ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น
เข้าพรรษา เข้าถึงธรรม
สวัสดีครับ! นักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลก ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๕๙ เป็นวันเข้าพรรษาแล้วนะครับเป็นช่วงที่เราจะได้สร้างบารมีอย่างเข้มข้น โดยเฉพาะการนั่งสมาธิ พระท่านจำพรรษาในวัด สำหรับพวกเราจำพรรษาที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ครับ ทุกพรรษาที่ผ่านมา คุณครูไม่ใหญ่ท่านคอยเตือนให้เราเห็นความสำคัญของการเข้าพรรษา ดังโอวาทที่ท่านให้แก่พระภิกษุที่จำพรรษาที่วัดพระธรรมกายว่า “การบำเพ็ญสมณธรรมเป็นวัตถุประสงค์หลักของชีวิตสมณะ คือ การทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนจากกองทุกข์ พรรษานี้หลวงพ่ออยากให้เป็นพรรษาแห่งความสมหวังของลูก ๆ ทุกคน ที่จะได้เข้าถึงพระธรรมกาย ถ้าเราเข้าถึงได้ก็จะเป็นกำลังใจให้แก่พุทธบุตรตามอารามต่าง ๆ ทั้งสังฆมณฑลเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดี เป็นกำลังใจของผู้ที่จะมาบวชภายหลังในรุ่นต่อไป ทั้งของวัดพระธรรมกายและวัดอื่น โดยการทำให้พรรษานี้เป็นพรรษาแห่งการบรรลุธรรมจริง ๆ หลวงพ่ออยากเห็นลูกทุกคน ทุกรูป ตั้งใจทำอย่างนี้ คือ หลับตาลืมตา นั่ง นอน ยืน เดิน เราจะเห็นองค์พระชัด ใส แจ่ม อย่างน้อยก็เห็นดวงใส ๆ จะเรียนหนังสือก็เห็นดวงใส ๆ เห็นองค์พระใส ๆ ทำศาสนกิจต่าง ๆ ที่ได้รับมอบหมายจากหมู่คณะก็มีแต่ดวงใส ๆ องค์พระใส ๆ ทั้งหลับตาลืมตา ถ้าเราทำอย่างนี้ได้ กิตติศัพท์อันดีงามนี้ก็จะกระจายไปยังอารามต่าง ๆ ทั้งภายในและต่างประเทศ ก็จะเกิดแรงบันดาลใจ เกิดการตื่นตัวในการปฏิบัติธรรม ซึ่งจะมีผลไปถึงเพื่อนสหธรรมิกตามอารามต่าง ๆ และญาติโยมทั้งหลายด้วย กระแสนี้เมื่อขยายออกไปแล้วจะมีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นทั่วสังฆมณฑลทั้งภายในและต่างประเทศ จะเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นทางมาแห่งบุญบารมีของเรา ที่เราเป็นต้นบุญต้นแบบ เป็นกำลังใจ ที่ทำให้สิ่งดีงามนี้หวนคืนมาอีกเหมือนย้อนยุคในสมัยพุทธกาล คือ เราสามารถเข้าถึงธรรมตามกำลังแห่งบารมีได้เช่นเดียวกับในสมัยพุทธกาลหากลูกทำอย่างนี้ก็จะได้สุขจากสมาธิสุขจากสมาธิเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ทีเดียว ที่จะทำให้เกิดการพัฒนาชีวิตของเราไปในทางที่ดีขึ้น และเป็นธงชัยของญาติโยมทั้งหลายด้วย นี้เป็นเรื่องสำคัญที่หลวงพ่ออยากจะฝากลูกทุกคนในวันเข้าพรรษานี้...”(๘/๗/๕๒)
พวกเรานักเรียนอนุบาลฯ ก็สามารถน้อมนำโอวาทนี้มาประยุกต์ใช้ได้เลยนะครับ ถ้าใครเข้าชมรม “สัมมาอะระหัง” หรือโครงการสร้างโลกสดใสด้วยสันติสุขภายใน ๒๔ น. ได้ก็เยี่ยมเลยครับ! พรรษานี้เห็นหน้าเห็นหลังในการปฏิบัติธรรมแน่นอนครับ! ฉบับนี้มาติดตามเรื่องราว Case Study ต่อจากฉบับที่แล้วได้เลยนะครับ
Case Study กรณีศึกษา
บวชพระลูกชายต่ออายุขัยโยมแม่
( ๙ เมษายน ๒๕๕๙) ตอนจบ
กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง
คุณแม่ชื้น บัวบานพร้อม เกิดในครอบครัวชาวนาที่ ต.คลองสาม อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี คุณแม่ชื้นสมรสกับคุณพ่อมงคล บัวบานพร้อม(ยังมีชีวิตอยู่) มีบุตรธิดา ๕ คน เป็นชาย ๓ คน ลูกชายเคยบวชพระทั้งหมด ๓ คน ปัจจุบันลูกชายคนแรกเสียชีวิตไปแล้ว คนที่ ๒ บวชเป็นพระได้ ๑๖ พรรษา ที่วัดกล้าชอุ่ม คนที่ ๓ ทำงานอยู่ที่บ้าน
ส่วนลูกสาวอีก ๒ คน รับบุญอยู่ในวัดพระธรรมกาย คือตัวลูกเป็นอุบาสิกา น้องเป็นพนักงานรับบุญอยู่ที่อาคาร ๖๐ ปี
ช่วงปีแรก ๆ ที่ลูกเข้ามาเป็นอุบาสิกาแม้คุณแม่ไม่เห็นด้วยกับการมาอยู่วัดของลูกแต่ท่านก็ไม่ขัดใจ ต่อมาภายหลังคุณแม่ก็ได้อนุโมทนาบุญกับลูกที่อุทิศตนมาเป็นอุบาสิกาและนึกน้อมถวายลูกสาวแด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อและมหาปูชนียาจารย์
