วิกฤตที่น่ากลัวกว่า..วิกฤตโควิด !
ในภาวะที่มนุษย์แทบทุกคนบนโลกหวาดหวั่นกับโรคระบาดร้ายจากเชื้อโควิด-๑๙ เพราะโรคนี้ใครติดแล้ว ความตายอาจมาสู่ชีวิตได้ และปัจจุบันผลกระทบจาก การระบาดหนักของโรคนี้ได้ทำให้โรงพยาบาลไม่เพียงพอ เศรษฐกิจไม่ดี เกิดภาวะอดอยาก จนกลายเป็นวิกฤตหนักของชีวิตใครหลายคน
แต่แท้จริงแล้ว วิกฤตชีวิตที่แท้จริงของมนุษย์ ก็คือ การที่ยังไม่เข้าถึงที่พึ่งที่แท้จริง ยังไม่เข้าถึงพระธรรมกายภายในต่างหาก เพราะการไม่เข้าถึงธรรมก็ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันได้ว่า หลังตายแล้วเราจะต้องไปเจอสิ่งที่แย่ กว่าวิกฤตโควิดบนโลกมนุษย์หรือไม่ ? และหลังตายแล้วเราจะได้ไปสู่สุคติภูมิหรือไม่ ?
ในเมื่อตลอดชีวิตที่ผ่านมา เราทำบุญบ้าง ทำบาปบ้าง ซึ่งถ้าช่วงนี้เกิดป่วยไข้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน หากเราไม่เคยฝึกจิต หรือเตรียมตัวก่อนตายเอาไว้บ้างเลย ก็มีสิทธิ์ที่ ความกังวล ความหวาดกลัวจะทำให้ใจเศร้าหมอง และเห็นภาพบาปกรรมนิมิตที่เคยทำเอาไว้ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนี้ หลังตายแล้วก็ต้องไปสู่อบายภูมิแน่นอน
ฉะนั้น เพื่อเป็นการดีที่สุด แม้ช่วงนี้เราจะต้องระวังร่างกายไม่ให้ติดเชื้อโควิดแล้ว เราก็ต้อง นั่งสมาธิฝึกใจให้ได้ทุกวันด้วย เพื่อให้เรา เข้าถึงธรรม พบที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง
ถ้าเราทำได้อย่างนี้ แม้อะไรจะเกิดขึ้นกับ ชีวิตเรา อย่างน้อยหลังตายแล้วเราก็ไปดีแน่นอน...
