กัลฯ เ ตื อ น ใ จ บำ รุ งเ จ ริ ญ

(วันที่ ๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๙)

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

         ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฯ พันธุ์แท้ทั้งครอบครัว ตั้งแต่โรงเรียนเปิดจนถึงปัจจุบัน และเคยไปเข้าเรียน ที่โรงเรียนด้วย ลูกฟังเคสของคนอื่นทุก ๆ วัน อยาก ตื่นเต้นก็เลยขอกราบเรียนส่งเคสมาบ้างค่ะ ลูกและครอบครัวมีประวัติดังนี้

         ตอนลูกอายุ ๕ ขวบ ลูกต้องอพยพเพื่อหนีภัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ลูกต้องวิ่งลงหลุมหลบภัยกับพี่น้อง อาหารก็ขาดแคลน ต้องกินส้มตำจากมะละกอ ที่ปลูกรอบบ้านกับยอดกระถินริมรั้ว แต่ข้าวมีในนาไม่ต้องซื้อ ลูกเห็นภาพคนตายเกลื่อนกรุงในช่วงนั้น ยังจำได้ติดตา ลูกและครอบครัวอพยพจากกรุงเทพฯ ไปอยู่จังหวัดขอนแก่น แม่ของลูกขายของเบ็ดเตล็ด และเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้ เมื่ออายุ ๕๕ ปี ส่วนพ่อรับราชการตำรวจ และไปเสียชีวิตในสงคราม โลก ครั้งที่ ๒ ด้วยโรคมาลาเรีย

         ลูกมีพี่น้อง ๖ คน ชาย ๓ หญิง ๓ เมื่อคุณพ่อ เสียชีวิต คุณแม่ต้องเลี้ยงดูลูก ๆ ตามลำพังด้วยความ ลำบาก แต่ก็ให้การศึกษาดีที่สุดแก่ทุก ๆ คน

         คุณตาของลูกบวชพระจนตลอดชีวิต ท่านสอน ให้ลูกหลานใส่บาตรทุก ๆ วัน วันละ ๓๐-๔๐ รูป และให้ไปถือศีลทุกวันพระ
เมื่อลูกไปวัดในวันพระ ตกกลางคืนไปห้องน้ำ เห็นผีรูปร่างเบาบางขาว ๆ ใส ๆ นั่งบนหลุมศพ บางหลุมในป่าช้า และวันหนึ่งก็เห็นเปรตตัวดำใหญ่ กำลังโหนต้นไม้ ลูกจุดไม้ขีดไฟทิ้งไปที่เปรตพร้อมแผ่ เมตตาให้ เขาก็หายไป ลูกเองก็แปลกใจว่าทำไมจึงเห็นผีประเภทต่าง ๆ เป็นประจำ

         ลูกต้องการหนีความลำบากในวัยเด็ก จึงตั้งใจ เรียนเพื่อให้ได้ทุนการศึกษาของรัฐบาล ลูกสอบได้ที่ ๑ ทุก ๆ ชั้นเรียน จึงได้เรียนทุนรัฐบาลตลอดมา จนจบมหาวิทยาลัย ลูกได้ไปวัดปากน้ำตอนเรียน เตรียมอุดมในปี พ.ศ.๒๔๙๘ เมื่อเรียนชั้น ม.๗ ได้ไปกราบหลวงปู่และคุณยายอาจารย์ฯ ได้พบกลุ่มบ้านธรรมประสิทธิ์ด้วย หลังจากจบการศึกษา ลูกต้อง ไปทำงานใช้ทุนที่จังหวัดขอนแก่น จึงมีโอกาสไปวัดปากน้ำในช่วงต้นเดือนเท่านั้น ต่อมาหลังจากหลวงปู่ ละสังขารแล้ว ลูกได้ตามหาคุณยาย ทราบว่าท่านไปสร้างวัดที่คลองสาม ลูกจึงตามไปสบทบ