คุณแม่มีความศรัทธาและเชื่อมั่นในความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่เป็นอย่างมาก ท่านหมั่นอธิษฐานให้ได้ไปอยู่กับหลวงปู่และคุณยายเสมอ ๆ เมื่อมีเวลาก็ภาวนา “สัมมาอะระหัง”และชักชวนผู้อื่นให้มาสั่งสมบุญเหมือนอย่างตัวท่าน ท่านเชื่อว่าหากได้สั่งสมบุญแล้ว ก็จะได้ครอบครัวที่มีความสุขเหมือนกับครอบครัวของท่าน
ปลายปี พ.ศ. ๒๕๕๖ คุณแม่ชื้นได้รับการผ่าตัดไส้เลื่อน หลังจากการผ่าตัดครั้งนั้นร่างกายของท่านก็ไม่แข็งแรงเหมือนเดิม และต้องไปหาหมอตามนัดมาโดยตลอด
จนถึงวันที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ คุณแม่ชื้นมีอาการเบื่ออาหารและแน่นท้องจึงได้เข้ารับการผ่าตัด ท่านเสียชีวิตในวันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ รวมอายุได้ ๗๑ ปี
ก่อนที่คุณแม่จะหมดลม ช่วงนั้นท่านไม่รู้สึกตัวแล้ว ลูกได้เปิดเสียงพระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่งสมาธิให้ท่านฟังตลอดเวลา สลับกับการพูดที่ข้างหูของท่านว่า “ถ้าแม่คุยกับใครแล้วเขาไม่ได้ยิน แสดงว่าแม่ตายแล้ว ให้ไปที่เจดีย์ ไปกราบองค์พระที่มีชื่อของแม่ และนั่งสมาธิที่หน้าเจดีย์เพื่อทบทวนบุญ และให้ไปอยู่กับหลวงปู่และคุณยาย”
คุณแม่เคยทำบุญเกือบจะทุกบุญในวัดพระธรรมกาย เช่น สร้างพระธรรมกายประจำตัว, หล่อหลวงปู่วัดปากน้ำทองคำ , สร้างสภาธรรมกายสากล, สร้างมหาวิหารหลวงปู่ในอนุสรณ์สถาน, สร้างมหาวิหารคุณยาย, หล่อรูปเหมือนคุณยายทองคำ, ถวายมหาสังฆทานทุกบุญของวัด, ชักชวนญาติต้อนรับพระธุดงค์, อนุญาตให้ลูกชาย ๒ คนบวชเณรภาคฤดูร้อน, สร้างอาคารพระผู้ปราบมาร, สร้างอาคาร ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ, สร้างอาคารหนึ่งไม่มีสอง, สร้างกุฏิสงฆ์ที่วัดเขียนเขต, ทอดกฐิน, ทอดผ้าป่า, ชวนคนบวช, ถวายปัจจัยเป็นการส่วนตัวแด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกเดือน ฯลฯ
หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้
๓๐. ในทันทีที่ตัวลูก (ในภพชาตินั้น)ทราบว่าครอบครัวของแม่หญิงแสนสวยย้ายออกไปจากหมู่บ้านแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกเสียอกเสียใจและผิดหวังในความรักเป็นอย่างมาก
อีกทั้งตัวลูกยังอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายว่า “ขอให้เธอกลับมาหาตัวลูกเหมือนดังเดิม” แต่ไม่ว่าจะอ้อนวอนอย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่หวนคืนกลับมาอีกเลย
๓๑. เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้ตัวลูกเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาก คือ จากที่เป็นคนขี้อายและไม่กล้าจีบสาวกลายเป็นคนเจ้าชู้เมื่อเจอสาวคนไหนถูกใจก็จะเข้าไปทักทายเจ๊าะแจ๊ะ จีบเขาไปทั่ว
ที่ตัวลูกทำพฤติกรรมแบบนี้ก็เพราะต้องการระบายความอกหักที่อัดอั้นอยู่ในใจอีกทั้งอยากจะหาใครสักคนมาทดแทนแม่หญิงคนเดิม เพื่อแก้ความเหงาที่รุมเร้าอยู่ในใจ
๓๒. ด้วยพฤติกรรมของตัวลูกที่เปลี่ยนไปเช่นนี้ จึงทำให้มีสาว ๆ มากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกเต็มไปหมด อีกทั้งตัวลูกยังแอบมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสาว ๆ บางคนด้วย
แต่พอตัวลูกคบหากับสาว ๆ เหล่านั้นไปได้สักระยะหนึ่งแล้ว ไม่นานตัวลูกกับสาว ๆเหล่านั้นก็จำต้องเลิกราจากกันไป
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะตัวลูกรู้สึกว่า ไม่มีสาวคนไหนมาแทนที่แม่หญิงแสนสวยของตัวลูกได้เลย เพราะไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน หัวใจของตัวลูกก็ยังคงมิเปลี่ยนแปรและมีแต่แม่หญิงแสนสวยคนนั้นอยู่ตลอดเวลาอีกทั้งตัวลูกยังเฝ้าฝันถึงวันที่เธอจะหวนคืนกลับมาหาตัวลูกอีกครั้ง
๓๓. ต่อมา ตัวลูกทราบข่าวว่าแม่หญิงแสนสวยย้ายไปอาศัยอยู่ที่เมืองหลวงของแคว้นทันทีที่ตัวลูกทราบเช่นนั้น ก็รู้สึกดีใจอย่างสุดขีดและรีบเดินทางไปตามหาเธอ
ซึ่งในระหว่างทางที่ตัวลูกกำลังรอนแรมไปหาแม่หญิงแสนสวยคนนั้น หัวใจของลูกก็จดจ่อและรอคอยอยากจะเห็นหน้าเธอไว ๆ อีกทั้งใจของลูกยังคิดไปตลอดเส้นทางด้วยว่าทันทีที่ได้เจอกับแม่หญิงแสนสวยแล้ว ตัวลูกอยากจะบอกอะไรกับเธอบ้าง
