หยุดใจ...ให้หมั่นทำสม่ำเสมอ อย่างถูกหลักวิชชา
เราต้องให้เวลาในการทำใจหยุดใจนิ่งควบคู่กับภารกิจประจำวัน ต้องทำให้สม่ำเสมอ อย่าทำๆ หยุด ๆ ไม่เช่นนั้นผลจะเกิดช้า ให้หมั่นทำสม่ำเสมอทุกวัน แม้ว่าเวลาเรานั่งอาจจะฟุ้งบ้าง มืดบ้าง เมื่อยบ้าง ก็อย่าไปท้อ ให้ทำต่อไปเรื่อย ๆ ความมืดในใจไม่ได้มีตลอดเวลา เหมือนกับความมืดภายนอกก็เช่นเดียวกัน..มีอยู่แค่ชั่วระยะหนึ่งแล้วก็จะสว่าง ความมืดในใจเวลาเราหลับตา แล้วมืดก็แค่ชั่วคราว ถ้าเรามีความเพียรและทำถูกหลักวิชชา ไม่ช้าความมืดนั้นก็จะค่อย ๆ เจือจางลงไปเรื่อย ๆ แล้วก็ล่มสลายหายไปในที่สุด
การทำความเพียรให้ถูกหลักวิชชาจึงมีความสำคัญมาก ต้องให้สม่ำเสมอ อย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว ไม่ว่าจะเจ็บ จะป่วย จะไข้ จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ให้ฝึกใจหยุดนิ่งเอาไว้เรื่อย ๆ บางช่วงเราไม่สบาย เรานั่งไม่ไหว เราก็นอนทำ แต่ถ้าแข็งแรง...เราก็ควรจะนั่ง นั่งฝึกไปเรื่อย ๆ ฝึกไป หยุดไป นิ่งไป ให้ใจคุ้นกับศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