         ลูกได้ร่วมสร้างโบสถ์ ประตูวัด สร้างอาคารจาตุมหาราชิกา อาคารดาวดึงส์ และอาคารยามา เมื่อ เดินผ่านเข้าไปในวัดในปัจจุบัน ทุกครั้งที่ลูกมองเห็น สิ่งก่อสร้างเหล่านั้น ลูกก็รู้สึกปลื้มใจมากในทุก ๆ บุญ ที่ได้ทำไป ต่อจากนั้นลูกได้มาช่วยงานอาสาสมัคร ที่ครัว ช่วยงานบอกบุญในวันเสาร์-อาทิตย์ตามบ้าน ที่เรียกกันในสมัยนั้นว่า Knock-door ต่อมาลูกย้ายไปทำงานแก้วภูธร เป็นรุ่นบุกเบิกต่างจังหวัดในรุ่น แรก ๆ โดยไปเปิดศูนย์สาขา และเปิดชมรมพุทธฯ ในมหาวิทยาลัยต่าง ๆ จนครบ ๕๐ สถาบัน และยัง ช่วยงานวิชาการหลวงพ่อทัตตชีโว (พระภาวนาวิริยคุณ) ลูกทำควบคู่กันไปจนถึง ๔ ปี ได้บอกบุญกฐินคุณยาย บอกบุญซื้อที่ดิน ๒,๐๐๐ ไร่ บอกบุญสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ และทุก ๆ บุญจนถึงปัจจุบัน เมื่อนึกถึงบุญที่ทำแล้วรู้สึกปีติใจมากค่ะ

         ลูกได้ร่วมบุญทุก ๆ บุญกับหลวงพ่อ ที่ปลื้มมากคือได้ร่วมบุญอาคารภาวนา (ในวัด) และได้ไปปฏิบัติธรรม บนดอยสุเทพปุย ทะเลบัน และภูกระดึง ซึ่งเมื่อก่อน ใครได้ไปถือว่าเป็นรางวัลจากหลวงพ่อ ปลื้มที่สุด

         หลังจากนั้น เราก็มารวมกันเป็นทีมบอกบุญหล่อรูปหล่อทองคำหลวงปู่ได้ ๓ กิโลกรัม บอกบุญสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ บอกบุญสร้างองค์พระได้ ๕๐๐ องค์ ลูกออกบอกบุญทุกวันเลย เบิกบานมากเลย ส่วนตัวลูกเองได้ร่วมหล่อรูปหล่อทองคำหลวงปู่ครึ่งกิโล สร้างองค์พระ ๑๐๐ องค์ และเสาเข็มมหาธรรมกายเจดีย์หนึ่งต้น ตอนที่ได้ถวายหลวงพ่อ มือสั่นเลยค่ะ ด้วยความปลื้มมาก เพราะลูกรู้ว่าหลวงพ่อให้ทำบุญก็เพื่อจะได้มีสายบุญ มาเชื่อมกับสายสมบัติ ต่อไปจะได้ไม่ลำบากอย่างนี้ ลูกขอลุยทำบุญและขอลุยที่จะไปรวยตามที่หลวงพ่อ ให้พรทุกอย่างเลย หลังจากนั้นชีวิตก็พลิกผัน ดีขึ้นในทุก ๆ ทาง ลูก ๆ ก็จบการศึกษาและได้ทุนไปเรียนต่อในต่างประเทศทั้ง ๓ คน

         ลูกคนแรกจบปริญญาเอก และทำงานต่อในอเมริกา ขณะเรียนเขาก็ร่วมกับพี่ ๆ คนไทยในอเมริการวมกลุ่มปฏิบัติธรรม จนมาเป็นศูนย์สาขาในปัจจุบันแล้ว ๒ ศูนย์

         ลูกคนที่ ๒ ช่วยงานก่อสร้างในวัด และเขาชอบ งานนี้มาก แต่เขาได้ทำแค่ ๕-๖ ปี ซึ่งจริง ๆ เขาก็ยังอยากช่วยอยู่เพราะเขาเป็นวิศวกร เคยผ่านการบวช มา ๒ ครั้ง

         ลูกชายคนเล็กเคยปฏิบัติธรรมได้ดี เห็นองค์พระมาตั้งแต่ ๗ ขวบ องค์พระขยายใหญ่โตมากจนถึงอายุ ๒๐ ปี แต่ขณะนี้เห็นราง ๆ ตอนนี้เขาจบปริญญาตรีภาษาศาสตร์ เป็นเจ้าหน้าที่ศูนย์สาขา และเคยผ่านการบวชที่วัดมา ๒ ครั้ง เช่นกัน

         ลูกเคยจัดทัวร์ผ้าป่าไปอเมริกา ร่วมสร้างวัดพุทธเมย์วูดที่ LA ขณะที่ลูกจัดทัวร์ไป มีคนมาสนิท กับลูกอยู่ช่วงหนึ่ง เขามาขอยืมเงินลูกไปก้อนหนึ่ง แล้ว เขาก็ขอลืมประมาณ ๑๐ ปีแล้ว ตอนหลังมาเจรจา กันก็ได้คืนมาบ้าง เลยทำให้เรา ๒ คนบาดหมางกัน ทั้ง ๆ ที่รักกัน