๓๔. เมื่อตัวลูกเดินทางไปถึงเมืองหลวงแล้ว ก็ไปตามหาแม่หญิงแสนสวย ด้วยการสอบถามผู้คนที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น แล้วในที่สุดตัวลูกก็สามารถไปถึงร้านของเธอได้
แต่พอไปถึงร้านของแม่หญิงแสนสวยแล้ว ตัวลูกกลับเห็นเธอกำลังอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูสนิทชิดเชื้อกันเป็นพิเศษ ตัวลูกจึงแอบไปสอบถามข้อมูลจากร้านค้าที่อยู่ใกล้ ๆ กันว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร และทำไมถึงดูสนิทชิดเชื้อกับแม่หญิงแสนสวยเป็นพิเศษ
๓๕. ทันทีที่ทราบคำตอบ ตัวลูกถึงกับเข่าอ่อนจนแทบจะทรงตัวไม่ไหว หัวใจก็แทบจะแตกสลายกลายเป็นเสี่ยง ๆ เพราะผู้ชายคนนั้นก็คือสามีของเธอนั่นเอง
ด้วยความผิดหวังช้ำใจถึงสองครั้งสองครา(ครั้งแรกเธอจากตัวลูกมาโดยไม่ได้บอกลาเลยครั้งที่สองเธอยังมาแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นอีก)ทำให้ตัวลูกได้แต่ร้องห่มร้องไห้และคิดที่จะฆ่าตัวตาย
แต่ทันทีที่ความคิดนี้เกิดขึ้นมาในใจตัวลูกก็พลันนึกถึงคุณพ่อคุณแม่ที่ตั้งใจเลี้ยงดูตัวลูกเป็นอย่างดีมาโดยตลอด แม้ในยามที่ทุกข์ใจเพราะเรื่องความรัก ท่านทั้งสองก็ยังคอยดูแลให้กำลังใจและอยู่เคียงข้างตัวลูกเสมอมาอีกทั้งยังพลอยทุกข์ใจตามตัวลูกไปด้วย
ถ้าหากตัวลูกคิดสั้นฆ่าตัวตายไป ท่านทั้งสองก็จะยิ่งเศร้าโศกเสียใจ และช้ำใจเสียยิ่งกว่าที่ตัวลูกเป็นอยู่ตอนนี้มาก ๆ เลยทีเดียว
๓๖. เมื่อได้คิดและคิดได้อย่างนี้ ตัวลูกจึงสอนตัวเองได้ว่า “ไม่ควรที่เราจะมาจมปลักอยู่กับความทุกข์ใจในเรื่องความรักแบบนี้เลย เพราะความรักแบบหนุ่มสาวนั้นไม่เที่ยงแท้แน่นอนและไม่จีรังยั่งยืนเอาเสียเลย มีแต่คุณพ่อคุณแม่ของเราเท่านั้นที่รักเราอย่างแท้จริงและจะอยู่เคียงข้างเราตลอดไป ดังนั้นเราควรที่จะกลับไปตั้งใจดูแลท่านทั้งสองให้ดีจะดีกว่า เพราะที่ผ่าน ๆ มาเราก็ทำให้ท่านทั้งสองเสียใจมาเยอะแล้ว ต่อจากนี้ไปเราจะตั้งใจดูแลท่านทั้งสองให้ดียิ่งกว่าดีที่สุด”
ในช่วงที่ตัวลูกกำลังเตรียมตัวเดินทางกลับไปยังบ้านเกิดนั้น ตัวลูกก็สังเกตเห็นวัดแห่งหนึ่งซึ่งมีสาธุชนแต่งตัวสะอาดสะอ้านดูดีด้วยชุดขาว ๆ เดินทางมาเข้าวัดกันอย่างมากมาย
๓๗. ด้วยความรู้สึกสงสัยใคร่รู้ บวกกับตัวลูกเองก็มีข้อมูลที่เคยได้ยินได้ฟังมาว่า อดีตพระราชา (ที่เคยปกครองแคว้นที่ตัวลูกอาศัยอยู่ในยุคนั้น) ทรงสละราชสมบัติเสด็จออกผนวชอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งในตัวเมืองหลวง ด้วยเหตุดังกล่าวนี้จึงทำให้ตัวลูกลองเดินเข้าไปดูภายในวัดแห่งนั้น
๓๘. หลังจากที่ตัวลูกเดินเข้าไปดูในวัดแห่งนั้นแล้ว ก็ประทับใจกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความร่มรื่นและเงียบสงบเป็นอย่างมากเมื่อเดินต่อไปจนถึงศาลา ตัวลูกก็เห็นสาธุชนจำนวนมากกำลังฟังธรรมจากพระเถระ(อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชในยุคนั้น)เมื่อเห็นเช่นนั้นตัวลูกจึงเข้าไปฟังธรรมร่วมกับสาธุชนทั้งหลายด้วย
๓๙. พอตัวลูกได้ฟังธรรมจากพระเถระแล้ว ก็เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องบุญ-บาป เรื่องนรก-สวรรค์เป็นต้น อีกทั้งยังรู้สึกชอบและสนุกกับการฟังธรรมเป็นอย่างมาก จนทำให้ตัวลูกลืมความทุกข์และความชอกช้ำใจไปจนหมดสิ้น
๔๐. ยิ่งตัวลูกมีโอกาสนั่งสมาธิพร้อมกับน้อมนำใจไปตามเสียงของพระเถระด้วยแล้วตัวลูกก็สามารถเข้าถึงความสว่างภายในที่มาพร้อมกับความสุขใจแบบที่ตัวลูกไม่เคยได้สัมผัสที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต เป็นความสุขที่เกิดจากใจที่บริสุทธิ์และไม่มีความทุกข์เจือปนเลยแม้แต่นิดเดียวเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ตัวลูกรู้สึกประทับใจกับการเดินทางมาที่วัดแห่งนี้อย่างสุด ๆ อีกทั้งยังเกิดความรู้สึกอยากออกบวชขึ้นมาอีกด้วย
๔๑. แต่ด้วยความที่ตอนนั้นตัวลูกมีภาระหน้าที่ที่ต้องช่วยงานที่บ้านอยู่ อีกทั้งตัวลูกก็ยังไม่ได้ขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ตัวลูกต้องเดินทางกลับไปยังหัวเมืองที่ตัวลูกอาศัยอยู่ก่อน
