ทบทวนบุญ

เรื่อง : กองบรรณาธิการ

           ผ่านพ้นเทศกาลวันขึ้นปีใหม่ไปไม่นาน แต่บรรยากาศของการเฉลิมฉลอง ซึ่งแทบทั้งโลกถือเป็น ธรรมเนียมนิยมกันว่า เป็นช่วงเวลาแห่งความเบิกบาน หรรษาที่ต้องต้อนรับสิ่งดี ๆ ใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิต ยังคงอบอวลไปด้วยความสุขและรอยยิ้มกันถ้วนหน้า เหมือนได้กลิ่นหอมสดชื่นของมวลดอกไม้นานาพันธุ์ เมื่อนึกถึงภาพแห่งความสุขในช่วงเวลาวันขึ้นปีใหม่มาเยือน แต่อย่างไรก็ตาม เราทั้งหลายที่เป็นชาวพุทธ แม้จะสนุกสนานรื่นเริงขนาดไหน ก็ไม่เคยละทิ้งแนวคิดและแนวทางปฏิบัติอย่างผู้มีปัญญา เพราะการวัดงบดุลกำไรชีวิตนั้น คงไม่สามารถวัดได้เพียง ทรัพย์สมบัติ หน้าที่การงาน หรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ความสุขที่เกิดขึ้นจากจิตใจที่ ดีงาม ด้วยการกลั่นใจให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ มีการบำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เป็นเบื้องต้น สิ่งนี้ต่างหากที่เป็นกำไรชีวิตที่แท้จริง เป็นกำไรที่เราตักตวงใช้อย่างไม่มีวันหมด เพราะเมื่อนึกถึงครั้งใด ใจก็ขยายกว้างขวางไร้ขีดจำกัด มีกำลังใจที่จะทำความดีต่อไป แม้ไม่มีใครเห็นหรือคอยชื่นชม ดังเช่น ภาพความประทับใจในบุญกุศลที่เกิดขึ้นของการอยู่ธุดงค์ปีใหม่ ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่ ๓๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๒ จนถึงวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓ ซึ่งทุกวินาทีตั้งแต่ตื่นนอน จนกระทั่งเข้านอน ถูกกลั่นเป็นบุญกุศลล้วน ๆ ที่ เชื่อมั่นว่ายังคงสว่างไสวอยู่ในดวงใจของผู้มีบุญทุกคน อยู่เสมอ

           เริ่มตนตั้งแต่การ ลงทะเบียนการอยู่ธุดงค์ ตั้งแต่เวลา ๑๕.๓๐ น. ณ สภาธรรมกายสากล บริเวณทิศตะวันออก ฝั่งครุฑ และพักค้าง ณ พื้นที่ตั้งวิหารน้อย ในลานธรรม มหาธรรมกายเจดีย์ และมหารัตนวิหารคด เห็นยอดนักสร้างบารมีทุกเพศ ทุกวัย ตั้งแต่วัยเด็กเล็กไปจนถึงวัยคุณปู่ คุณย่า หลายท่านมากันเป็นครอบครัว ต่างทยอยกันมาลงทะเบียนอย่างไม่ขาดสาย พกพากระเป๋าเพียงไม่กี่ใบกับรอยยิ้มบนใบหน้า มาอยู่ธุดงค์ปีใหม่กันอย่างคึกคักเบิกบาน การเข้า มาสู่บรรยากาศการอยู่ธุดงค์ ทำให้รู้สึกเปลี่ยนชีวิต ประจำวันที่เคยเป็นอยู่มาสู่บรรยากาศใหม่ที่ให้ความ รู้สึกสงบสุขอย่างบอกไม่ถูก จากที่เคยอยู่บ้านหลังใหญ่มาอยู่กลดหลังน้อยขนาดพอนอนได้หนึ่งคนพอดี มีเครื่องใช้ส่วนตัวเท่าที่จำเป็น ทำให้เห็นความจริงว่า แท้จริงแล้วชีวิตคนเราไม่ไดต้องการอะไรมากมาย มีบ้านหลายหลังก็อยู่ได้ทีละหลัง มีรถหลายคันก็ขับได้ทีละคัน มีเสื้อผ้าหลายชุดก็ใส่ได้ทีละชุด นอกเหนือ จากปัจจัย ๔ ในการดำรงชีวิตแล้ว ก็มีเพียงแคใจดวงนี้ที่เราต้องรักษาให้บริสุทธิ์อยู่เสมอ การอยู่ธุดงค์ นับเป็นกุศโลบายวิธีกำจัดขัดเกลากิเลส ทำให้เกิดความมักน้อยสันโดษ ไม่สะสม เพื่อให้เบาสบาย ไปมาสะดวกเพราะไม่มีภาระมาก เหมือนนกที่บิน ไปมีเพียงปีกกับหาง มีความปลอดกังวล ใจเป็นอิสระ ละคลายความยึดมั่นถือมั่น ทำให้ใจหยุด ใจนิ่ง ประพฤติปฏิบัติธรรมได้โดยง่าย พอตกค่ำต่างก็ทยอยกันเข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา และสวดมนต์ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิแผ่เมตตาก่อนนอนหลับในอู่แห่งทะเลบุญ

