: ปราณี ชัยผดุง

          
              ...ฉันคือนักเรียนอนุบาล เรียนเรื่องนิพพานภพสามโลกันต์ เรียนวิชชาความจริงของชีวัน ชื่อโรงเรียนฉัน ฝันในฝันวิทยา...

             ...ชั้นเรียนของฉัน มีเพียงชั้นเดียว นักเรียนกลมเกลียวแม้จะต่างวัย จบอนุบาลได้ดอกเตอร์ทันใด โอ้...อัศจรรย์ใจ ฝันในฝันวิทยา.... ลัล ลัล.. ลา ลัล ลัล.. ลา...ลัล.. ลา

             เสียงเพลงประจำโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันฯ ดังขึ้นมาครั้งใด ทำให้เรานักเรียนอนุบาล ฝันในฝันวิทยาทั่วโลก Relax & Alert ในการทำใจหยุดใจนิ่ง เพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในขึ้นมาทันที

             โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนที่อัศจรรย์ที่สุดในโลก มีชั้นเรียนเพียงชั้นเดียว และเปิดสอนเวลาเดียวพร้อมกันทั่วโลก สามารถเรียนได้ทุกเพศ ทุกวัย ไม่แบ่งแยกเชื้อชาติ ศาสนาและเผ่าพันธุ์ ชาวเมืองก็เรียนได้ ชาวดอยอยู่ในหุบเขาก็เรียนได้ ไม่จำกัดวัย ตั้งแต่เริ่มหัดพูด "ยูกพะยาด" (ลูกพระราชฯ) ไปจนถึง อาเหล่าม่า อายุ ๘๐ ปี เข้าเรียนได้ทันที ทั้งระบบในโรงเรียนระบบนอกโรงเรียน ระบบทางไกล ถ่ายทอดสด ผ่านดาวเทียมถึงบ้าน หรือจะเรียนแบบกวดวิชา ฟังเทป ฟัง MP3 ชมวิซีดีย้อนหลัง ขึ้นอยู่กับความสะดวกของผู้เรียน

             ลงมือศึกษาเมื่อไร เป็นได้ลิ้มรสอมตธรรม เมื่อนั้น ยิ่งเรียนยิ่งรู้ ยิ่งเรียนยิ่งสนุก มีแต่กำไร (กำไรชีวิต)อย่างเดียว ไม่มีขาดทุน เพราะยิ่งเรียนบุญยิ่งเพิ่ม ใจยิ่งใสยิ่งมีความสุขเพิ่มไม่มีวันลด วันนี้จึงมีตัวอย่างของนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดีเด่น มายืนยันความใสและอานุภาพบุญที่ได้รับเล่าสู่กันฟัง


สมบัติอัศจรรย์

             วันนี้เราจะไปเรื่อยๆ...ไปจนติ๊ด บ้าน คุณป้าบุบผา สุวรรณโชติ ที่ อ.แกลง จ.ระยอง คุณป้ายังพกความใสไว้เต็มหัวใจรับประกันความสุข สดชื่น สมหวัง ด้วยวัย ๘๒ ปี

             อากาศที่ระยองนี้ค่อนข้างสดชื่นเป็นพิเศษ เพราะอยู่ใกล้ชายทะเล บ้านของคุณป้าหากเดินเข้าไปโดยไม่บอกว่าที่ไหนอาจเกิดอาการเข้าใจผิดแน่แท้ หลงคิดว่ากำลังเดินแอ่ว เหนือ อยู่ท่ามกลางแมกไม้ กล้วยไม้นานาพันธุ์ และปาล์มราคาแพง ซึ่งได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากเจ้าของสวน คุณป้าบุบผามี อายุเต็ม ๘๒ ปีบริบูรณ์ เมื่อวันที่ ๙ มกราคมที่ผ่านมา แต่ท่านยังดูแข็งแรงสดใส ใครเข้าใกล้ แล้วมีแต่ความเย็นกาย เย็นใจ ทำให้เข้าใจ คำโบราณที่เคยได้ยินว่า "อยู่เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทร ของลูกหลาน" คุณป้าเล่าประวัติชีวิตของตนเอง ด้วยความปีติว่า