ถึงแม้ว่าตัวลูกเดินทางกลับมาถึงหัวเมืองที่อาศัยอยู่แล้วก็ตาม แต่ตัวลูกก็ยังคงตั้งใจนั่งสมาธิอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ อีกทั้งยังตั้งใจช่วยคุณพ่อคุณแม่ขายของเป็นอย่างดีอีกด้วย
๔๒. จวบจนกระทั่งเมื่อเวลาล่วงเลยไปได้สักระยะหนึ่ง ตัวลูกก็ตัดสินใจขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ออกบวช ซึ่งท่านทั้งสองก็อนุมัติและอนุโมทนากับการออกบวชของตัวลูก
หลังจากที่ออกบวชแล้ว ตัวลูกก็ตั้งใจฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ ควบคู่ไปกับการนั่งสมาธิและช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะ (ในยุคนั้น) อย่างเต็มที่เต็มกำลังซึ่งตัวลูกก็ถือได้ว่าเป็นกำลังสำคัญในการช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะเลยทีเดียว
๔๓. สำหรับผลการปฏิบัติธรรม ตัวลูกมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี คือ สามารถหยุดใจจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้เมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่างสมภาคภูมิแห่งนักรบกล้ากองทัพธรรม
๔๔. แม้ว่าในภพชาติดังกล่าว ตัวลูกได้เข้าถึงพระธรรมกายภายในและตั้งใจบวชไปจนตลอดชีวิตก็ตาม แต่ถึงกระนั้นการกระทำที่ตัวลูกเคยแอบไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสาว ๆ หลายคน ก็ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จและกลายเป็นวิบากกรรมที่ติดตามตัวลูกนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา
จวบจนกระทั่งมาถึงชาติปัจจุบัน เมื่อวิบากกรรมกาเมฯ ดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลตัวลูกจึงต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง
๔๕. สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ตัวลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า…
ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกได้เกิดเป็นกุลธิดาสุดสวยผู้รักในการแสวงหาคำตอบของชีวิต อยู่ในครอบครัวที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่อยู่ติดกับเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)
๔๖. อัธยาศัยของตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) เป็นคนที่ขยันขันแข็ง ชอบช่วยเหลือการงานต่าง ๆ ภายในบ้านเป็นอย่างดี อีกทั้งยังเป็นเด็กสาวที่เฉลียวฉลาด น่ารัก นิสัยดีเรียบร้อย และช่างพูดช่างเจรจาอีกด้วย ทำให้ตัวลูกกลายเป็นที่รักของเพื่อน ๆ และทุกคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก
นอกจากนี้ ตัวลูกยังมีความสนใจในเรื่องของธรรมะ และชอบแสวงหาคำตอบของชีวิตว่า คนเราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต แล้วชีวิตหลังความตายมีจริงหรือไม่และถ้าหากมีจริง คนเราตายแล้วจะไปไหน เป็นต้น
๔๗. ด้วยความสงสัยใคร่รู้ดังกล่าวนี้เองตัวลูกจึงชอบหาหนังสือหรือตำรับตำราที่เกี่ยวกับชีวิตหลังความตายมาอ่านอยู่เสมอ ๆ แต่ถึงกระนั้น ตัวลูกก็ยังไม่ค่อยได้คำตอบที่ชัดเจนแจ่มแจ้งหรือที่โดนใจเลย เรียกได้ว่า ตำรับตำราเหล่านั้นยังไม่สามารถทลายกำแพงแห่งความสงสัยใคร่รู้ในเรื่องราวความจริงของชีวิตที่มีอยู่ในใจของตัวลูกได้เลย
๔๘. นอกจากตัวลูกจะฝักใฝ่และสนใจในเรื่องของธรรมะแล้ว ตัวลูกยังมีความใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารหญิงของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) อีกด้วย
ที่ตัวลูกมีความใฝ่ฝันเช่นนี้ก็เพราะตัวลูกชอบฟังเรื่องราวต่าง ๆ รวมถึงกิตติศัพท์อันงดงามของพระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลายจากผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ตัวลูกเสมอ และเมื่อได้ยินได้ฟังเรื่องราวอันงดงามของพระองค์มากขึ้น ก็เกิดแรงบันดาลใจที่จะเป็นทหารหญิงของพระองค์
เมื่อตัวลูกเติบใหญ่ขึ้น ก็ขออนุญาตบิดามารดาไปสมัครเป็นทหารหญิงของพระราชาตามที่ตั้งใจเอาไว้ ซึ่งท่านทั้งสองก็อนุญาตให้ตัวลูกทำความฝันนั้นให้เป็นจริงตัวลูกจึงเข้าสมัครเป็นทหารและรับการฝึกจนผ่านเกณฑ์ ได้รับเลือกเข้าเป็นทหารหญิงในที่สุด
