นิทานอีสป เรื่อง นกกระจาบกับลูกเล็ก
ผู้แต่ง : อีสป
 

        ณ ไร่ข้าวโพด นกกระจายตัวหนึ่งทำรังอยู่บนต้นข้าวโพด เมื่อฤดูเก็บเกี่ยวมาถึงมันก็กลัวว่าชาวนาจะมาเก็บเกี่ยวข้าวโพดก่อนที่ลูกๆ ของมันจะบินได้ แม่นกจึงสั่งให้ลูกๆ คอยฟังว่าชาวนาจะเก็บข้าวโพดกันเมื่อใด เมื่อแม่นกกลับมาลูกๆ จึงรีบบอกว่า "เขาขอให้เพื่อนบ้านมาช่วยกันเก็บเกี่ยวพรุ่งนี้ แต่เพื่อนบ้านขอพลัดไปก่อน" แม่นกจึงยังคงอยู่ที่เดิมต่อ รุ่งขึ้นเมื่อแม่นกกลับมาหลังจากหาอาหารลูกนกก็รีบบอกแม่นกว่า "แม่จ๋า ชาวนาเขาเพิ่งบอกให้ลูกชายไปหยิบเคียวมา เขาจะลงมือวันนี้เลย" แม่นกจึงบอกกับลูกๆ ว่า "เราคงต้องรีบย้ายรังกันตอนนี้แล้วล่ะ เพราะถ้ามนุษย์คิดจะทำอะไรเขาจะไม่ยอมเสียเวลาเลยสักนิดเดียว"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

หากคิดจะทำอะไรจงมีความมุ่งมั่นอย่าหวังแต่จะพึ่งพาคนอื่น

:: พุทธภาษิต ::

อตฺตา หิ อติตโน นาโถ โก หิ นาโถ ปโร สิยา 
อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ. 

ตนแล เป็นที่พึ่งของตน คนอื่น ใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้ 
ก็บุคคลมีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งที่ได้ยาก.

( พุทฺธ ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๓๖