เราคือใคร ถวิล วัติรางกูล

สรุปขั้นตอนการปฏิบัติตามคำสอนในพระพุทธศาสนา
 

ขั้นที่หนึ่ง สัพพะปาปัสสะอะกะระณํ การไม่กระทำบาปทั้งปวง ได้แก่ไม่ทำชั่วทั้งกาย วาจา ใจ คือ เว้นจากอกุศลกรรมบถ ๑๐
 

ขั้นที่สอง กุสะลัสสปะสัมปะทา ทำความดีให้เต็มที่ ได้แก่ กระทำกุศลกรรมบถ๑๐ หรือ บำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา หรือ มีจิตประกอบด้วย มหากุศลจิต ๘ หรือ บุญญกิริยาวัตถุ ๑๐
 

ขั้นที่สาม สะจิตตะปะริโยทะปะนัง ทำจิตให้ผ่องใส
 

ทําจิตให้ผ่องใส
 

ปัจฉิมลิขิต

               การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้น ต้องมีบุญกุศลส่งผลเกื้อหนุนมาเป็นอันมาก นับเป็นบุญลาภขั้นแรก

               เป็นมนุษย์แล้วยังได้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ไม่พิกลพิการ มีสติปัญญาปกติ นับเป็นบุญลาภขั้นที่สอง

               ยิ่งได้เป็นมนุษย์ที่มีโอกาสได้พบพระพุทธศาสนา นับว่าเป็นบุญลาภขั้นที่สาม

                เมื่อพบแล้ว ได้ศึกษาเล่าเรียนประพฤติปฏิบัติตาม นับเป็นบุญลาภขั้นที่สี่

                บุญลาภขั้นสุดท้ายอันเป็นขั้นสูงสุด คือได้รับผลจากการประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมนั้น

                 ผลจากการประพฤติปฏิบัติธรรม แม้จะได้รับไม่ถึงขั้นตัดวัฏฏสงสารได้ แต่กุศลกรรมย่อมส่งผลให้ไปสู่สุคติ มีโอกาสสร้างสมอบรมบารมีให้สูงยิ่ง ๆ ขึ้นไปในภพชาติหน้าต่อไป (บารมี หมายถึงคุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่งคือนิพพาน)

               สรุปแล้วหน้าที่ของคน ก็คือการบำเพ็ญบารมี ไม่ใช่กระทำอย่างอื่น เพราะเมื่อบำเพ็ญบารมีจนครบ ๑๐ ประการ คือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา และอุเบกขา เต็มเปี่ยมบริบูรณ์แล้ว ย่อมพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด

                 หน้าที่การสร้างบารมี จึงเป็นสิ่งสูงสุด เป็นคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ที่ทุกคนเกิดมาควรจะต้องกระทำ จึงจะไม่เสียชาติเกิด

อุบาสิกาถวิล ( บุญทรง ) วัติรางกูล