๔๙. ในเวลาต่อมา เมื่อตัวลูกได้เป็นทหารหญิงสมดังที่ตั้งใจเอาไว้แล้ว ตัวลูกก็ได้รับมอบหมายจากส่วนกลางให้ทำหน้าที่ประสานงาน รวบรวมข้อมูลข่าวสาร และปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับหน่วยงานทหารที่อยู่ตามหัวเมืองต่าง ๆ ภายในแคว้นของพระราชามาให้ทางส่วนกลางได้รับทราบ ด้วยภารกิจหน้าที่ดังกล่าวนี้เอง ทำให้ตัวลูกจำเป็นต้องเดินทางไปตามหัวเมืองต่าง ๆ อยู่เป็นประจำ
แม้ว่าตัวลูกจะได้ปฏิบัติหน้าที่เป็นทหารหญิงของพระราชาสมดังที่ตั้งใจเอาไว้แล้วก็ตาม แต่ภายในใจลึก ๆ ตัวลูกกลับยังรู้สึกว่าชีวิตของตัวลูกขาดอะไรไปบางอย่างอยู่ตลอดเวลา ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะใจของตัวลูกยังวนเวียนอยู่กับคำถามที่ว่า คนเราเกิดมาทำไมอะไรคือเป้าหมายของชีวิต แล้วชีวิตหลังความตายมีจริงหรือไม่ และถ้าหากมีจริง คนเราตายแล้วจะไปไหน เป็นต้น ซึ่งตัวลูกได้แสวงหาคำตอบนี้ควบคู่ไปกับการปฏิบัติภารกิจหน้าที่การงานอยู่เสมอ
๕๐. ในระหว่างที่กำลังค้นหาคำตอบดังกล่าวนี้เอง ตัวลูกก็ได้พบรักกับนายทหารหนุ่มท่านหนึ่งที่มีอัธยาศัยดี ไม่เที่ยวเตร่และไม่เจ้าชู้เลย ซึ่งตัวลูกกับตัวเขาก็รักกันมากแม้ว่าตัวลูกกับนายทหารหนุ่มท่านนั้นจะเป็นคู่รักที่รักกันมากขนาดไหนก็ตาม แต่ความรักดังกล่าวก็ยังไม่ใช่คำตอบของการเกิดมาเป็นมนุษย์ และยังไม่ใช่เป้าหมายของชีวิตที่ตัวลูกกำลังแสวงหาอยู่
๕๑. จนกระทั่งในเวลาต่อมา ได้เกิดมหาสงครามขึ้นระหว่างแคว้นของพระราชา(องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้(หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร) ซึ่งในช่วงภาวะสงครามนี้ นายทหารหนุ่มหรือคู่รักของตัวลูกก็ไปร่วมออกรบกับกองทัพของพระราชาด้วย
ส่วนตัวลูกเองก็ได้รับมอบหมายจากส่วนกลางให้มาประจำการอยู่ในเมืองหลวงเพื่อช่วยประสานงานกับนายทหารตามหน่วยงานต่าง ๆ อีกทั้งยังต้องคอยทำหน้าที่รับสมัครทหารกองหนุนที่จะไปเป็นกำลังเสริมให้กับทางกองทัพอีกด้วย
๕๒. ในช่วงที่ตัวลูกกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในเมืองหลวงนั้น ด้วยความรักและเป็นห่วงนายทหารหนุ่มคู่รัก ตัวลูกจึงคอยสืบข่าวจากทางกองทัพอยู่ตลอดเวลาว่า ตอนนี้ที่รักของลูกเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง หรือได้รับบาดเจ็บจากการออกรบบ้างไหม เป็นต้น ซึ่งทุกครั้งที่มีข่าวการสูญเสียไพร่พลและกำลังทหาร ตัวลูกก็จะรู้สึกกระวนกระวายและเป็นทุกข์ใจอย่างมากมาย ยิ่งตัวลูกได้เห็นผู้คนต่าง ๆ ที่ตัวลูกรู้จักคุ้นเคยต้องล้มหายตายจากไปในระหว่างการรบ ตัวลูกก็ยิ่งรู้สึกหดหู่และเสียใจเป็นอย่างมาก
จากเหตุการณ์ต่าง ๆ ในช่วงมหาสงครามนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกคิดสอนตนเองขึ้นมาว่า สักวันหนึ่งตัวลูกเองก็จะต้องพลัดพรากจากคน สัตว์ และสิ่งของที่ตัวลูกรักไปอย่างแน่นอน
๕๓. ในเวลาต่อมา เมื่อมหาสงครามระหว่างแคว้นของพระราชากับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ยุติลง นายทหารหนุ่มท่านนั้นก็กลับมาพบกับตัวลูกอย่างปลอดภัย ทันทีที่ตัวลูกได้พบกับเขา ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกที่โล่งใจขึ้นมาในทันที
แต่ถึงกระนั้น ภาพแห่งการพลัดพรากและบาดเจ็บล้มตายของผู้คนจำนวนมากในช่วงสงคราม ก็ยังคงฝังแน่นและค้างคาอยู่ภายในใจตัวลูกตลอดเวลา ซึ่งเป็นผลทำให้ตัวลูกรู้สึกทุกข์ใจทุกครั้งที่หวนนึกถึงภาพต่าง ๆ เหล่านั้น
๕๔. จวบจนกระทั่งเมื่อพระราชาเสด็จออกผนวช ตัวลูกก็อยากที่จะไปกราบและไปฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) เป็นอย่างมาก แต่ด้วยภารกิจที่มีอยู่มากมายจึงทำให้ตัวลูกไม่สามารถที่จะเดินทางไปทำบุญหรือไปฟังธรรมได้เลย
ต่อมา เมื่อตัวลูกว่างเว้นจากภารกิจหน้าที่การงานในเมืองหลวงแล้ว ตัวลูกก็ไม่รอช้าเดินทางไปสั่งสมบุญกับพระเถระในทันที
