วัฒนธรรมชาวพุทธที่ปรากฎหลักฐานในพระไตรปิฎก
วัฒนธรรมการใช้และการดูแลรักษาปัจจัย ๔
๑. สัพพาสวสังวรสูตร เล่มที่ ๑๒ หน้า ๑๒-๒๐ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุให้ใช้ปัจจัย ๔ ต้องพิจารณาโดยแยบคายก่อนใช้
๒. พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ หน้า ๑๔๔ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุไม่ให้เหยียบเสนาสนะ ในขณะที่มีเท้าเปื้อน, เท้าเปียก หรือขณะใส่รองเท้า
๓. พระวินัยปิฎก จุลวรรค ทุติยภาค เล่มที่ ๗ หน้า ๓๕๒ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุ ให้ทำความสะอาดเสนาสนะ, การปิด- เปิดหน้าต่างที่อยู่อาศัย, และการอยู่ร่วมกันกับภิกษุผู้แก่พรรษากว่า
วัฒนธรรมการดูแลรักษาปัจจัย ๔
๑. พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ หน้า ๓๐๓-๓๒๕ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุให้เก็บรักษา เสนาสนะหลังจากการใช้แล้ว
๒. วัจจกุฎีวัตร(วัตรเกี่ยวกับสุขา) พระวินัยปิฎก จุลวรรค ทุติยภาค เล่มที่ ๗ หน้า ๔๕๘ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ การที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุให้ ใช้และรักษาห้องสุขา
วัฒนธรรมการดูแลรักษาสุขภาพ
๑. พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค ทุติยภาค และอรรถกถา เล่มที่ ๓ หน้า ๒๓๘ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ทรงอนุญาตให้ใช้เภสัช เพราะหมออนุญาต
๒. พระวินัยปิฎก ปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย เล่มที่ ๒๒ หน้า ๑๖๑ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุ ให้ดูแลสุขภาพร่างกาย
๓. พระวินัยปิฎก ปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย เล่มที่ ๒ หน้า ๒๗๘ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุในเรื่องการแปรงฟัน
๔. อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต เล่มที่ ๓๖ หน้า ๒๖๖ เป็นเรื่อง เกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุถึงสาเหตุของการเกิดโรค และการระวังดูแลรักษาสุขภาพของตนให้ยืนนาน
มารยาทชาวพุทธ
- พระวินัยปิฎก จุลวรรค ทุติยภาค เล่มที่ ๗ หน้า ๓๔๕ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ ตรัสสอนภิกษุถึงการแต่งงาน, การพูดจา, การเดิน และการรับประทานอาหาร เป็นต้น
-พระวินัยปิฎก จุลวรรค สังฆเภทขันธกะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุถึงวิธีการ ปฏิบัติตนเมื่อต้องอยู่ร่วมกัน