             "ป้าชอบทำบุญมาตั้งแต่เด็ก อายุ ๑๒-๑๓ ปี ทุกวันพระในช่วงเข้าพรรษา ป้าจะคิด รายการอาหารและทำเอง โดยผู้ใหญ่ไม่ต้องบอก ป้าเตรียมสำรับคาว ๗ อย่าง ของหวาน ๗ อย่าง หาบไปส่งให้แม่ไปทำบุญที่วัด แม่อยู่รักษาอุโบสถศีล เราก็หาบสำรับเปล่ากลับบ้านทุกวันจะตักน้ำให้แม่อาบบนบ้าน แม่ก็ยังไม่แก่เท่าไร แต่เราอยากทำหน้าที่จ้ะ

             ป้าทำบุญตามประสาเรื่อยมา สมาธิก็นั่ง แต่ยังไม่ถูกจริต พอมาเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยท่านสอน สัมมา อะระหัง รู้สึกถูกใจ นั่งแล้วมีความสุข ป้าเข้าวัดพระธรรมกาย เมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๑ ลูกสาวเป็นคนชวน มาครั้งแรกได้สร้างพระบนเจดีย์ ๑ องค์ จ้ะ"

             คุณป้าบุบผานับว่าเป็นนักเรียนอนุบาลฯ เรียนดีเด่นท่านหนึ่งเมื่อเทียบกับเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่เกี่ยงวัย เช่น หนูน้อยจาชัวร์ อายุ ๔ ขวบ จากอเมริกา หรือน้องนาโอมิ วัย ๖ ขวบ เพราะเมื่อนับเวลาการเข้าถึงธรรมแล้ว ไม่แตกต่างกันนัก หลังการเปิดโรงเรียนครั้งแรก เมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๔๕ เพียง ๒ เดือนกว่า จนถึงวันแรกของการเข้าพรรษา คุณป้าก็เข้าถึงองค์พระภายในตัวได้

             "ป้าเล่าผลการปฏิบัติธรรม ให้หลวงพ่อฟัง ท่านบอกว่า ป้าเข้าถึงองค์พระแล้ว แต่องค์พระของป้ายังอ่อนอยู่ ให้ประคองรักษา ฝึกใจหยุดนิ่งต่อไป ดีมากเลยจ้ะ ปฏิบัติได้ธรรมะแล้ว นึกอะไรมันจะสมความปรารถนา ทุกอย่าง อยากจะทำบุญอะไรก็ได้ทำ ทำบุญแล้วไม่มีวันหมด สร้อยทองนี่ป้าได้มาเป็นเส้นที่สามแล้ว เส้นแรกหนัก ๓ บาท อยากทำบุญกับหลวงปู่สด ป้าก็เลยขายไป เพื่อทำบุญหล่อทองท่าน ไม่กี่เดือนมีเส้นใหม่มาอีก คราวนี้อยากทอดกฐิน สร้างเสาเข็มอาคารภาวนา ก็ขายอีกแล้วได้เส้นใหม่ห้อยคอนี้มาอีก เงินที่เราคิดว่ามันไม่น่าจะได้ก็ได้มาอย่างอัศจรรย์ เงินทดแทนปลูกยางที่ขอไปก็ได้เร็วเกินคาดทันทำบุญพอดี ขอไปหนึ่งหมื่นเขาให้เกินที่ขอตั้งสองสามหมื่น เลยได้ทำบุญทุกอย่างครบหมด เงินเหลือได้ติดจานดาวธรรม ทีวีที่บ้านอีกด้วย"


รอดตายเพราะหลวงปู่

             พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า "กายของมนุษย์เป็นรังแห่งโรค" มีการแตกดับไปสู่ความเสื่อมสลายอยู่ตลอดเวลา เจ้าของเรือนร่างจะดูแลปรุงแต่งอย่างไรก็ไม่สามารถรักษาให้กายคงอยู่ถาวรไว้ได้ มีความเจ็บเป็นธรรมดา ผู้ที่รู้เท่าทันความจริงของชีวิต จึงไม่ประมาทหมั่นสั่งสมบุญด้วยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา รักษาใจให้ผ่องใสอยู่เป็นนิตย์
คุณป้าบุบผาเคยผ่านประสบการณ์ เพื่อต่ออายุลมหายใจเอาไว้ด้วยอานุภาพมาแล้ว คุณป้าและลูกสาวคือ คุณสายฝน ได้ย้อนเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังอีกครั้ง