๕๕. เมื่อตัวลูกมีโอกาสฟังธรรมที่พระเถระเมตตานำมาแสดงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเป้าหมายที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์, เรื่องกฎแห่งกรรม หรือเรื่องภพภูมินรก-สวรรค์ เป็นต้น ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกประทับใจอย่างสุด ๆ
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ ทุกเรื่อง ทุกหัวข้อเทศน์ที่พระเถระท่านเมตตานำมาแสดงและถ่ายทอดนั้น ล้วนเป็นเรื่องที่ตัวลูกแสวงหาและสงสัยใคร่รู้มาตั้งแต่ยังเยาว์วัย อีกทั้งพระเถระยังเทศน์สอนและถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ เหล่านี้ให้เข้าใจได้อย่างง่าย ๆ เห็นภาพชัดเจน และมีเหตุมีผลชนิดที่โดนใจและถูกใจตัวลูกสุด ๆซึ่งเป็นผลทำให้ตัวลูกหายสงสัย และเกิดแรงบันดาลใจอยากที่จะมาเข้าวัดเพื่อฟังธรรมอีกบ่อย ๆ
๕๖. ยิ่งตัวลูกมีโอกาสนั่งสมาธิพร้อมกับสาธุชนผู้มีบุญตามเสียงของพระเถระด้วยแล้วแค่เพียงไม่นานใจของลูกก็สามารถหยุดนิ่งจนเข้าถึงดวงธรรมภายในที่มาพร้อมกับความสุขและความสว่างอย่างไม่มีประมาณ ซึ่ง ณ เวลานี้ตัวลูกรู้สึกมีความสุข อิ่มอกอิ่มใจ และเบิกบานใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต
เมื่อตัวลูกได้สัมผัสกับความสุขจากการประพฤติปฏิบัติธรรมเช่นนี้ ตัวลูกจึงทราบเหตุผลด้วยตัวของลูกเองในทันทีว่า ทำไมพระราชาผู้เพียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่างจึงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติอันยิ่งใหญ่เสด็จออกผนวช
ไม่เพียงแค่นั้น การแสวงหาเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตที่ตัวลูกค้นหามาโดยตลอดยังมาถึงจุดสิ้นสุดลงที่การฟังธรรมและการปฏิบัติธรรมกับพระเถระอีกด้วย
๕๗. นับจากนั้นเป็นต้นมา ตัวลูกก็หันมาเข้าวัดเพื่อสั่งสมบุญ ฟังธรรม และปฏิบัติธรรมอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะการปฏิบัติธรรมนั้นตัวลูกชอบมาก ๆ และทำแบบไม่เคยขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว อีกทั้งใจของลูกยังจดจ่ออยู่กับธรรมะภายในตลอดเวลาอีกด้วยต่อมา เมื่อตัวลูกได้มีโอกาสฟังธรรมมากขึ้น ๆ ตัวลูกจึงทราบถึงสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้มนุษย์เราต้องเกิดมาเป็นชายเป็นหญิง(ซึ่งเกิดจากการผิดศีลข้อ ๓ หรือผิดศีลกาเมฯ)
เมื่อตัวลูกทราบความจริงแท้ของชีวิตเช่นนั้น จึงเกิดความรู้สึกอยากออกบวชและเบื่อหน่ายเรื่องความรักเป็นอย่างมาก แม้ว่าตัวลูกจะมีนายทหารหนุ่มสุดที่รักที่ดีแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าหากแต่งงานกันไป ก็ต้องมีห่วงกังวลต่าง ๆ นานาอยู่ดี
๕๘. และไม่ว่าตัวลูกกับนายทหารหนุ่มท่านนั้นจะรักกันสักแค่ไหนก็ตาม สักวันหนึ่งก็ต้องจากกันไปอยู่ดีดังนั้น เมื่อตัวลูกคิดสอนตัวเองได้เช่นนี้ จึงตัดสินใจบอกเลิกเป็นแฟนกับคนรักพร้อมกับหันหน้าเข้าวัดประพฤติพรหมจรรย์โดยมาสมัครเป็นเจ้าหน้าที่อาสาสมัครช่วยงานพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ในทันทีซึ่งตัวลูกก็ตั้งใจทำหน้าที่ช่วยงานเผยแผ่ของหมู่คณะไปตามหัวเมืองต่าง ๆ ควบคู่ไปกับการประพฤติปฏิบัติธรรมได้เป็นอย่างดี
๕๙. ไม่เพียงแค่นั้น ด้วยความทุ่มเทเอาใจใส่และจดจ่ออยู่กับภารกิจหน้าที่งานบุญนี้เอง จึงทำให้ไม่ว่าหมู่คณะจะมอบหมายภารกิจหน้าที่อะไรให้ก็ตาม ตัวลูกก็สามารถทำให้สำเร็จลุล่วงได้เป็นอย่างดีอยู่เสมอ ๆ เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวลูกจึงกลายเป็นที่รักของหมู่คณะเป็นอย่างมาก
นอกจากนี้ ตัวลูกยังชอบที่จะถ่ายทอดและตอบปัญหาธรรมะให้แก่สาธุชนที่เดินทางมาสั่งสมบุญที่วัดของพระเถระอยู่เป็นประจำ อีกด้วย ซึ่งตัวลูกเองก็มีความสุขกับการทำหน้าที่ช่วยงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างสุด ๆ
ในทุกครั้งที่สั่งสมบุญ ตัวลูกก็ชอบอธิษฐานจิตอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอว่า ในภพชาติต่อ ๆ ไป ขอให้ได้เกิดเป็นชายและได้ออกบวชประพฤติพรหมจรรย์ และที่สำคัญที่สุดก็คือ ขอให้ตัวลูกอย่าได้มีความรักแบบชายหญิงเลย
