ระเบียงทัศนะ

ญาติให้เช่า

.....…มือสั่นเทาเอื้อมไปเด็ดยอดผักบุ้งริมน้ำอย่างเหนื่อยอ่อน เหงื่อเม็ดเล็กผุดทั่วใบหน้าเรียวผอม เอ็นสะพรั่งทั่วร่างกาย บ่งบอกวันวัยผ่านโลกและชีวิตมายาวนาน

 

.....แดดยามเช้าอย่างนี้ไม่แรงนัก มองเห็นยายละออคนข้างบ้านเดินออกมาเด็ดยอดผักบุ้งเหมือนเคยทำ ในมือหญิงชรามีตระกร้าไม้ไผ่เก่าคร่ำคร่าที่สานเข้ากันอย่างลวกๆ ภายในมีสมุนไพรโบราณหลายชนิด ทั้งมะขามป้อม ขมิ้นผง กิ่งข่อยมัดเล็กๆ และพืชผักบางชนิดที่พอจะขายได้ …" ยาย..วันนี้เก็บได้เยอะไหมจ๊ะ " ฉันยิ้มทักทายเหมือนทุกวัน ยายยิ้มตอบฉันเหมือนทุกวันเช่นกัน " พอได้บ้างหลานเอ๊ย..เก็บทุกวันมันเลยขึ้นไม่ทัน " พูดพลางหัวเราะพลางอย่างอารมณ์ดี …จำได้ว่าเมื่อยายละออมาอยู่ข้างบ้านเราใหม่ๆ รู้สึกแปลกใจทำไมไม่เห็นลูกหลาน ถามไถ่ได้ความว่า ลูกหลานทำงานในเมืองไม่มีเวลาว่าง ปลูกกระต๊อบให้อยู่คนเดียวเพราะครอบครัวลูกเขาเองก็ลำบาก เอาแม่ไปอยู่อีกคนคงไม่ไหว

 

.....ฟังแล้วรู้สึกสะท้อนใจ ภาวนาขออย่าให้เหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับแม่เรา กับตัวเรา ตลอดจนกับคนที่เรารักเลย บุญใดที่ทำไว้ขอให้เกื้อหนุนค้ำจุนไม่ลำบาก.. ภาพชีวิตของยายละออทำให้นึกถึงข่าวในประเทศญี่ปุ่นเร็วๆนี้ อ่านครั้งใดอดที่จะทอดถอนใจไม่ได้ ..

 

.....ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น คนแก่ที่อยู่ตัวคนเดียวสามารถ " เช่าญาติ " มาแก้เหงาได้ครั้งละสองสามชั่วโมง ญาติให้เช่าเหล่านี้เล่นบทบาทของตนได้แนบเนียน ตัวอย่างเช่น คุณตาพ่อม่ายสามารถเช่าคุณยาย ลูกชาย ลูกสะใภ้ และหลาน มาเป็นญาติได้หนึ่งวัน โดยเสียค่าเช่าเป็นเงินประมาณ ๑,๖๐๐ เหรียญ

 

.....ที่บ้านของคุณตาผู้ใช้บริการ คุณยายและลูกสะใภ้จะทำกับข้าววุ่นอยู่ในครัว คุณตาจะคุยธุรกิจกับลูกชายที่เช่ามา ขณะมองดูหลานทำการบ้านอย่างเป็นสุข ตกเย็นญาติให้เช่าเหล่านี้ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน และพวกรับจ้างที่มา " รวมญาติ " กันวันนี้ ไม่มีใครเคยรู้จักหรือเจอะเจอกันมาก่อนเลยสำหรับผู้ที่ต้องการสัมผัสกับความเป็นใหญ่เป็นโต อยากลิ้มรสการมีอำนาจวาสนาเป็นครั้งคราว เขายังมีบริการให้เช่า " ข้าทาสบริวาร " ผู้ที่จะคอยก้มหน้านิ่ง ให้ผู้ว่าจ้างดุด่าว่ากล่าวต่อหน้าธารกำนัลได้อีกด้วย

 

.....โอ! มนุษย์หนอมนุษย์ ต่างแสวงหากันไปตามความพอใจ ตามทิศทางที่คิดว่าคนเกิดและตายเพียงครั้งเดียว ในโลกทุนนิยมใบนี้มีบางสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้ นั่นคือ ความรักความเอาใจใส่ บางคนมีญาติเหมือนไม่มี ทอดทิ้งให้พระที่บ้านนั่งรอด้วยความเหงา มีเพียงความว่างเปล่าอาดูรเป็นเพื่อน น้ำตารินไหลลงอาบแก้มทุกครั้งที่คิดว่า " ไม่มีใคร " ...คุณเคยลืมใครบางคนที่รักคุณไปบ้างหรือไม่

 

.....…..เคยกลับไปหาท่านให้ท่านชื่นใจบ้างหรือยัง !……

 

อุบลเขียว