สวมชุดขาวมาวัด..ด้วยใจสงบ เรียบง่าย
ภาพที่เราไปจัดกิจกรรมที่วัดซึ่งเราเป็นผู้จัดงาน ขอให้ญาติโยมทุกท่านใส่ชุดขาว แม้ไปจัดข้างนอกหรือวัดอื่นก็ตาม เพราะชุดขาวจะทำให้เกิดความเรียบง่าย จะไม่เกิดการประกวด ประชัน หรือสนใจพูดถึงเรื่องการแต่งตัวจนไม่ได้ตั้งใจฟังพระท่านเทศน์ ปรกติเวลาพระเทศน์ก็ไม่เข้าใจกันในระดับที่สมบูรณ์อยู่แล้ว เสื้อสีอื่นๆ ก็ไม่ได้ห้ามว่าไม่ให้ใส่ แต่ให้กิจกรรมบุญของเราจบก่อน หรือไม่ใช่กิจกรรมที่เกี่ยวกับวัดเรา จะได้ไปจัดแยกต่างหาก สามารถเปลี่ยนไปใส่สีอื่นๆ ได้ ของเราจัดต้องเรียบง่าย
สมัยก่อนที่ใครคนหนึ่งลงสอนธรรมะ สมัยนั้นญาติโยมมาวัดแต่งตัวกันหลากสี พูดคุยค่อนศาลายกเว้นแถวหน้า พอคุยกัน..ใครคนหนึ่งก็หยุดฟังด้วย แล้วก็นึกว่า “เรามานั่งทำไมกัน” ก็เลยมานั่งยิ้มๆ ทำนิ่งๆ พอญาติโยมเห็นใครคนหนึ่งนิ่ง ที่กำลังคุยกันก็หยุดเงียบ แล้วใครคนหนึ่งก็ถามขึ้นว่า “กำลังตั้งใจฟังโยมคุย อยากฟังว่าคุยเรื่องอะไรกัน” แต่ก็ไม่มีใครตอบ หลังจากวันนั้นจึงออกเป็นกฎระเบียบขึ้นมาว่าให้ใส่ชุดขาวมาวัด พอมีกฎระเบียบขึ้นมา ญาติโยมก็หายกันไปค่อนศาลา แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไร แม้ไม่มีใครมาก็นั่งคนเดียว หรือนั่งกับคุณยายอาจารย์ แต่ต่อมาคนก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นใส่ชุดขาวกันจนล้นศาลา และคนก็มาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
การใส่ชุดหลากสีมาวัดจะทำให้ใจไม่สงบ ใส่ชุดหลากสีต้องมีเครื่องประดับ แล้วพอมาวัดก็มาคุยกันเรื่องนี้ คุยวนไปวนมา จะกี่สัปดาห์ก็คุยแต่เรื่องเดิมแบบนี้จะมาวัดทำไม ความจริงแล้วอยากให้ทุกวัดกำหนดให้โยมใส่ชุดขาว เพราะทำให้เกิดความเรียบง่าย แต่ว่าเราไม่สามารถให้เขาทำทุกวัดได้ เพราะแม้แต่วัดของเรายังไม่ลงตัวเลย ชุดขาวก็จริง แต่ก็ยังมีแถมๆ กันมาอยู่ ชุดสีอื่นเหมาะกับทางโลกมากกว่า ของเราควรจะใส่ชุดสีขาว อย่างชาวเขาตามเผ่าต่างๆ ยืดหยุ่นให้ แต่ก็ควรจัดกลุ่มให้นั่งแยกต่างหาก..ไม่ให้มาปนกัน ซึ่งก็ยืดหยุ่นให้พอสมควรแล้ว การให้ใส่ชุดสีขาวให้ถือเป็นนโยบายที่รับทราบทั่วกัน การมาวัดรวมไปถึงกิจกรรมที่วัดเราไปจัดก็ควรใส่ชุดสีขาว ถ้าไม่อย่างนั้น เสื้อผ้าจะหลากหลายเต็มไปหมด รวมไปถึงศูนย์สาขาภายในประเทศและต่างประเทศทั่วโลกก็ให้มีแนวทางเช่นนี้ แต่ต่างประเทศก็พอเข้าใจได้ เพราะบางครั้งยังคุมชาวต่างประเทศไม่ได้ แต่ภายในประเทศก็ต้องให้ลงตัวไม่อย่างนั้นจะหลากหลาย มาวัดแล้วใจจะไม่สงบ
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
คุณครูไม่ใหญ่