๖๐. สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น) ในช่วงปลายของชีวิต ตัวลูกก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี คือสามารถหยุดใจจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้
เมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ตัวลูกก็เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ ได้อย่างสมภาคภูมิแห่งนักรบกล้ากองทัพธรรม
แม้ว่าตัวลูกจะตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีและอธิษฐานจิตอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอว่า ในภพชาติต่อ ๆ ไป ขอให้ตัวลูกได้เกิดเป็นชายและได้ออกบวชประพฤติพรหมจรรย์แล้วก็ตาม
แต่ด้วยวิบากกรรมกาเมฯ ที่ตัวลูกเคยแอบไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสาว ๆหลาย ๆ คนเอาไว้ในหลาย ๆ ภพชาติก่อน ๆโน้น (ซึ่งยังคงมีกำลังแรงอยู่) จึงส่งผลทำให้ในภพชาติปัจจุบันตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้
๖๑. จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ สอนให้เราได้รู้ว่า “ทุก ๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอทั้งสิ้น” เพราะฉะนั้นเราจึงจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เพราะมันเกี่ยวกับตัวเราเองเพื่อที่เราจะดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท จะได้ปิดอบายไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน อีกทั้งยังดับทุกข์ได้อีกด้วย (ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น)
ดังนั้น เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญ สร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่นทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้นซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราก็จะอยู่รอดปลอดภัย และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
**--------------------------------------------------------**
บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส
อุบาสิกาสมร บัวบานพร้อม
อุบาสิกาสมร : ผิดไปแล้ว ๆ ๆ กราบขออโหสิกรรมกับสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินไว้ด้วยกาย วาจา ใจ นับภพนับชาติไม่ถ้วนจนถึงปัจจุบัน ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นอนุโมทนาสาธุการกับการทำ ความดีของข้าพเจ้า ให้ได้บุญกับข้าพเจ้า อย่าได้มีเวรมีภัยต่อกันอีกเลยจงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
อุบาสิกาสมร : เราเคยเป็นเพลย์บอย ทำไปได้ไงเนี่ย! ต่อแต่นี้ไปจะไม่ตำหนิใครว่าเจ้าชู้อีกแล้ว เพราะอดีตตัวเราเจ้าชู้มากกว่าท่านเหล่านั้นหลายเท่านัก ประการสำคัญคือ ชาตินี้ท่านเหล่านั้นยังมีโอกาสที่จะได้บวชเป็นพระแท้เพื่อแก้ไขตัวเอง ส่วนเราชาตินี้เป็นหญิงหมดสิทธิ์บวชแล้ว!
อุบาสิกาสมร : อานิสงส์ของความกตัญญูกตเวทีที่มีต่อคุณพ่อคุณแม่ (ในชาติที่เกิดเป็นผู้ชาย)ทำให้เราไม่ฆ่าตัวตาย จึงได้โอกาสมีชีวิตอยู่แก้ไขความผิดพลาดของตนเองด้วยการบวชเป็นพระ
อุบาสิกาสมร : การที่ได้เห็นวัด ได้ฟังธรรมจากพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชในยุคนั้น) จนเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต เรื่องกฎแห่งกรรมบุญ-บาป นรก-สวรรค์ ฯลฯ ทำให้เราตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมจนพบความสุขภายใน ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้เป็นกำลังสำคัญในการช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะ ตั้งใจบวชเป็นพระแท้ตั้งแต่วัยหนุ่มจนตลอดชีวิต ทำให้ปิดนรกเปิดสวรรค์ให้ตนเองได้
อุบาสิกาสมร : หากในภพชาตินั้น (เป็นเพลย์บอย) ไม่มีวัดในพระพุทธศาสนา ไม่ได้พบกับพระเถระ ไม่ได้ศึกษาธรรมะจากท่าน ชีวิตหลังความตายของเราคงต้องไปเกิดในมหานรกขุมที่ ๓ อย่างแน่นอน เพราะเราทำผิดศีลข้อ ๓ กาเมสุมิจฉาจารเอาไว้มาก เป็นข้อคิดว่า เราต้องช่วยกันปกป้อง พิทักษ์รักษา ต่อสู้ เพื่อให้พระพุทธศาสนายืนยงคงอยู่คู่ผืนแผ่นดินไทยตลอดไป เพื่อให้ลูกหลานไทยของเรามีหลักในการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องทั้งภพนี้และภพหน้า
