ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าหลายคนจะคิดอย่างไร ถ้าผมจะเล่าความจริงบางอย่างที่ผม ได้ทำลายชีวิตและ นาคตของคนจำนวนมาก และในแต่ละอนุวินาทีที่กำลังดำเนินไป ก็มีผู้คนอีกจำนวนนับไม่ถ้วนต้องดับชีวิตลงเพราะผม ในรูปแบบที่อเนจอนาถต่างกัน

       ผมคงไม่น่ากลัวจนเกินไป เพราะผมจะสามารถทำร้ายใครๆ ได้ ก็ต่อเมื่อ เจ้าตัวยินยอมเท่านั้น...!!

       ..น้ำตา / คำขอร้อง / เหล้า / สามี / กลางคืน / ลูกวิ่งมากอดแม่ / อุบัติเหตุ / หนี้สิน / การผวาซ้ำๆ ของลูก /... /..ทุกๆ วัน...

       และนี่ก็คือบางฉากของหนึ่งในหลายๆ เรื่อง จากการที่ผมเข้าไปเป็นตัวหลัก ในการสร้างสิ่งเลวร้ายให้กับหลายครอบครัว รวมทั้งครอบครัวที่ผมกำลังจะเล่าต่อไปนี้

       กนก อภิรมรัตน์ บุคคลผู้มีตัวตนจริงที่ผมได้ทำลายเขา และทำร้ายความรู้สึกของ ผู้เกี่ยวข้องทางสายเลือดอย่างเลือดเย็น ราวกับมิตรที่ชั่วที่สุดที่อยู่ใกล้ชิดเขาตลอดเวลา

       กนกรู้จักกับผม ในครั้งที่เขาเรียนอยู่ มศ.๓ โดยการแนะนำของเพื่อนวัยรุ่น ด้วยกัน เราคุยกันถูกคอมาก เพราะทุกคนเชื่อว่าผมเป็นตัวเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ดี ที่สุดในขณะนั้น แต่ทุกครั้งที่มีการทะเลาะวิวาทเกิดขึ้น ต้นเหตุทั้งหมดมันมาจาก ผม ซึ่งทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจดี

       ผมและกนกคบกันมายาวนาน ด้วยความรู้สึกที่แน่นแฟ้นมากขึ้น แต่แล้ว เขา ก็ได้ตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง (อภินันท์ หรือคุณปิ่ว) ด้วยความรัก ที่เขาทุ่มเทให้เธออย่างมากมายเกินกว่าผมหลายเท่านัก ทั้งๆ ที่เธอมาทีหลังผม ซะอีก

       ..ถึงกระนั้นผมก็ไม่เคยหวาดหวั่นเลยว่า ความสัมพันธ์ของผมจะถูกทำให้ จืดจางลง หรือเวลาที่เขาจะให้แก่ผมลดน้อยถอยลงไป แต่ตรงกันข้าม กนกกลับ ติดผมมากขึ้น และอยู่กระชับมิตรกับผมแทบทุกคืนหลังเลิกงาน

       ..เรา ดื่ม กิน เที่ยวด้วยกัน และบางครั้งเขาต้องเสียเงินไปเป็นหมื่นต่อเดือน เพื่อซื้อผมให้อยู่เป็นเพื่อนเขา

       ความจริง ความมีมนุษยธรรมน่าจะเกิดขึ้นในใจของผมบ้าง แต่ไม่...เพราะธรรมชาติของผมไม่เข้าใจหรอกว่า มนุษยธรรมคืออะไร แม้ผมจะรู้ว่ากนกและคุณปิ่วมีลูกที่น่ารักถึง ๓ คนแล้ว ผมไม่ควรไปทำลายความอบอุ่นของครอบครัวนี้ ผมทำให้เขาทะเลาะกันบ่อยครั้ง ทำให้ลูกคนเล็กผวาเข้ามากอดแม่ ถามแม่ด้วย ความรู้สึกที่ไม่อยากให้พ่อผู้เป็นที่รักที่สุดมาหาผม แต่ทำยังไงได้...กนกเลือกผม ทุกครั้ง เพราะเขาติดผมมากจนมองข้ามความรักในสายเลือดที่มีต่อลูกที่น่ารักทั้ง ๓ คนไป

       บ่อยครั้งที่ลูกชายคนโตต้องพยายามทำหน้าที่แทนพ่อ และแสดงความห่วงใยแม่ เพื่อให้แม่รู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่ทุกอย่างกลับแย่ลง ทั้งหนี้สินที่เพิ่มทับทวีเป็นล้านๆ ซึ่งผมรู้ว่ากนกเครียดและต้องมาอยู่กับผมก็เพราะเรื่องนี้ด้วย ซึ่งผมก็ไม่เคยคิดจะช่วยเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว และผมทำได้ดีที่สุดก็คือ ทำให้เขามึนและลืมไปชั่วคราว พร้อมๆ กับการทำลายสุขภาพอย่างแยบยลที่สุด หรือได้ เรียกว่า ฆ่าเขาอย่างช้าๆ

       ผมรู้ดีว่าคุณปิ่วเกลียดผมมากเพราะเธอรู้ว่า ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวเธอ ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกัน และยังอยากให้ผมออกไปจากชีวิตครอบครัวของเธอ เพราะสิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือ กลัวอนาคตลูกทั้ง ๓ คน จะเอาอย่างพ่อ เพราะความเดียงสาของเด็กๆ ไม่อาจปกป้องการซึมซับพฤติกรรม ต้นแบบที่เลวร้าย จากพ่ออันเป็นที่รักได้ ซึ่งถ้าลูกๆ เอาตามอย่างพ่อขึ้นมาจริงๆ นั้น ก็หมายถึงดวงใจของผู้เป็นแม่ต้องรับสภาพ ตกนรกทั้งเป็น

       และในที่สุดเธอก็ได้ไปหาบุคคลที่เป็นความหวังสุดท้าย ที่คิดว่าน่าจะช่วยเธอได้ คนๆ นั้น คือ คุณแม่ของกนก ซึ่งก็ได้คำแนะนำว่า ให้เธอพาเขาไปยังสถานที่ แห่งหนึ่งที่เป็นเขตหวงห้ามสำหรับผม เพราะผมไม่อาจเข้าไปที่นั่นได้ เขาเรียก ที่นั่นว่า วัดพระธรรมกาย