคนตายแล้ว เป็นต้น เพราะฉะนั้นลูกทุกคนสามารถทำได้อย่างง่ายๆ แต่ต้องเอาใจใส่ ต้องขวนขวาย ต้องมีฉันทะ และสมัครใจที่จะเข้าถึงธรรม ปรารถนาที่จะได้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต อยากหลุดพ้นจากทุกข์อย่างแท้จริง
อุปสรรคในช่วงแรกๆ จะมีแต่เรื่องฟังกับตั้งใจมากจนเกินไป ส่วนเรื่องการหลับหรือเรื่องอะไรต่างๆ ยังเป็นเรื่องรองลงมา เพราะถ้าใจเราไม่ฟังไปคิดในเรื่องคน สัตว์ สิ่งของก็ง่าย ซึ่งทั้งหมดนี้อยู่กับการฝึกฝน ค่อยๆ ฝึกฝนกันไป จึงจำไว้ว่าตลอดเส้นทางสายกลางภายใน เส้นทางไปสู่ความเป็นพระอริยเจ้าที่จะทำให้เราเกิดความพึงพอใจอันสูงสุดอย่างที่ไม่เคยเจอ คือ ต้องง่าย เพราะฉะนั้น..นึกถึงดวงหรือองค์พระอย่างง่ายๆ นะลูกนะ ถ้าเริ่มยาก แปลว่าเราเริ่มบีบเปลือกตาแล้ว กดลูกนัยน์ตาแล้ว ต้องหลับตาเบาๆ ผ่อนคลายสบายอย่างที่เคยบอกบ่อยๆ ถ้าลูกทำอย่างนั้นได้ เดี๋ยวก็จะเข้าถึงธรรมกันอย่างง่ายๆ เลย
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
คุณครูไม่ใหญ่
