อเทยฺเยสุ ททํ ทานํ เทยฺเยสุ นปฺปเวจฺฉติ
อาปาสุ พฺยสนํ ปตฺโต สหายํ นาธิคจฺฉติ
ให้ของแก่คนที่ไม่ควรให้ คนที่ควรให้กลับไม่ยอมให้เมื่อได้รับความวิบัติ
เพราะอันตรายต่างๆ จะไม่ได้เพื่อนช่วยเหลือ
(ขุ. ชา. ๒๗/๕๐๖/๑๒๙)
ทำไมเราก็มีบริวารมาก ให้ยศตำแหน่ง ให้ข้าวของมากมายแต่เวลาตกทุกข์ ไม่มีใครช่วยเหลือเราสักคนหลายๆครั้งที่เราให้แก่คนที่ไม่ควรให้ คนที่ควรได้กลับไม่ให้ เพราะความลำเอียง ได้ข้อมูลผิด ดูคนผิด จึงได้ทำผิดเช่นนั้นเมื่อให้ผิดเช่นนี้ คนที่ไม่ควรได้ ก็ไม่ได้รำลึกถึงคุณเรา คนที่ควรได้กลับไม่ได้ ก็ท้อถอยห่างหายจากเรา เราจึงไม่มีมิตรแท้ ถึงคราวตกทุกข์ก็ไม่มีใครช่วยเหลือ
ใครควรได้เราควรให้ แม้เราไม่รัก
ใครไม่ควรได้ เราควรยังไม่ให้ แม้เราจะรักเขามาก
เมื่อให้ถูกต้องเช่นนี้ คนควรได้จะรำลึกถึงพระคุณ คนไม่ควรได้ จะได้พัฒนาตน ทุกฝ่ายได้ประโยชน์ เราไม่เสียผู้ใหญ่ ทุกคนอิงหลักการ สังคมก็เป็นสุข
-----------------------------------------------------------
" หนังสือส่องธรรม ล้ำภาษิต "
พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