อุบาสิกาสมร : ในพุทธันดรที่ผ่านมา (เป็นทหารหญิง) มีความสนใจในเรื่องของธรรมะ และชอบแสวงหาคำตอบของชีวิตว่า คนเราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต แล้วชีวิตหลังความตายมีจริงหรือไม่ และถ้าหากมีจริง คนเราตายแล้วจะไปไหน เป็นต้น เหมือนในชาติปัจจุบันเลยค่ะ ตอนเด็ก ๆ ชอบมองฟ้าและมีคำถามเหล่านี้วนเวียนอยู่ในใจตลอด แต่ก็ไม่ได้บอกหรือถามใคร จนกระทั่งอายุได้สัก ๑๓-๑๔ ปี วันหนึ่งสบโอกาส ในขณะที่กำลังมองดวงอาทิตย์จะตกดินอยู่นั้น ได้ถามพี่ที่เป็นญาติสนิทอายุมากกว่าเราหลายปีว่า เคยคิดไหมว่า คนเราตายแล้วไปไหนพี่หันมามองเราแปลก ๆ เหมือนเราเป็นตัวประหลาด พร้อมกับตอบว่าไม่เคยคิด ตั้งแต่นั้นมาก็เลยไม่กล้าถามใครอีกเลย ต่อมาได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องกฎแห่งกรรมเป็นจำนวนมาก เรื่องคนตายแล้วระลึกชาติได้ เป็นต้น ทำให้รู้สึกเบื่อหน่ายการเวียนว่ายตายเกิดเป็นอย่างมาก และอยากบวชพระตั้งแต่อายุประมาณ ๑๔-๑๕ ปี แต่เราเป็นหญิงจะบวชได้อย่างไร? ได้ข้อคิดว่า ชีวิตของเราในชาติใกล้ ๆ กัน มีลักษณะนิสัย การงาน เหตุการณ์ต่าง ๆ คล้าย ๆ ชาติเดิมประมาณ ๗๐ เปอร์เซ็นต์ โดยปรับเปลี่ยนไปตามสภาวการณ์ของภพชาตนั้น ๆ ส่วนเรืองที่เราตองการแก้ไขตัวเองอย่างยิ่งยวดในภพชาติถัด ๆ มา เราจะไม่ประสบสิ่งเหล่านั้นอีก ตั้งแต่เด็ก ๆ ได้ยินข่าวว่า วัดพระธรรมกายเป็นคอมมิวนิสต์บ้าง เป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติบ้าง รถบรรทุกจำนวนมากที่เข้ามาในวัดพระธรรมกายบรรทุกอาวุธสงครามเข้ามาซ่องสุมไว้ในวัด และเก็บไว้ใต้ถุนโบสถ์ หลังคาโบสถ์ก็เปิดออกได้ เพื่อยิงขีปนาวุธ ถนนหน้าโบสถ์มีขนาดใหญ่เพื่อให้เครื่องบินรบร่อนขึ้นลง และยังมีข่าวว่าวัดพระธรรมกายรังแกชาวนา เป็นต้น จนกระทั่งเมื่ออายุได้ ๑๘ ปี ได้เข้ามาพิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองที่วัดพระธรรมกาย เมื่อพบความจริงแล้วจึงสมัครเป็นเจ้าหน้าที่อาสาสมัครช่วยงานวัด และเมื่อจบปริญญาตรีแล้ว ก็สมัครเป็นเจ้าหน้าที่ประจำของวัดพระธรรมกายตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
อุบาสิกาสมร : จึงขอกราบเรียน/เรียนเชิญทุกท่านที่ได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน ข้อความในด้านลบเกี่ยวกับวัดพระธรรมกาย ไม่ว่าจากช่องทางใดก็ตาม ขอได้โปรดให้ความเป็นธรรมแก่วัดพระธรรมกายอย่าด่วนรีบตัดสินใจเชื่อข่าวเหล่านั้นโปรดไปพิสูจน์ความจริงของวัดพระธรรมกายด้วยตัวทานเองวัดพระธรรมกายยินดีต้อนรับทุกท่านด้วยความยินดียิ่งค่ะ
เราจะเห็นได้ว่าเรื่องของกฎแห่งกรรมเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเรา ไม่ใช่เรื่องไกลตัวหรือใกล้ตัวดังนั้นเราต้องศึกษาแล้วเอามาเทียบเคียงกับการกระทำของเราว่าเป็นไปในทางบุญหรือบาป ช่วงเข้าพรรษาเป็นโอกาสที่เราจะสามารถแก้ไขปรับปรุงตัวเราได้มากที่สุด เพราะด้วยบรรยากาศและสิ่งแวดล้อมหรือที่เรียกว่า “กระแส” เป็นไปในทางบุญ คุณครูไม่เล็กได้ให้หลักวิชชาไว้ ๒ ข้อ คือ ๑. ให้ไปทบทวนดูว่าตัวเราเองมีข้อบกพร่องหรือนิสัยไม่ดีอะไรบ้าง แล้วเลือกมาหนึ่งข้อที่เห็นว่าสำคัญที่สุดที่เราจะแก้ไขให้ได้ในพรรษานี้ ๒. อยากสร้างบารมีอะไรให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปเลือกมาอีกสักหนึ่งเรื่องและตั้งใจทำให้ดีตลอดพรรษา
กิจกรรมบุญที่วัดพระธรรมกายตั้งแต่วันนี้จนถึงวันที่ ๑๙ กรกฎาคม จะมีพิธีหล่อเทียนพรรษาถวายวัดทั่วประเทศ และ ๓๒๓ วัด ใน ๔ จังหวัดภาคใต้ แล้วตลอดทั้งพรรษาจะมีการพิมพ์พระผงและหล่อพระธรรมกายถวายแดนพุทธภูมิ รายละเอียดติดต่อผู้ประสานงาน (ช่วงนี้ยังมีการปฏิบัติธรรมร่วมกันที่ห้องแก้วสารพัดนึกทุกวัน ชวนกันมานั่งเยอะ ๆ นะครับ)
ใจสู้ชูนิ้วเดียว At last you win. ในที่สุดคุณก็ชนะ
