เอาใจอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ที่มุ่งเข้าสู่ภายใน
นอกรอบสำคัญนะ ต้องขวนขวายให้มาก ๆ คือ ต้องตั้งเป้าหมายไว้ว่า ต้องไปศึกษาวิชชาธรรมกายให้ได้ ต้องไปรู้ไปเห็นธรรมะให้ได้ ไม่รู้ไม่เห็นเป็นไม่ได้ให้รู้แจ้งเห็นแจ้ง ให้แทงตลอดให้ได้ ต้องรู้ให้ได้ วันนี้ต้องรู้ให้ได้ พรุ่งนี้ต้องเอาให้ได้ ต้องคิดอย่างนี้นะ ใจต้องมีเป้าหมาย ซึ่งเป้าหมายที่เราตั้งไว้ต้องแน่วแน่ แล้วใจจะไม่หลุดไปเรื่องอื่นเลย ใจจะวนอยู่กับเรื่องละเอียด แล้วจะทำให้ลูกละเอียดขึ้น
นึกเรื่องหยาบใจก็จะหยาบ นึกเรื่องละเอียดใจก็จะละเอียด ถ้าใจมีเป้าหมายแน่วแน่จะไม่มุ่งไปเรื่องอื่น ใจจะมุ่งแต่เรื่องละเอียดเพราะฉะนั้น...ลูกต้องไม่ติดอะไรเลยจึงจะเข้าไปสู่ภายในได้ เหมือนกายหยาบเป็นทางผ่านเข้าไปข้างใน ต้องไม่ติดอะไรเลยจริงๆ ติดนิดเดียวก็ไม่ได้ ต้องปล่อยวางทุกสิ่ง ปล่อยหลุดปล่อยพ้นเข้าไปรอวันที่ทุกคนเห็นธรรมะตลอดเวลาและละเอียดไปพร้อม ๆ กัน
ถามตัวเองว่าเราได้ขวนขวายเอาจริงเอาจังกันแค่ไหน? วันคืนล่วงผ่านไป อย่าติดในคน สัตว์ สิ่งของ ใจต้องไม่คิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาแล้ว ไม่กังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ให้เอาใจอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ ณ วินาทีนี้ ที่ใจกำลังมุ่งเข้าสู่ภายใน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
