ความก้าวหน้าที่แท้จริง

       บางคนรู้ว่าการนั่งสมาธิดี แต่ไม่นั่ง แล้วบอกว่าไม่อยากนั่ง เพราะนั่งไปก็ไม่ก้าวหน้า นั่งไปก็ไม่เห็นอะไร ชาตินี้นั่งไปก็ยังไม่หมดกิเลสเข้านิพพานหรอก

         แต่แท้จริงแล้ว ถ้าเรายิ่งไม่นั่ง ก็จะไม่ก้าวหน้า เหมือนการเดินไปยังจุดหมาย ถ้าไม่เดินเลย อย่างไรก็ไม่มีวันถึง แต่ถ้าเราเดินทุกวัน วันละนิดละหน่อย สักวันเราก็ต้องถึงจุดหมายแน่นอน

    หรืออย่างบางคนที่ชาตินี้เขานั่งสมาธิปุ๊บพบความสว่างปั๊บ เห็นดวงธรรม เห็นองค์พระ หรือเข้าถึงพระธรรมกายง่าย ๆ ก็เพราะเขาสั่งสมบุญด้านนี้จากชาติก่อน ๆ ไว้มาก คือ สั่งสมการทำใจหยุดนิ่งมามาก ซึ่งพอมานั่งต่อในชาตินี้ จึงมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีโดยใช้เวลาไม่นาน

          ฉะนั้น... หากหวังความก้าวหน้าที่แท้จริงของชีวิต คือ หมดกิเลสเข้านิพพานหรือไปถึงที่สุดแห่งธรรม เราก็ต้องหมั่นนั่งสมาธิเป็นประจำสม่ำเสมอ สั่งสมหยุดนิ่งอย่างถูกหลักวิชชาบ่อย ๆ  ซึ่งถ้าทำได้อย่างนี้ ก็จะถือว่าเป็นผู้ก้าวหน้าอย่างแท้จริง…