มัชฌิมา ปฏิปทา หรือเส้นทางสายกลางนี้ คือ เส้นทางที่มวลมนุษย์ทั้งหลาย ต่างมุ่งเพื่อที่จะดำเนินไปเพราะปลายทางนั้นจะไปสิ้นสุด ณ แหล่งที่เป็นความสุขอันอมตะ นั่นคือ พระนิพพานกัลยาณมิตรทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นชนเชื้อชาติใด ภาษาใด หากจะมุ่งสู่จุดหมายนี้แล้ว ต่างจะต้องดำเนินบนเส้นทางเดียวกัน เหมือนดังบัณฑิตในกาลก่อน เช่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอริยเจ้าทั้งหลาย ท่านได้ดำเนินบนเส้นทางนี้ และถึงจุดหมายก่อนล่วงหน้าแล้ว พวกเราทั้งหลาย มีสิทธิ์กันพร้อมหน้าที่จะก้าวไปบนเส้นทางสายนี้เช่นเดียวกัน แม้ต้องใช้เวลาอันยาวนานในห้วงวัฏสงสาร ที่ต่างต้องเวียนว่ายตายเกิดหลายภพหลายชาติ หากเรายังมีความมุ่งมั่นกัลยาณมิตรที่รัก เสบียงที่จะติดตัวไปในระยะทางอันยาวนานในวัฏสงสารนี้ คือ บุญบารมี นั่นเอง เราจะต้องสั่งสมให้ถึงพร้อมด้วยบารมีทั้งสิบทิศ เหมือนดั่งพระอริยเจ้าทั้งหลายเมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว ขอพวกเราทุกคน จงเร่งขวนขวายที่จะสะสมเสบียง คือ การทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา และในช่วงระยะเข้าพรรษาที่เพิ่งผ่านมาไม่นานนี้ เราได้สำรวจตัวเราเองแล้วหรือยังว่า เราได้สร้างคุณประโยชน์อันจะเป็นบุญบารมีแก่ตัวเราอย่างไรบ้างอย่าปล่อยเวลาแห่งบุญกุศลของเราให้ล่วงเลยไป โดยไม่ได้ก่อคุณค่าแก่ตัวเรา เพราะเวลาที่ผ่านไป หาได้ย้อนกลับไม่ ผู้มีปัญญาทั้งหลายย่อมไม่ประมาทต่อการใช้เวลาแห่งชีวิต ต่างมุ่งสะสมบารมี เพื่อจะให้ทุกอนุวินาทีมีค่าเป็นบุญ
ขอขอบคุณ หนังสือ “หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