       วันนี้... นอกจากจะปฏิบัติกิจวัตรกิจกรรมตามปกติแล้ว ภาคบ่ายยังได้ฟังพระธรรมเทศนาจากพระเดชพระคุณพระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตตชีโว) ท่านได้บรรยายธรรมให้เราได้เข้าใจถึงความสำคัญของวันขึ้นปีใหม่ที่มีต่อนักสร้างบารมี ว่าช่วงเวลาที่เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นน้อยนัก เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน เหมือนสายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับ เราจึงต้องดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ตั้งใจสั่งสมบุญ ทุกบุญอย่างเต็มที่ เมื่อถึงวันปีใหม่ทุกปี ลองกลับมา นึกทบทวนงบบุญชีวิตของเราว่าไดมีการพัฒนาไปอย่างไร แล้วเราต้องแก้ไขข้อบกพร่องอะไรบ้าง เพื่อ ใช้เวลาทุกอนุวินาทีที่ผ่านไปให้มีคุณค่าสมกับที่เกิดมาสร้างบารมี

          นอกจากนี้พวกเรายังได้เข้าใจถึงสถานการณ์ พระพุทธศาสนาในปัจจุบัน และการริเริ่มโครงการอุปสมบทหมู ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย จะช่วยฟื้นฟูศีลธรรมโลกให้กลับคืนมาอย่างไร ทำให้ รู้สึกว่าได้ความรู้ที่มีคุณค่าอย่างมาก

            และภาคเย็นยังไดรับบุญพับจีวรในโครงการ อุปสมบทหมู ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ที่ด้านข้างบ้านแก้วเรือนทองของคุณยาย วันนี้มีสาธุชน มารับบุญพับจีวรกันเปนจำนวนมาก เรียกได้ว่าเกือบ ทุกคนที่มาอยู่ธุดงค์ปีใหม่เลยก็ว่าได้ เพราะคงไม่มีใครอยากจะพลาดบุญสำคัญนี้ การเป็นหญิงได้เพียง จับต้องผ้าจีวรก็รู้สึกว่ามีบุญมาก เพราะไม่มีโอกาสได้บวช ยิ่งรู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของผู้สถาปนาโครงการอุปสมบทหมู ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมูบาน ทั่วไทยให้สำเร็จ ยิ่งรู้สึกปีติภาคภูมิใจอย่างมาก ตั้งใจว่าผ้าจีวรทุกผืนที่เราได้พับ จะทำให้ดีที่สุด สวยที่สุด ประณีตที่สุด

