ถ้ารักตัวเอง..อย่าทำให้คนอื่นเกลียด
 

                 เคยเห็นคนเหมือนจะสมบูรณ์พร้อมที่มีแต่คนเกลียดไหม  ?

                 คนประเภทนี้เหมือนเป็นคนเก่งแทบทุกเรื่อง ทำอะไรถูกกฎระเบียบเป๊ะ แต่กลับไม่เป็นที่รักของคนส่วนใหญ่เลย เพราะเวลาที่เจอใคร  ก็คอยแต่จะติจะว่าคนอื่น ว่าทำให้ถูกกฎอย่างนั้นสิ..อย่างนี้สิ.. จนคนไม่อยากเข้าใกล้

             แท้ที่จริงแล้ว การทำให้ถูกกฎถูกระเบียบมีวินัยนั้นเป็นสิ่งดี แต่ควรใช้ความถูกกฎบนพื้นฐานของความรักความเมตตาที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วย  คือ เอาใจเขามาใส่ใจเรา อย่าไปด่าว่าเขา หรือพูดไม่ดีจนเขาใจตก

             สมมุติว่า..คนทำผิดกฎนั้น คือ พ่อ แม่ ลูก หรือคนที่เรารักล่ะ เราจะด่าว่าเขารุนแรงจนเกินความจำเป็นไหม ? หรือเราจะเลือกใช้ศิลปะในการพูดกับเขาดี ๆ บนพื้นฐานของความรัก ความเมตตา เพื่อให้เขาอยากทำตามด้วยความเข้าใจ

               ไม่ว่าใครก็เหมือนกัน ล้วนอยากฟังคำพูดดี ๆ เพราะการด่าว่าคนไม่ใช่สิ่งที่น่าฟังเลย นอกจากเขาจะเกลียดคนที่ด่าแล้ว คำด่ายังเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมคนให้ทำด้วยความเต็มใจได้น้อยมาก

            ฉะนั้น การจะพูดจาตักเตือนใคร แม้ว่าสิ่งที่เราพูดจะถูกต้อง ก็ต้องใช้ศิลปะการพูด และพูดด้วยจิตเมตตา คนรับสารถึงจะสัมผัสได้ถึงความปรารถนาดีที่อยากจะให้เขาได้ดีจริง ๆ

             ดังนั้น เวลาจะพูดอะไร ให้เตือนตัวเอง ดังที่มีคนกล่าวไว้ว่า “ถ้ารักตัวเอง ก็ต้องทำให้คนอื่นรักเราด้วยคำพูดดี ๆ แต่ถ้าเราไม่รักตัวเอง จะพูดอย่างไรก็ได้ให้คนอื่นเกลียดเรา”