การทําภาวนา....ขาดไม่ได้แม้แต่เพียงวันเดียว
กิจวัตรการทําภาวนาจะขาดไม่ได้เลยแม้แต่เพียงวันเดียว!! พอข้ามวันขาดไปแม้เพียงวันเดียว แต่เรากลับต้องมาเริ่มทำกันใหม่เพราะไม่ต่อเนื่องซึ่งน่าแปลกทีเดียว เขียนหนังสือยังต้องเขียนทุกวัน หากขาดวันเดียวก็เขียนไม่คล่องแล้ว
การทำภาวนาก็เช่นเดียวกัน แม้ว่าเราจะอยู่ในระดับบริหารสูงเพียงใดก็ตาม แม้มีภารกิจมากก็ตาม แต่ถ้าหากเราสมัครใจ ตั้งใจมีฉันทะอยากที่จะเข้าถึงธรรมจริงๆ เราจะอิน เมื่อมีเวลาว่างเราก็มาพิจารณาว่า “ทำอย่างไรใจจึงจะหยุดนิ่ง” และเข้าไปสู่ภายในได้ ซึ่งก็ต้องสั่งสมกันไปทุกวัน ๆ จนกระทั่งถึงในระดับที่เป็นสิ่งนั้นจริง ๆ แล้วคราวนี้ก็จะง่าย องค์พระจะเกิดขึ้นมาเอง ดวงธรรม แสงสว่าง กายในกาย เรื่องง่าย ๆ ก็เกิดขึ้น
ทําให้สม่ำเสมอ สั่งสมไปทีละเล็กทีละน้อย หมั่นสังเกตไปเรื่อย ๆ ต้องมีฉันทะ มีความปรารถนาที่อยากจะเข้าถึงพระธรรมกายอย่างแท้จริง อยากจะเรียนรู้วิชชาธรรมกาย แล้วก็พยายามหมั่นสังเกตไปเรื่อย ๆ ทำทุกวัน ทุกอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน ทำไปเรื่อย ๆ จากความหยาบก็จะค่อย ๆ ละเอียด ละเอียดลงไป ๆ จนกระทั่งถึงจุดที่นั่งแล้วมีความสุข
แม้ตอนแรก ความสุขยังไม่เกิดขึ้น เป็นแต่เพียงว่าอยู่ในระดับที่เฉย ๆ ไม่สุขไม่ทุกข์ แค่อทุกขมสุข สุขก็ไม่สุข ทุกข์ก็ไม่ทุกข์ ก็รักษาระดับอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ แม้กระทั่งถึงจุดที่ปล่อยวางหมดทุกอย่างแล้ว จะหยุดนิ่งไปเอง ความสงบความสุขก็จะเกิดขึ้น
เมื่อได้เห็นภาพที่ทุกคนมาสวดธรรมจักรกันแล้วก็ปลื้มใจ ดูมีความสุขกันทุกคนเลย พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ ตอนนี้ยิ่งสำคัญมากๆ สวดไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวจะชอบมากกว่านี้ สวดไปพอจิตละเอียดจะได้ยินเสียงที่แตกต่างจากทั่ว ๆ ไป แม้เสียงจะแตกต่าง แต่ก็น่าปลื้มเป็นสุขใจที่ได้ยินและถ้าหากเข้าถึงธรรมหรือมีความสุขจากการสวด จะสุดยอดเลยจิตจะค่อย ๆ ถูกกลั่นให้ละเอียดไปเอง
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