             "ในปี พ.ศ.๒๕๔๕ ช่วงนั้นคุณแม่ป่วยหนักมาก อาการอยู่ในขั้นอันตราย คุณหมอให้นอนเตียงอยู่ใกล้ๆ หมอมากที่สุด ฝนเองก็ยังไม่ได้เรียนรู้วิธีรักษาใจคนไข้ เพราะหลวงพ่อก็ยังไม่ได้เปิดโรงเรียนอนุบาลฯ เวลาคุณแม่มีอาการหนักครั้งใด แม่นอนดิ้นทรมาน ฝนได้แต่ บอกให้แม่นึกถึงบุญ แม่ก็โบกมือ "มันทรมานมาก นึกไม่ออก" หนักเข้า ถ่ายอุจจาระปัสสาวะไม่รู้ตัว" แม่หลงไม่ได้สติ คุณหมอให้ยาก็ไม่ยอมกิน บอกว่าหมอจะฆ่า อาการแย่ลงเรื่อยๆ ครั้งสุดท้าย แม่ทุกขเวทนามาก ฝนสงสารท่าน อยากให้ท่านมีที่พึ่งสุดท้าย จึงนำเข็มกลัดรูปหลวงปู่สด ออกมาแล้วชูให้แม่ดู บอกให้แม่นึกถึงบารมีหลวงปู่ ส่ายไปส่ายมา ไม่น่าเชื่อเลยค่ะ! เหมือนแม่ถูกสะกด แม่นิ่ง สักพักยกมือไหว้ ฝนรีบบอกให้อธิษฐานจิต นึกถึงบารมีหลวงปู่ให้ท่านช่วย"

             คุณป้าบุบผา ช่วยเล่าเหตุการณ์ในสมรภูมิศึกชิงภพ ช่วงต่อลมหายใจว่า "ป้าเจ็บทรมานทั้งร่าง มันอึดอัดหายใจไม่ค่อยออก ลูกสาวบอกให้นึกถึงบุญก็นึกไม่ได้ สติมันไม่รวม นะจ้ะ ลูกเขาก็นำล็อกเกตออกมาส่าย เพื่อให้ป้าเห็น แล้วบอกให้นึกถึงหลวงปู่ ขอให้ท่านช่วย ป้ามองไปเห็นประกายแสงพราวตาพุ่งออกมาจากล็อกเกตเข้าตาป้า ป้ารับท่านมาพนมในมือ เย็นไปทั่วกาย สติของป้าก็กลับคืน มารวมหมด ป้าจึงอธิษฐานจิตขอให้หายวันหายคืน ลูกสาวก็สวดมนต์ให้ฟัง ป้าท่อง สัมมา อะระหัง อธิษฐานนึกถึงบุญได้ตลอดเลยจ้ะ ใจสงบชุ่มชื่น... รุ่งเช้า คุณหมอท่านงงมาก จำป้า ไม่ได้เลย ถามหา คุณป้าคนเมื่อคืนนี้หายไปไหน นี่ใช่คุณป้าคนเดิมหรือ ทำไมเปลี่ยนเป็นคนละคน ตอนแรกคิดว่าต้องนอนโรงพยาบาลอีกหลายสัปดาห์ ปรากฏว่าอยู่อีก 3 วัีน กลับบ้านได้เลย"

             คุณป้าบุบผา เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพรัก ใครที่ได้มีโอกาสได้คุยกับป้า มักจะประทับใจในถ้อยคำที่ออกมาจากใจที่บริสุทธิ์ของคุณป้าเสมอ ท่านที่เป็นผู้เฒ่าที่มีวัยงาม ไม่ประมาทในชีวิต วัย 82 ปีของคุณป้าไม่เป็นอุปสรรคในการทำชีวิตให้มีชีวาเลย คำว่า เฉาชีวิต ป้าไม่รู้จัก ชีวิตของคุณป้ามีแต่สดชื่น และ Alert ตลอดเวลา

             ด้วยใจที่ยังสู้ และสังขารไม่อำนวย คุณป้าจึงต้องลดการเดินทางจากระยองมาวัดพระธรรมกายทุกวันอาทิตย์ เหลือแค่วันบุญใหญ่ และวันอาทิตย์ต้นเดือนเท่านั้น คุณป้าไม่รู้สึกว่าห่างวัดเลย กลับรู้สึกอบอุ่นใจทุกวันเหมือนมีวัดอยู่ในบ้าน เพราะรายการทีวีดาวธรรม ที่คุณป้าเปิดดูล้วนทำให้ใจของคุณป้าเกาะเกี่ยวอยู่ในบุญทั้งสิ้น คุณป้าได้เล่าชีวิตประจำัวันที่มีคุณค่าให้ฟังว่า

