♡"ชีวิตที่ที่ถูกหลอก"♡
♡ถูกโฆษณาชวนเชื่อว่า สิ่งนี้ สิ่งนั้น
สิ่งโน้นคือความสุข เราถูกหลอมอย่างนั้น
จากผู้ไม่รู้ หลอมด้วยสื่อต่าง ๆ ทุกสื่อ
ที่ผ่านเข้ามาทางตาหูจมูกลิ้นกายใจ
♡ถูกหลอมว่าสิ่งที่เราได้เห็น ได้ยิน
ดมกลิ่น ลิ้มรส ถูกต้องสัมผัสเหล่านั้นคือความสุข
สุขที่ดื่มได้บ้างที่เห็นได้บ้าง ที่ฟังได้บ้าง ที่ถูกต้องสัมผัสได้บ้าง ที่ฟุ้งฝันบ้าง
♡ก็เหมาเอาว่านั่นแหละคือความสุข ได้ดูทิวทัศน์ ดูหนัง ดูละคร ดูเพชรนิลจินดา ดูของสวย ๆ งาม ๆ เราถูกสอนให้เชื่อว่าถ้าได้ดูอย่างนี้แล้ว
จะเป็นสุข แล้วเราก็เลยเข้าใจว่า คงใช่ จึงไปแสวงหา
♡หรือได้ยินเสียงเพราะ ๆ เสียงเพลงบ้าง
เสียงธรรมชาติ เสียง
ทะเล เสียงคลื่นซัดฝั่ง เสียงนํ้าตก เสียงเยินยอสรรเสริญอะไรพวกนั้น
♡เราก็ถูกทำให้เข้าใจผิดว่า นั่นคือความสุข จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่หรือได้ดมกลิ่นหอม ๆ หลากกลิ่น ไม่ซํ้ากันเลย ไม่ว่ากลิ่นนั้น
จะมาจากคน จากสัตว์ จากสิ่งของ หรือจากวัสดุอะไรก็แล้วแต่
♡ได้ดมแล้วชื่นอกชื่นใจก็เข้าใจว่านี่คือความสุข
ได้ลิ้มรสเหมือนกัน เข้าใจว่าการได้รับประทานหรือได้ดื่มกิน
อะไรที่หลากรสหลากลีลาต่าง ๆ เหล่านั้น รสเปรี้ยวหวานมันเค็มไม่ซํ้ากันเลย เปรี้ยวอย่างเดียวก็ไม่ซํ้าเปรี้ยว หวานก็ไม่ซํ้าหวานอย่างนั้น เป็นต้น
♡หรือได้ดื่มเครื่องดองของเมาไม่ซํ้าแบบว่านั่นก็คือ
ความสุข เราถูกหลอมถูกสอนให้เชื่ออย่างนั้น
หรือการถูกต้องสัมผัส ตั้งแต่สัมผัสคน สัตว์ สิ่งของว่านั่นแหละคือความสุข หรือความฟุ้งฝันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอย่างนั้น
♡ในชีวิตประจำวันโลกสอนเราหล่อหลอม
เราอย่างนี้เราจึง
เข้าใจไปอย่างนั้นแล้วก็แสวงหากันไป
จนหมดเวลาในโลกซึ่งมีอยู่อย่างจำกัด หมดไปชาติหนึ่งฟรี ๆ แถมขาดทุนชีวิตเสียอีก
♡เพราะชีวิตมีกฎแห่งกรรมคอยควบคุมอยู่ มันก็พัดพาเราไปท่องเที่ยวในสังสารวัฏ
แต่เที่ยวอย่างนี้มันไม่ได้เที่ยวเหมือน
ไปเที่ยวทัวร์ต่างประเทศนะ
มันไปท่องเที่ยวในอบายซึ่งเป็นความทุกข์ทรมาน
♡คุณครูไม่ใหญ่♡
