ลีโอ ตอลสะตอย ผู้ที่โลกวรรณกรรม ยกย่องให้เป็นนักประพันธ์ชั้นเยี่ยมที่ยิ่งใหญ่โดยเฉพาะการเขียนเรื่อง “สงครามและสันติภาพ”แต่ในช่วงชีวิตหนึ่งของเขาได้อุทานว่า ชีวิตมาถึงจุดหยุดนิ่งเสียแล้วและได้มีคำถามต่อตนเองว่า ทำไมฉันจึงมีชีวิตอยู่ ฉันควรมีชีวิตอยู่อย่างไรความมุ่งหมายของชีวิตคืออะไร ความตายของฉัน และฉันจะช่วยตนเองได้อย่างไรแต่ปรากฏว่าประมาณ ๒๐ ปี ในช่วงท้ายของชีวิต ลีโอ ตอลสะตอย ก็ยังหาคำตอบไม่ได้จนกระทั่ง ละโลกไปในที่สุด คงทิ้งคำถามไว้ให้คนรุ่นหลังมีหลักฐานเป็นเอกสารลายมือของเขาในสมัยนั้นเป็นที่น่าเสียดาย ถ้าลีโอ ตอลสะตอย ได้เกิดในร่มเงาพระพุทธศาสนาหรือได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับคำสอนอันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเขาก็คงจะได้คำตอบอันมีคุณค่าให้แก่ชีวิต
ทุกชีวิต ล้วนมุ่งไปสู่เส้นทางเดียวกัน ซึ่งเป็นทางสายเอก เป็นเส้นทางชีวิตอันประเสริฐนั่นคือ การเกิดมาสร้างบารมี สั่งสมความดีให้เต็มบริบูรณ์อันจะนำไปสู่ความหลุดพ้นจากความทุกข์ มุ่งนิพพานแดนเกษมไม่ว่าบุคคลนั้นจะอยู่ในฐานะเช่นใด ชาติตระกูลที่สูงส่งหรือต่ำต้อยเพียงใดถ้าตั้งใจประพฤติปฏิบัติตามคำสั่งสอนอันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยการทำกาย วาจา ใจ ให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่องใสทำจิตใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย ในกลางของกลางก็จะต้องเข้าถึง “ธรรมกาย” ที่มีภายในตัวของเราทุกคนซึ่งจะนำพาชีวิตของบุคคลนั้น อยู่ในเส้นทางสายเอก เส้นทางชีวิตอันประเสริฐและเป็นหลักประกันได้ว่า จะไม่พลิกผันไปสู่เส้นทางสายอื่นอย่างแน่นอนเมื่อทราบกันอย่างนี้แล้ว เราคงจะไม่ต้องเสียเวลาค้นหาคำตอบ เช่น ลีโอ ตอลสะตอยแต่ควรลงมือปฏิบัติ ทำความเพียรทันที สร้างสั่งสมเหตุไว้อย่างไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น
ขอขอบคุณ หนังสือ “หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