             "ติดจานดาวธรรม แล้วอบอุ่นจ้ะ เบิกบานเหมือนหลวงพ่ออยู่กับเรา ทุกวันนี้ เวลาเช้าตื่นตอนตีสื่ หุงข้าวทำกับข้าวเสร็จ อาบน้ำ สวดมนต์ ทำภาวนา พอฟ้าสว่างก็ลงไปใส่บาตร กลางวันส่วนใหญ่อยู่บ้านคนเดียว.. ไม่เหงาจ้ะ ป้าก็จะดูแลสวนไม้ประดับของป้า เพาะชำเอง รดน้ำเอง พอตกเย็นก็เตรียมตัว 6 โมงเย็น เปิดถ่ายทอดสด อธิษฐานจิตบูชามหาธรรมกายเจดีย์ พร้อมกันทุกคนทั่วโลก แล้วก็เข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันต่อเลยจ๊ะ"

             นับว่าเป็นบุญของคนรุ่นใหม่ เหมาะกับยุคสมัยปัจจุบันวิถีชีวิตที่เร่งรีบ ร่างการและจิตใจถูกเจ้าของนำไปใช้งานหนัก จนลืมดูแลเอาใจใส่ แต่ทว่าร่างกายที่อ่อนแอก็ยังมีคุณหมดคอยดูแลรักษา เช่นเดียวกันใจที่อ่อนแอก็ต้องการการดูแลรักษา หนทางในการรักษาใจนั้นมีอยู่ พระพุทธองค์ทรงแนะวิธีรักษาใจของมนุษย์ให้สดใส เบิกบานตลอดเวลา ด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา หากใครได้มีโอกาสเรียนรู้ และลงมือปฏิบัติก็จะพบความสุขเอง เรื่องนี้คุณป้าบุบผา กล่าวยืนยันว่าจริง

             "บุญมีจริง บาปมีจริง ทำอะไรก็จะได้รับผลอย่างนั้น ใครปฏิบัติได้ก็จะได้เห็นเอง ให้อุตสาหะปฏิบัติแล้วจะได้เห็น ดูรายการในทีวีดาวธรรมแล้วทำให้เรารู้ทุกอย่าง ป้าสบายใจ เดี๋ยวนีมีธรรมะเข้ามาถึงบ้าน ลูก ๆ เขาก็ชอบดูกันทุกคน โดยเฉพาะรายการ Case Study เรื่องจริงของเพื่อนนักเรียนที่เขียนมาถามคุณครูไม่ใหญ่ สนุกและน่าเรียนรู้มาก ทำไมเกิดมาแบบนี้ ตายแล้วไปไหน เลี้ยงกุมารทองแล้วได้อะไร ทำกรรมอะไรถึงต้องเกิดมาจน ทำไมต้องอายุสั้น ลูก ๆ ติดกันมาก ดูรายการแล้วนำมาใช้กับชีวิตประจำวันของเรา จะได้กลัวบาป กฏแห่งกรรมมีจริง นรกสวรรค์ก็มีจริง แล้วแต่เราจะเลือกไป"

             หากเปรียบเทียบชีวิตดังต้นไม้ใหญ่ วงปีที่อยู่ชั้นในสุดก็คือ แก่นชีวิตของต้นไม้ คุณป้าบุบผาได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมา ๘๒ ฝน ๘๒ หนาว แก่นกลางชีวิตของคุณป้า คือ แก่นธรรมกลางดวงธรรมละเอียดลุ่มลึกมากเท่าไร ความสุข ความสำเร็จยิ่งเพิ่มขึ้นทับทวี คงไม่ไกลไปเกินกว่าที่จะปฏิบัติและเข้าถึงได้ เพราะหนทางที่จะเข้าถึงนั้นอยู่ ณ กลางกายของทุกคน ดังเช่นคุณป้าบุบผาและนักเรียนอนุบาลฝันในฝันฯ ทั่วโลก ได้ปฏิบัติและเข้าถึงอยู่ทุกวันนี้