           พับจีวรไปใจก็นึกถึงบุญกุศลไปด้วย ถึงแม้กาลเวลาจะล่วงเลยมากว่า ๒,๕๐๐ ปีแล้ว แต่ภาพของพระภิกษุผู้สงบจากความเร่าร้อนในทางโลกนุ่งห่ม ผ้ากาสาวพัสตร์เรียบร้อย มีมารยาท สำรวมระวัง ในกิริยาอาการของการยืน เดิน นั่ง ประพฤติตนเป็นผู้ไม่เห็นแก่นอน ถือการบำเพ็ญเพียรทางจิตเป็น หน้าที่หลักสำคัญของชีวิตนักบวช ยังคงเป็นภาพที่น่าเลื่อมใสศรัทธาของชาวพุทธอยู่เสมอ

           คุณค่าของผ้ากาสาวพัสตร์ที่เราร่วมพับจัดแจง ให้เรียบร้อยในวันนี้ คงไม่อาจประเมินค่า หรือตีราคา มุ่งพิจารณาความประณีตของเนื้อผ้า เพราะไม่อาจ มองเห็นคุณค่าอันแท้จริงที่แฝงอยู่ในผ้าสีย้อมฝาดนี้ ได้ แต่หากพิจารณาถึงหน้าที่อันสำคัญที่ผู้บวชเป็น พระภิกษุจะต้องประพฤติปฏิบัติภายหลังจากที่ไดห่ม ผ้ากาสาวพัสตร์ ย่อมมองเห็นเนื้อแท้อันแสนบริสุทธิ์ ของเนื้อผ้าจีวรทุกผืน ที่บันดาลความน่าเลื่อมใสให้เกิดขึ้นแก่ผู้พบเห็นได้ อย่างเช่นวันนี้ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนเห็นแต่รอยยิ้มอิ่มบุญของยอดนักสร้างบารมีที่ต่างช่วยกันพับผ้าจีวรอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพราะมีบุญเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจนั่นเอง

          กิจกรรมในภาคเช้า หลังจากทำวัตรเช้าและนั่งสมาธิแล้ว เหล่าสาธุชนต่างเดินทางมาตักบาตรปีใหม่ร่วมกัน ณ ลานธรรม มหาธรรมกายเจดีย์ ในปีนี้มีสาธุชนมาตักบาตรกันเป็นจำนวนมาก เพราะคุณครูไม่ใหญ่สอนให้เรารู้ว่า บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงให้กับเราได ใคร ๆ ก็ต้องสร้างบุญ ภาพพระสงฆ์เดินเรียงเป็นทิวแถวด้วย กิริยาสำรวม สีเหลืองเรืองรองของผ้ากาสาวพัสตร์ ตัดกับสีฟ้าใสของท้องฟ้าในยามเช้า ช่างเป็นความงดงามของวันขึ้นปีใหม่ที่อิ่มเอมด้วยบุญกุศลอย่างยิ่ง ภาพสาธุชนในชุดขาวราวดอกมะลิฉาบไล้ด้วยแสงเงิน แสงทองของดวงตะวัน และสายหมอกจาง ๆ ทำให้ ภาพดูนุ่มนวลน่าประทับใจ สองมือของท่านทานบดี บรรจงประคองสิ่งของวางลงไปในบาตร ตัดขาดออกไปจากใจ พร้อม ๆ กับกระแสบุญหลั่งไหลสู่ศูนย์กลางกายอย่างทับทวี

         หมอกยามเช้าที่ทำให้ชาวไทยทั้งประเทศ หันมาระลึกถึงบุญ และร่วมกันสร้างบุญอย่างเต็มกำลัง ตามแต่ภาวะและสถานะของตนจะเอื้ออำนวย บุญที่เกิดขึ้นจึงนำพาความชุ่มเย็นสู่ใจของชาวไทยทุกคน บุญใหญ่ครั้งนี้จะช่วยเตือนให้เรารำลึกว่าชีวิต เป็นของน้อย เวลาแห่งการสั่งสมบุญก็ถูกนับถอยหลัง ตลอดเวลา เราจึงต้องเร่งสั่งสมบุญให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ให้สมกับปี พ.ศ. ๒๕๕๓ นี้ เป็นปีแห่งการฟื้นฟู ศีลธรรมโลกให้รุ่งเรืองเหมือนดังสมัยพุทธกาล