         ในชีวิตการสร้างบารมี ลูกเฉียดตายก็หลายครั้ง เพราะต้องขึ้นรถลงเรือ ไปเหนือล่องใต้ ขึ้นเขาลงห้วย วันหนึ่งไปทำหน้าที่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี ปี พ.ศ. ๒๕๒๙ คือปีทองกัลยาณมิตร ไปชวนคนมาอยู่ธุดงค์ปีใหม่ ขากลับเป็นเวลาประมาณ ๑ ทุ่มเศษ ลูกขับรถเหนื่อย และคงหลับใน มาถึงแยกบางเลนขณะใกล้ ๆ ทางแยก ลูกได้ยินเสียงคนร้องกรี๊ด ๆ และเสียงดังเตือน สติจากในท้อง ให้มึงตื่นได้แล้ว เหยียบเบรค แล้ว ลูกก็เหยียบเบรค เสียงนั้นลูกจำได้ว่าเป็นเสียงหลวงปู่ นั่นเอง ลูกขนลุกเกรียว รถเก๋งหมุนเป็นวงกลมแต่ไม่ตกถนน เหลืออีกนิดเดียว และไม่ชนรถกระบะด้วย มีคนในรถกระบะเต็มรถ คนลงจากรถมามุงดูลูก ลูก ตัวเย็นไปหมดเลย หลวงปู่มาช่วยลูกนั่นเอง ลูกเอามือคลำพระหลวงปู่แล้วกราบพระหลวงปู่ที่ลูกเคยได้รับมากับมือไว้

         และอีกครั้งเมื่อลูกไปปฏิบัติหน้าที่ที่ภูเรือ ถูกนักเลงท้องถิ่นรุมล้อมกรอบ ตบปืนข้างกระเป๋าขู่ ลูก ก็อธิษฐานหลวงปู่นิ่ง ๆ แล้วก็รอดมาได้ สุดท้ายนักเลงก็มาดีด้วย และทำงานก็สำเร็จ

         สามีลูกเป็นหมอ เขาไปวัดพระธรรมกายบ้าง แต่ไม่บ่อย แต่เขาก็เคยรับบุญติดต่อให้กรมทางหลวง มาช่วยขยายถนนคลองหลวงทางเข้าวัดพระธรรมกาย เป็น ๖ เลน ก่อนเสียชีวิตเขามีอาการเบลอ สุดท้ายก็จากโลกนี้ไปโดยหลับตายไปเฉย ๆ รวมอายุได้ ๖๕ ปี

     ๑. สามีของลูกตายแล้วก็ไปเป็นอากาศเทวา ด้วยบุญที่มีความดีแบบทางโลก แต่ก็ได้บุญที่ลูกบวชให้และบุญที่ทำอุทิศให้ จึงไปอยู่ตรงนี้ได้ มิเช่นนั้นก็จะ ไปเป็นภุมเทวาเท่านั้น

       ๒. ที่อายุไม่ยืนมากนัก เพราะกรรมสั่งฆ่าสัตว์เพื่อ เลี้ยงแขกเหรื่อและดื่มสุรารวมทั้งมุสาในอดีต จึงทำให้ เบลอ ๆ ในช่วงท้ายของชีวิต

      ๓. คุณพ่อละโลกแล้ว ช่วงแรกก็เป็นกายละเอียด ร่อนเร่ ต่อมาได้รับบุญที่อุทิศให้ก็ไปเป็นภุมเทวาชั้นดี ตายเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตในอดีต ที่เคยเป็น ทหารออกรบและฆ่าข้าศึกตายมาส่งผล

         ๔. คุณแม่เสียชีวิตด้วยมะเร็งลำไส้ เพราะกรรม ในอดีตและปัจจุบันที่ฆ่าสัตว์ทำอาหารมาส่งผล ตาย แล้วก็ไปเป็นอากาศเทวา ด้วยบุญที่ทำตามประเพณี มีวิมานทองสวยงาม ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ทำให้มีสภาพที่ดียิ่งขึ้น

          ๕. ลูกสาวเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาก็เป็นกุลธิดา เป็นกองเสบียงประเภททำเต็มกำลัง บางทีก็ตามกำลัง ส่วนในชาตินี้ที่ไปอยู่เมืองหนาวทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบ ก็เป็น เรื่องของการทำมาหากินในปัจจุบัน ซึ่งอยู่ตรงนั้น ดีแล้ว เพราะรายได้ดีกว่าเมืองไทย แล้วก็สามารถ อยู่ได้เรื่อย ๆ เท่าที่ใจปรารถนา ส่วนการที่ลูกสาวส่งเงินมาให้แม่ ก็ถือว่าได้บุญที่เป็นคนมีความกตัญญู อีกชั้นหนึ่งด้วย นอกเหนือจากบุญที่แม่และน้องชายช่วยถวาย ซึ่งก็ได้บุญเท่ากัน

