บทความประจำวัน

ให้ลูกทุกคนหมั่นเอาใจของเราไว้ที่ศูนย์กลางกายอย่างสบาย ๆ ให้ทําจนติดเป็นนิสัย ไม่ว่าในอิริยาบถใดก็ตาม จะนั่ง นอน ยืน เดินใจจะต้องมาหยุดอยู่ที่กลางกาย ทำให้คล่อง ทำให้ชำนาญให้ติดเป็นนิสัย ถ้าหากพวกเรานานๆ ทำทีก็จะไม่ค่อยคล่อง จะมีความรู้สึกว่าฝืน รู้สึกว่าขลุกขลัก เวลาเราไปปฏิบัติภารกิจที่เราได้รับมอบหมาย ก็ไม่รู้ว่าจะแบ่งใจของเรามาไว้ภายในได้อย่างไร

วัตถุประสงค์การเกิดมาในภพนี้ชาตินี้ มีวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือ ทำพระนิพพานให้แจ้ง สิ่งนี้คือวัตถุประสงค์หลักของชีวิต ซึ่งพวกเราทุกคนก็ทราบกันอย่างดีแล้ว การจะทำพระนิพพานให้แจ้งนั้น ต้องทราบว่าพระนิพพานอยู่ที่ตรงไหน เราจะเข้าถึงได้อย่างไร เราได้ยินได้ฟังกันบ่อย ๆ ว่า นิพพานอยู่ภายในตัวของเรา เป็นที่สุดของทางสายกลาง ซึ่งเริ่มต้นจากศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เราจะเข้าถึงเส้นทางสายกลางนี้ได้ก็ด้วยอาศัยการหยุดนิ่งเท่านั้น ที่จะเข้าถึงซึ่งหนทางสายกลาง และไปสู่เป้าหมายปลายทาง คือ พระนิพพานได้

ถ้าลูกทุกคนรักที่จะศึกษาวิชชาธรรมกาย การที่จะเรียนวิชชาธรรมกายให้ดี เรื่องหนึ่งที่สำคัญ คือ ต้องเป็นคนพอดี ๆ ไม่มาก ไม่น้อย ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น หรือ ไม่อยากเด่นอยากดังอะไรเหล่านี้ เป็นต้น ต้องพอดี ๆ เพราะวิชชาธรรมกายเป็นวิชชาการแสวงหาความพอดี ต้องพอดีทั้งหยาบทั้งละเอียด หยาบก็ต้องพอดี ละเอียดก็ต้องพอดี ๆ จึงจะไปได้ดี

นั่งธรรมะให้เริ่มจากจุดที่ง่ายที่สบายก่อน แม้ยังไม่ชัดก็ไม่เป็นไร ต้องฝึกตรงนี้ซ้ำ ๆ จนกว่าจะชัดยิ่งกว่าลืมตาเห็น แปลว่า เรานิ่งมาก ๆ กายกับใจเป็นหนึ่งเดียว จะนิ่งได้ ใจต้องไม่ติดอะไรเลย ติดแต่ดวง ติดองค์พระ ซึ่งทำให้ใจไม่ไปไหน ไม่ไปนอกเรื่อง ใจจะติดตรงกลาง นิ่งเป็นหนึ่งเดียวกันเลย ที่ใจเราไม่มีคุณภาพเพราะไม่อยู่กับกาย ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ออกไปอยู่นอกตัวเมื่อใจไปติดกับเรื่องหยาบ ๆ ทำให้ใจเสื่อมคุณภาพ เสื่อมคุณค่าไป

ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ละเอียด ให้ไปให้ถึงจุดที่เราพึงพอใจได้เร็วที่สุด อย่างสบาย ๆ ถ้าเราทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียวได้จริง ๆ เราก็จะไปถึงตรงนั้นได้จริง ๆ ไม่ต้องกังวลนะ เรายอมเสียเวลาฝึกตรงนี้ ดูเหมือนช้า แต่จริง ๆ ไม่ช้า จะเร็ว! ต้องเอาให้แจ่มแจ้งหายสงสัยด้วยตัวของเราเอง

ให้ลูกทุกคนตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ดี ให้ความละเอียดของใจเพิ่มมากขึ้นไปเรื่อย ๆ นิ่งเข้าไปเรื่อย ๆ จนใจปลอดจากความฟุ้งทั้งหลาย

วัฒนธรรมขององค์กรเรา เริ่มต้นที่ความรักในการปฏิบัติธรรม หลวงพ่อเองก็เริ่มต้นด้วยการปฏิบัติธรรม ซึ่งในช่วงมานั่งธรรมะ กับคุณยายอาจารย์ฯ ใหม่ ๆ เมื่อนั่งจนใจละเอียดได้ระดับหนึ่งแล้ว คุณยายอาจารย์ฯ ก็บอกเรื่องเป้าหมายของชีวิต และเมื่อรู้เป้าหมายชีวิตก็จะรักการฝึกตัว เรื่องความเคารพ เรื่องการทำงานเป็นทีม คุณธรรมอื่น ๆ ก็จะตามมาเอง

เราเกิดมาทำงานสร้างบารมี ซึ่งเราอาศัยโลกเพื่อสร้างบารมี แต่เราไม่ติดในโลก เหมือนดอกบัวที่อาศัยโคลนตมเพื่อเติบใหญ่ แต่ไม่ติดในโคลนตม ชูดอกเบ่งบานโผล่พ้นผิวน้ำเพื่อรับแสงอรุณเราอาศัยกามภพนี้เพื่อสร้างบารมี แต่เราไม่ติดในกามภพ เราไม่เกลือกกลั้วด้วยกาม แต่เราคิดออกจากกามมาประพฤติพรหมจรรย์เหมือนนักโทษที่ออกจากคุก

การที่เราได้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างจากทางโลก เข้ามาอยู่รวมกันในเพศภาวะของภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา เพราะมีเป้าหมาย หลัก ๆ อยู่ ๓ อย่าง คือ

ให้ฝึกฝนใจของเราให้หยุดนิ่ง จนสามารถปล่อยใจของเราเข้าไปสู่ภายในได้ให้ฝึกจนติดเป็นนิสัย เพราะนี่คือชีวิตของนักบวชไม่ว่าจะเป็นพระเป็นเณร เป็นอุบาสกอุบาสิกาก็ตาม ต้องหมั่นเติมความบริสุทธิ์เอาไว้ อย่าให้สิ่งที่เป็นข้าศึกต่อความบริสุทธิ์บังเกิดขึ้น ก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยไปเรื่อย ๆ เพราะหากเราไม่ได้ทำสมาธิภาวนา ชีวิตนักบวชของเราก็ไร้ค่า แม้เป็นพระ เป็นเณร เป็นอุบาสกอุบาสิกา ก็เหมือนกับไม่ได้เป็น

อย่าลืมนะ เวลารับแขกหรือคุยกับญาติโยม ให้นึกถึงพระในตัวไปด้วยฝึกเอาไว้นะ จะอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน จะบริหารงาน จะปัดกวาดเช็ดถูเสนาสนะ ซักผ้า ล้างจาน ก็ให้ล้างใจไปด้วย ในทุก ๆ กิจวัตรกิจกรรมก็ให้เห็นองค์พระใส ๆ อยู่ที่กลางกายตลอดเวลา

สิ่งที่เกื้อหนุนในการปฏิบัติธรรมให้ใจของเราหยุดนิ่งได้เร็วนั้น มีอยู่ ๔ ประการ ได้แก่

ให้ทำธรรมะควบคู่กับงานหยาบไปด้วย เพราะถ้ารอให้งานหยาบเสร็จ แล้วค่อยมาปฏิบัติธรรม เราอาจจะชี้ก่อน! เหมือนเวลาเราทานก๋วยเตี๋ยวก็ต้องหายใจไปด้วย ไม่ใช่ทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วค่อยมาหายใจ ถ้าเรารองานหยาบเสร็จ เดี๋ยวเราจะชี้ก่อนที่จะได้ปฏิบัติธรรมกัน

การที่พวกเราทุกคนได้ก้าวเข้ามาสู่ในเส้นทางธรรม ตั้งใจมาเป็นนักรบกองทัพธรรม ซึ่งถือว่า “เป็นความตั้งใจที่ดีมากๆ และ ดีที่สุดแล้ว” เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะภารกิจนี้ คือ งานที่แท้จริงของเรา

ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองให้ดี ให้เป็นผู้ที่สมควรศึกษาวิชชาธรรมกาย นักสร้างบารมีไม่มีสิ่งใดที่เป็นอุปสรรค ไม่ว่าจะเป็นคำแนะนำสั่งสอน กฎ ระเบียบวินัย สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อยและให้ระลึกไว้เสมอว่าทุก ๆ กิจกรรม มีเอาไว้เพื่อการสร้างบารมี

UG 5 สำคัญนะ คุณครูไม่เล็กท่านสุดยอดเลย เพราะสิ่งดี ๆเหล่านี้ก็มาจากท่าน เพราะฉะนั้น...เราจะต้องสวดให้ถึงเป้า ต้องทำให้ท่านปลื้มสิ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ท่านเหนื่อยตลอดชาติ

หลวงพ่อเป็นห่วงลูก ๆ อยากให้เข้าถึงธรรมกัน จึงอยากให้ไปสวดธรรมจักรที่พระมหาธรรมกายเจดีย์ ที่ตรงนั้นสำคัญมาก สายบุญไหลตลอดเวลา สายบุญที่เกิดจากการบูชาพระพุทธเจ้าล้านพระองค์ และสายบุญของพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร ซึ่งเราจะเข้าใจสิ่งที่หลวงพ่อพูดได้ ต้องมีความละเอียดในระดับที่ศึกษาวิชชาธรรมกายได้

เรามีงานสำคัญที่จะต้องทำ ซึ่งเป็นงานที่สำคัญมากๆ ไม่ทำไม่ได้ ถ้าไม่ทำก็แพ้เขา งานที่เราจะทำนั้นเป็นงานสำคัญที่สุดในโลก...สำคัญที่สุดในจักรวาล เป็นงานที่จะทำด้วยวิชชาธรรมกาย

ก่อนที่เราจะได้มาสร้างบารมีรวมกัน ณ ที่แห่งนี้ หลักใหญ่ที่สำคัญ คือ วิชชาธรรมกาย ถ้าหากว่าปราศจากวิชชาธรรมกายแล้วการที่เราจะมารวมกันอย่างนี้คงเป็นไปได้ยาก ซึ่งหลวงพ่อเชื่อว่าทั้งลูกพระ ลูกเณร อุบาสก อุบาสิกา มีความปรารถนาที่จะศึกษาวิชชาธรรมกาย เพราะฉะนั้น....เราจึงได้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างทางโลกมาอยู่รวมกันในสถานที่นี้

อย่าลืมปฏิบัติธรรมควบคู่กันไป แม้เราจะมีภารกิจหยาบมากมายเพียงไรก็ตาม แต่งานที่แท้จริงของเรา คือ การปฏิบัติธรรม ถ้าเราขาดสิ่งนี้แล้ว การเข้ามาสู่ในองค์กรนี้จะไม่สมบูรณ์ไม่บรรลุวัตถุประสงค์ เพราะหน้าที่หลักของเรา เป้าหมายหลักของเราก็คือ เราต้องการมาเพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย มาสร้างบารมีและมาฝึกฝนอบรมตัวของเราเอง

การเรียนวิชชาธรรมกายจะให้ได้ดี...ต้องปรับทั้งหยาบทั้งละเอียดควบคู่กันไป หยาบที่เคยเอาแต่ใจตัวเองต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่ เพราะการเรียนวิชชาธรรมกาย ต้องเรียนเป็นทีม คนเดียวเรียนไม่ได้ผล ไม่ค่อยได้เรื่อง แล้วทั้งทีมต้องมีความรู้เท่าเทียมทันกันด้วย ไม่ทันไม่เท่ากัน...ไม่ได้เลย ยิ่งจะเรียนวิชชาที่ลึกซึ้งละเอียดลงไปเรื่อยๆ ทีมต้องยิ่งเยอะ แล้วทั้งทีมต้องเท่าเทียมทันกัน พอเท่ากันแล้ว เวลาที่มาซ้อนตรงกัน จะมีพลังที่ทบทับทวีไปได้ไกลเร็วแรงกว่าทำไปตามลำพัง เพราะตามลำพังมันได้นิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง