เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนา
พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)
วันอาทิตย์ที่ ๘ เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

                        เราเกิดมาสร้างบารมีก็ต้องสร้างกันให้เต็มที่เต็มกำลัง อย่าไปขยักขย่อน เพราะชีวิตมนุษย์สั้นนัก ไม่ช้าเดี๋ยวเราก็ตายจากโลกนี้ไปแล้ว การเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้ กายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้ กายอื่น ภพอื่น ทำได้ยาก นานๆ จึงจะมีปรากฏสักครั้งหนึ่ง ซึ่งถือเป็นกรณียกเว้น อย่างท้าวสักกเทวราชกับนางสุชาดา ที่ได้ถวายทานกับพระอรหันต์ เราอย่าไปคิดทำอย่างนั้น เพราะมันเกิดขึ้นได้ยากมากๆ ตอนนี้เรายังมีกายมนุษย์ ยังมีชีวิตอยู่ มีเรี่ยวมีแรงแค่ไหนก็สร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลัง เมื่อไรที่บุญส่งผลเราจะปลื้ม

                        ชีวิตในสังสารวัฏ เขาใช้บุญเอาไปสู้กับบาป เวลาที่บาปเข้ามาสิงจิตเรา จะบังคับให้เราคิดพูดทำในสิ่งอกุศล ทำแล้วก็มีวิบากติดไป ทำให้เป็นอุปสรรคของชีวิตทั้งชีวิตตอนเป็นมนุษย์ ชีวิตในปรโลก และชีวิตในสังสารวัฏ

                        อดีตที่ผ่านมา เรารู้เรื่องบุญบาปบ้าง ไม่ค่อยจะรู้บ้าง แต่เวลานี้เราได้เรียนรู้กันมามากแล้ว เมื่อรู้แล้วควรทำให้ถูกหลักวิชชา ออกแบบชีวิตของเราให้ดี คือ ภพชาติต่อไปชีวิตเราต้องสมบูรณ์พร้อมด้วย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภยศสรรเสริญสุข มรรคผลนิพพาน พวกพ้องบริวาร วิชชาธรรมกาย เกิดมาระลึกชาติได้

                        เกิดมาระลึกชาติได้ ระลึกชาติเดียวก็ไม่เอา มีเรื่องกล่าวไว้ในพระไตรปิฎก มีอยู่หลายท่านระลึกชาติได้ชาติเดียว เห็นว่าภพในอดีตตนเคยเกิดเป็นคนรวยได้สั่งสมบุญมาอย่างดี แต่ชาตินี้กลับมาเกิดเป็นคนจน บางท่านระลึกชาติว่า ชาติในอดีตตนเกิดมาจน ทำบาปอกุศลด้วย แต่ชาตินี้เกิดมารวย เลยไปสรุปว่า ทำดีไม่ได้ดี ทำชั่วไม่ได้ชั่ว เมื่อไม่เชื่อเรื่องบุญเรื่องบาป พลาดไปทำอกุศลก็ไปอบายได้ ชีวิตถอยหลังอีกแล้ว เพราะฉะนั้นระลึกชาติได้ชาติเดียวอันตรายนะลูกนะ ต้องอธิษฐานให้ระลึกชาติได้หลายๆ ชาติ แล้วไม่ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร ต้องสั่งสมบุญเอาไว้ ให้บุญเป็นพลังเสริมให้คำอธิษฐานของเราเป็นจริงสมปรารถนา

                        การที่ระลึกชาติได้ชาติเดียว แล้วเห็นชีวิตเป็นอย่างนั้น เราจะได้ข้อสังเกตว่า บุญบาปชิงช่วงช่วงชิงกันส่งผลอยู่ตลอดเวลา

                        จริงๆ แล้ว ภพในอดีตเราเป็นคนเคยรวยกันมาก่อนทั้งนั้น และก็เคยทำความดีกันไว้มาก รวมถึงทำความไม่ดีก็มากด้วย ปัจจุบันชาตินี้เราจึงยังพบอุปสรรคในชีวิตมากมาย ทั้งๆ ที่เราตั้งใจดีมาสั่งสมบุญกัน เพราะว่าบาปยังได้ช่องอยู่ แต่บุญก็ประคับประคองเอาไว้ เราจึงมีความรู้สึกอยากทำบุญ "เต็มที่ แต่ก็ได้ เต็มที" ไม่อิ่มใจสักที มันขาดไม้เอกไปตัวหนึ่ง เพราะขาดปัจจัย ๔ เลยไม่มีไม้เอก

                        ในสังสารวัฏบุญบาปจะชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่อย่างนี้ ไม่มีอะไรเกินไปกว่านี้ มนุษย์เป็นเหมือนหุ่นให้บุญและบาปเชิด เมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว เราต้องออกแบบชีวิตของเราต่อไปในอนาคตให้ดีตลอดจนถึงจุดหมายปลายทางว่า ทุกภพทุกชาติต่อไปนี้ เราจะต้องมีร่างกายที่แข็งแรง ไม่รู้จักโรคภัยไข้เจ็บเลย ในอดีตบุคคลที่ไม่เคยรู้จักโรคภัยไข้เจ็บเลยก็มีเช่น พระพากุละ ตลอดชีวิตท่านไม่เคยป่วยเลย ไม่เคยขบฉันแม้แต่สมอสักผลเพื่อเป็นยา และมีอายุยืนถึง ๑๖๐ ปี ท่านเป็นฆราวาสอยู่ ๘๐ ปี เป็นพระอีก ๘๐ ปี และได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

                        เราเกิดมาสร้างบารมี และจะต้องสร้างบารมีกันต่อไปในอนาคต เพราะฉะนั้น เราต้องถึงพร้อมด้วยรูปสมบัติคือ ต้องแข็งแรง อายุยืนยาว เราจะได้สร้างบารมีไปนานๆ เพื่อสั่งสมบุญ ที่จะเอาชนะพญามาร ไม่ใช่แค่หนีอย่างเดียว เผื่อว่าภพไหนในอดีตวิบากกรรมมาตอนต้นของชีวิต ตอนปลายของชีวิตจะได้ลุยสร้างบารมีกันได้อย่างเต็มที่ ถ้าใครอยากเป็นผู้หญิงก็ต้องสวย ถ้าอยากเป็นผู้ชายก็ต้องหล่อ ความหล่อกับสวยนี่ เป็นแรงดึงดูดใจให้มหาชนเขาอยากเข้าใกล้นะ ยินดีช่วยเหลือ เป็นที่เกรงอกเกรงใจ ซึ่งร่างกายแข็งแรง อายุยืน รูปงาม รวมอยู่ในรูปสมบัติ คือ มีรูปเป็นสมบัติ

                        ถึงพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ สมบัตินั้นมีหลายประเภท สมบัติอย่างที่ต้องทำมาหากินจึงจะได้มา คือต้องเหน็ดเหนื่อยก่อนถึงจะได้ สมบัติประเภทที่ไม่ต้องเหนื่อยแต่ว่าได้ คือ สมบัติที่พอเรามาเกิดก็มาคอยท่าเลย รอคอยให้ใช้สร้างบารมี แล้วก็สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง เคยมีบุคคลตัวอย่าง ในอดีตที่เขาได้สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่องมาแล้ว เช่น โชติกเศรษฐี เป็นต้น หรือได้ระทั่งสมบัติ ที่ไม่ใช่อยู่ในแหล่งที่เกิด ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ อย่างในอากาศไม่น่าจะมีสมบัติ แต่ฝนรัตนชาติก็ตกมาแล้ว

                        เมื่อถึงพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติแล้ว ต้องถึงพร้อมด้วยคุณสมบัติ คือมีดวงปัญญาเป็นบัณฑิตนักปราชญ์แทงตลอดทั้งทางโลกและทางธรรม มีความรู้ ความสามารถดี ฉลาดในการใช้ทรัพย์ ให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและโลก เพราะทรัพย์คือเครื่องมือสำหรับการสร้างบารมี นอกเหนือจากการหล่อเลี้ยงสังขาร เมื่อเราเข้าใจแจ่มแจ้งชีวิตในโลกในสังสารวัฏได้ดี อยากให้ชีวิตเราอยู่ในระดับพ้นโลก หรือในระดับที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางก็ดี เราจะได้ดำเนินชีวิตได้ถูกว่า ควรจะผูกพันกับอะไร คน สัตว์ สิ่งของ ทรัพย์ ต้นหมากรากไม้ ภูเขาเลากา หรือวิชาที่เราเคยได้ยินได้ฟังเรื่องไสยเวท วิทยาศาสตร์ทางใจ อะไรต่างๆ เหล่านั้น หรือวิชชาธรรมกาย วิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยิ่งเรียน ยิ่งบริสุทธิ์ ยิ่งรู้ ยิ่งแตกฉาน ดับทุกข์ได้ เอาชนะพญามารได้ เราจะได้เลือกได้ถูกต้อง เมื่อเรามีดวงปัญญา

                        ภพชาติต่อไป เมื่อมาเกิดใหม่จะต้องพร้อมที่จะมาสร้างบารมี มีลาภยศสรรเสริญสุข บรรลุมรรคผลนิพพาน บรรลุวิชชาธรรมกายตั้งแต่เยาว์วัย เกิดมาก็บรรลุธรรมกันเลย แล้วก็ให้รักธรรมะเหมือนผู้ใหญ่รัก บางทีเด็กรักธรรมะก็รักแบบเด็ก ยังไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไร ต้องรักธรรมะแบบผู้รู้ ท่านรักธรรมะกันจริง ๆ

                        ความถึงพร้อมในมนุษย์สมบัตินี้ จะได้มาด้วยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา หรือได้ด้วยบุญกริยาวัตถุ ๑๐ ประการ ที่กลั่นให้กายวาจาใจของเราใสสะอาดบริสุทธิ์ อย่างที่ลูก ทุกคนได้กำลังกระทำกันอยู่นี้

                        ให้หมั่นพิจารณาดูว่า ชาตินี้มีอะไรที่เรายังไม่สมบูรณ์บ้าง ลองระลึกชาติปัจจุบันย้อนหลังดู ตั้งแต่เราเกิดมา พิจารณาตั้งแต่ภายในตัวของเราออกมาถึงภายนอก ไล่เรื่อยไปตั้งแต่ ครอบครัว ญาติมิตร สิ่งแวดล้อม อะไรต่างๆ เมื่อเห็นว่าอะไรยังไม่สมบูรณ์ เราก็สั่งสมให้สมบูรณ์

                        ความสมบูรณ์ของชีวิตจะเกิดขึ้นได้ ก็ต้องอาศัยบุญอย่างเดียวเท่านั้น บุญที่เกิดจากการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา แล้วก็มาเทียบเคียงกับบารมี ๑๐ ทัศ มี ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี อุเบกขาบารมี ค่อยๆ ทบทวน ทีละข้อว่ามีอะไรที่เรายังขาดตกบกพร่องบ้าง เพื่อจะได้เติมให้ครบถ้วนบริบูรณ์ระหว่างที่เรายังมีกายมนุษย์อยู่ ซึ่งจะส่งผลให้ดีทั้งในปัจจุบันนี้ด้วย แล้วก็ดีตอนที่เราจะละโลกไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ ซึ่งภูมินี้ไม่ใช่ ไปกันง่ายๆ แค่ไปสวรรค์ชั้นต้นๆ นี่ก็ยากแล้ว แต่ว่าไปสวรรค์ชั้นดุสิตยิ่งยากกว่า แล้วดุสิตบุรีวงบุญพิเศษยิ่งยากมากๆ

                        ดังนั้น เราจะต้องไม่ประมาทในการสร้างบารมี อย่าไปคิดว่าทำบุญกันมาตั้งเยอะแยะแล้วขอพักก่อน แค่ความคิดคำนึงว่า ขอพักก่อน แสดงว่าจิตของเราดวงนี้ถูกพญามารสิงเข้าไปแล้ว ทำให้เกิดความคิดวิปริตอย่างนี้ ถูกเขาเข้าแทรกแล้ว แต่เราไม่รู้ตัว ไม่รู้จัก และไม่เข้าใจด้วยว่า ความคิดอย่างนี้จะเป็นพิษเป็นภัยต่อตัวเรา เพราะเมื่อเราหยุดพัก บุญก็พักด้วย แล้วบุญกับบาปชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่ตลอดเวลา เมื่อบุญพักบาปก็ได้ช่องเสียบเข้ามาทันที เดี๋ยวก็จะไปกันใหญ่ จะฉุดดึงไปโน่นไปนี่ ไปทำอกุศลอะไรต่ออะไรอีกมากมาย

                        เพราะฉะนั้น วันหนึ่งคืนหนึ่งที่ผ่านไปอย่าประมาท เราต้องสร้างบุญกันให้เต็มที่ทุกๆ วัน เพราะเราเกิดมาทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ และเกิดมาสร้างบารมีนะลูกนะ