คุณเทียมใจ ยอร์เกนเซน เล่าว่า คุณแม่ของเธออายุ ๘๗ ปี เคยมีสุขภาพแข็งแรงดีมาโดยตลอด เดินไปซื้อของจากร้านใกล้ๆ บ้านได้ เดินไปตลาดซื้อกับข้าวมาทำให้ลูกหลานรับประทานกันได้ อ่านหนังสือโดยไม่ต้องใช้แว่นได้ ไม้เท้าก็ไม่ต้องใช้ ลูกสาวคนโตอายุ ๖๘ ปี ยังแข็งแรงสู้คุณแม่ไม่ได้

ต่อมาเมื่อต้นปี พ.ศ.๒๕๔๐ คุณแม่ของคุณเทียมใจป่วยเป็นโรคมะเร็งที่ปอด หมอผ่าตัดปอดทิ้งไป ๑ ข้าง บอกว่าคงอยู่ได้ไม่เกิน ๑ ปี คุณแม่มีกำลังใจเข้มแข็งมาก เพราะทุกคนบอกท่านว่าเป็นโรคปอดอักเสบธรรมดา และไม่ได้ทำการรักษาด้วยวิธีการรักษาโรคมะเร็ง เพราะเกรงว่าร่างกายจะทนไม่ได้

เดือนตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ คุณแม่มีอาการไอมาก ต้องการไปพักรักษาตัวที่จังหวัดนครราชสีมา เพราะมีลูกชายคนที่ ๓ อยู่ที่นั่น ก่อนเดินทางไปท่านต้องการทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วยเงินของท่านเองอีก ๑ องค์ แต่เดิมลูกสร้างไว้ให้ ๒ องค์

ลูกที่อยู่ทางกรุงเทพฯ บอกกับคุณแม่ว่า จะรับท่านกลับพร้อมกันในวันที่ ๑๘ ตุลาคม เมื่อเดินทางไปทอดผ้าป่าที่จังหวัดเลย แต่ยังไม่ทันถึงกำหนดรับกลับ ทางนครราชสีมาโทรศัพท์มาแจ้งว่า ได้พาคุณแม่เข้ารักษาในโรงพยาบาล ตรวจพบว่ามะเร็งแพร่กระจายไปทั่วหมดแล้ว ไม่สามารถรักษาได้ นอกจากดูไปตามอาการเท่านั้น

ลูกๆ จึงรีบพากันไปรับคุณแม่กลับ ตลอดทางมีอาการไอมาก บางครั้งมีเลือดปนออกมาเล็กน้อย เหนื่อยและหายใจมีเสียงดัง ๒ วันแรกที่กลับถึงบ้าน ไอถี่มากทั้งวันทั้งคืน ไม่ได้หลับได้นอนเลย ยิ่งดูฟิล์มก็ยิ่งพากันใจหาย เพราะไม่มีเนื้อปอดดีเหลืออยู่เลย คุณเทียมใจจึงบอกเพื่อนให้ช่วยเตรียมชุดอ๊อกซิเย่นให้พร้อมไว้ เพื่อใช้ช่วยอาการของมารดา

เมื่อหมดหนทางเข้า คุณเทียมใจนึกถึงอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ ตามที่มีคนนำมาอธิษฐานทำน้ำมนต์ให้คนป่วยดื่มแล้วมีอาการดีขึ้น จึงทดลองทำบ้าง วันแรกไม่ดีขึ้น คิดว่าตนเองตั้งจิตเชื่อมั่นไม่แน่วแน่ จึงขอให้หลานสาวกับหลานเขยซึ่งมาเยี่ยมย่าทุกวัน และเพิ่งเข้าวัดพระธรรมกาย มีศรัทธาเต็มเปี่ยม เป็นผู้อธิษฐานทำน้ำมนต์ พร้อมทั้งช่วยกันสวดสรรเสริญคุณพระมหาสิริราชธาตุไปพร้อมกันหลายๆ คน

ทำเป็นประจำทุกๆ เย็น เวลาผ่านไปผ่านไปไม่ถึงสัปดาห์ คุณแม่กลับสดชื่นแข็งแรง รับประทานอาหารได้ เดินออกกำลังได้ ไอน้อยลงจนแทบไม่ได้ยิน เวลาลูกหลานสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุ ทำสมาธิเพื่อทำน้ำมนต์จอกเล็กๆ ให้ คุณแม่จะนั่งพับเพียบพนมมือฟังทุกคนสวดด้วยความสุข จนกระทั่งจบคำอธิษฐาน

วันที่ ๑ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๑ คุณแม่บอกว่าสามารถคุกเข่ากราบพระได้สบายมากไม่ปวดเลย โรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบที่เป็นอยู่ ทำให้กลั้นปัสสาวะไม่ได้ก็หายไปหมด กลางคืนนอนหลับสนิท ไม่ต้องถ่ายปัสสาวะบ่อย วันเสาร์ที่ ๗ พฤศจิกายน สามารถเดินทางไปเยี่ยมน้องสาวที่ปากเกร็ดได้

วันอาทิตย์ที่ ๘ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๑ สามารถไปร่วมพิธีหล่อพระประจำตัวที่วัดได้ตั้งแต่เช้าจนกระทั่งเย็น โดยไม่มีอาการอ่อนเพลีย เดินไกลก็ไม่เหนื่อย

คุณเทียมใจกล่าวตอนท้ายว่า "ด้วยอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ ที่ได้ประจักษ์ด้วยตนเองครั้งนี้ ทำให้เชื่อมั่นในบุญมาก ขอนอบน้อมนมัสการแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย และคุณยายอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ผู้เป็นที่พึ่งอันประเสริฐ ที่เมตตาให้ได้เป็นเจ้าขององค์พระมหาสิริราชธาตุอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนี้ รวมทั้งนมัสการหลวงพี่ทุกๆ รูป และขอบคุณเจ้าหน้าที่ของวัดพระธรรมกายทุกท่านที่ได้ช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ตลอดมา"

การมีลูกหลานดีๆ อย่างครอบครัวนี้ เป็นกำลังใจดียิ่งของผู้เฒ่าที่ป่วยไข้อยู่แล้ว ทำให้อานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุบังเกิดผลเต็มที่ยิ่งขึ้น