กกใจของเราอยู่กลางกายทุกอนุวินาที
ชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง ต้องหมั่นสั่งสมในทุกอิริยาบถ นอกจากเวลานั่งแล้ว เวลายืน เวลาเดิน เวลานอน เราก็ตรึกเอาไว้ ทำจิตให้บริสุทธิ์ เราต้องทำทุกอิริยาบถ ทุกสถานที่และทุกกิจวัตรกิจกรรม ไม่ว่าจะทำภารกิจอะไรก็แล้วแต่..ต้องตรึกเอาไว้
เราใช้ทุกกิจวัตรกิจกรรมให้เป็นทางมาแห่งบุญ นำมาซึ่งความบริสุทธิ์ นำมาซึ่งการหยุดการนิ่ง อย่างนี้เรียกว่า “ไม่ประมาท ไม่ชะล่าใจ” เหมือนแม่ไก่กกไข่ คือ เฝ้าเพียรกกไข่จนกว่าจะเป็นตัวเวลาไปหาอาหารเสร็จ...ใจก็จดจ่ออยู่ที่ฟองไข่ เดี๋ยวก็กลับมากกไข่จนกว่าจะเป็นตัว
เราก็ต้องกกใจของเราอยู่กลางกาย ให้เหมือนแม่ไก่กกไข่ เดี๋ยวใจเราจะใส ใจเราจะละเอียดจะเข้าถึงธรรมอย่างง่ายดายสบาย ๆ สั่งสมการหยุดนิ่งแล้วทำไปเรื่อย ๆ อย่าให้ชีวิตผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ หายใจทิ้งเปล่าไปอย่างนั้น.. ไม่เอานะ เรามีเวลาจำกัดในการสร้างบารมี ต้องใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นไปเพื่อการสร้างบารมี เป็นไปเพื่อการแสวงหาธรรมะภายใน หาที่พึ่งภายในหาพระธรรมกายในตัว แล้ววิมาน คือ บ้านบนสวรรค์ของเราที่เราจะต้องไปอยู่ตอนที่เราละโลกไปแล้ว จะได้สุกใสสว่างไม่อายชาวสวรรค์ เวลาเขาถามว่า “ได้วิมานอย่างนี้มาด้วยบุญอะไร” เราจะได้ตอบอย่างองอาจและเบิกบานใจ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