         ๖. ลูกชายคนที่ ๒ พุทธันดรที่ผ่านมาก็เป็นกองเสบียงประเภทบางทีก็ตามกำลัง บางทีก็เต็มกำลัง เคยบวชช่วงสั้นกับหมู่คณะมา อยากบวชต่อก็ไม่ได้บวช เพราะมีบุญบวชช่วงสั้นมา อยากทำงานก่อสร้าง ก็ไม่ได้ทำ ก็ไม่เป็นไร ให้ไปทำงานที่ดี ๆ ให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองร่ำรวยต่อไป

               ๗. ให้หมั่นสั่งสมบุญทุกบุญให้มาก ๆ จะได้กลับไปพักกลางทางที่ดุสิตบุรี ส่วนก่อนมาเกิดก็มาจาก ที่สว่าง เมื่อมาสว่างแล้วก็กลับไปแบบสว่างก็แล้วกัน

           ๘. ลูกชายคนเล็กพุทธันดรผ่านมาเป็นกุลบุตร ได้ออกบวชตามพระราชาองค์ที่ออกบวช เมื่อบวชแล้ว ก็ทำหน้าที่เผยแผ่จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรม ได้เข้าถึงองค์พระชัดใสสว่าง เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ องค์พระที่เห็นตอนเด็กก็เป็นกุศลนิมิต จะได้เห็น เหมือนเดิมหรือยิ่งกว่าเดิมก็ต้องมีความเพียร ขยันนั่งให้สม่ำเสมอและถูกหลักวิชชา

               ๙. ตัวลูกลำบากตอนเด็ก ต้องพบกับสงคราม เพราะกรรมในอดีตที่สนับสนุนให้เงินช่วยเหลือกองทัพ ในแคว้นที่ตนอยู่ไปทำสงครามมาส่งผล

         ๑๐. ต่อมาได้ทำบุญกับพระเดชพระคุณหลวงปู่และคุณยายอาจารย์ฯ ที่วัดปากน้ำ ชีวิตก็พลิกผันดีขึ้น ได้เรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด อีกทั้งได้ทุนเรียนดีมาตลอด เพราะมีบุญด้านสนับสนุน การศึกษา และบุญที่เคยทำกับหมู่คณะทั้งในอดีตและปัจจุบันมาส่งผล

           ๑๑. ในวัยเด็กที่ลูกไปถือศีลในวันพระได้เห็นผีและเปรตนั้น ก็เป็นเรื่องของภาพลวงตาที่เกิดขึ้นด้วยความ กลัวตามประสาเด็ก ๆ จึงทำให้เห็นเป็นโน่นเป็นนี่

          ๑๒. ลูกได้ทำบุญ และได้ทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร นำสาธุชนเข้าวัดมากมาย เพราะลูกเคยสร้างบุญกับ หมู่คณะมา แล้วก็ทำมาอย่างนี้เป็นผังเดิมติดตัวมา

          ๑๓. ลูกให้เพื่อนขอยืมเงินเป็นจำนวนมาก แต่ไม่ได้คืน เพราะในอดีตลูกก็เคยทำอย่างนี้เหมือนกัน คือเคยขอยืมเงิน และขอลืม ให้นึกถึงบุญทุกบุญให้มาก ๆ แล้ว    อธิษฐานจิตให้เขาเอามาคืน หรือได้เงินจากทางใดทางหนึ่งมาสร้างบารมีให้มาก ๆ

         ๑๔. เสียงดังเตือนสติจากในท้องว่า ให้มึงตื่นได้ แล้ว เหยียบเบรค นั้น ก็เพราะบุญที่ได้ทำกับหมู่คณะ และพระเดชพระคุณหลวงปู่มาเตือน ที่รอดตายจากนักเลงมารุมทำร้าย เพราะตัวลูกไม่เคยคิดอาฆาต ปองร้ายใคร รวมกับบุญที่ทำกับหมู่คณะและพระเดช พระคุณหลวงปู่มาช่วยไว้

             ๑๕. พุทธันดรที่ผ่านมา ลูกเป็นกองเสบียงประเภท บางทีก็เต็มกำลัง บางทีก็ตามกำลัง มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงองค์พระใส ๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

           ๑๖. ผังจนของลูกเบาบางลงแล้ว ผังรวยก็หนาแน่นขึ้น ให้ลูกลุยทำต่อไปอย่าได้ยั้งจนหมดอายุขัย ลูกสาวกตัญญูที่เป็นดอกเตอร์ก็มาจากดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ

                ๑๗. ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย