วันที่เริ่มทำวิชชา
เราคงจะทราบถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพระของขวัญของหลวงพ่อวัดปากน้ำและการปฏิบัติธรรมของท่านในการคุมทีม "ทำวิชชา" มาบ้าง ความศักดิ์สิทธิ์ของพระของขวัญ และอานุภาพจากการทำวิชชา เป็นที่กล่าว ขวัญเล่าขานกันมายาวนานจนปัจจุบัน
ตามรอยหลวงพ่อวัดปากน้ำ ตอนนี้จึงขอเสนอเรื่องเกี่ยวกับช่วงเวลาที่เริ่ม ทำวิชชาของหลวงพ่อวัดปากน้ำ โดยอาศัยหลักฐานจากคำเทศน์ของหลวงพ่อ ซึ่งมีปรากฏพอยกมาได้ ดังนี้
๑. เทศนาเรื่อง ปัพพโตปมคาถา แสดงเมื่อ ๒๘ มีนาคม ๒๔๙๗
"...เรื่องความแก่ ความตาย ไม่มีทางสู้ ไม่มีทางแก้ทีเดียว จะแก้อย่างไรก็แก้ไม่ได้ แต่ว่ามีแก้อยู่ที่วัดปากน้ำ วิชชาธรรมกายไปเห็นวิชชาเหล่านี้หมด ไปเห็นความแก่ ความตาย เวลานี้เขาว่าสมภารวัดปากน้ำกำลังสู้กับความแก่ ความตาย
สู้จริงๆ ผู้เทศน์นี้แหละ ๒๒ ปี เดือนเศษแล้ว ๘ เดือน ๙ วัน วันนี้แล้ว วินาทีนี้ไม่ได้หยุด เพียรสู้ความแก่ความตาย ไม่ได้ถอยกันเลย..."
อีกตอนหนึ่งกล่าวว่า
"...ภิกษุสามเณร อุบาสก อุบาสิกา อยู่วัดปากน้ำก็จริง แต่ไม่รู้ว่า สมภารวัดปากน้ำทำอะไร นี่อัศจรรย์นัก อยู่ด้วยกันตั้งหลายสิบปี อยู่วัดปากน้ำนี้ ๒๒ ปี ๘ เดือน ๙ วัน วันนี้ไม่มีใครรู้ว่าทำอะไร รู้แต่นิดๆ หน่อยๆ รู้จริงจังลงไปไม่มี มีก็ผู้ที่ทำวิชชาด้วยกัน รู้จริงเห็นจริงกันลงไปทีเดียว ทำอยู่ทุกวันๆ นั่นละก็รู้จริงเห็นจริง..."
๒. เทศนาเรื่อง ขันธปริตร แสดงเมื่อ ๖ มิถุนายน ๒๔๙๗
"...จะให้เข้าถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะสังฆรัตนะ จนกระทั่งนับอสงไขยชั้นไม่ถ้วนนี้ วัดปากน้ำได้พยายามทำอยู่แล้ว ๒๒ ปี เดือน ๘ ข้าง หน้านี้ กลางเดือน ๘ ครบ ๒๓ ปี เต็มเดือนเต็มวันทีเดียว นี้ต้องการ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ อย่างนี้หมด..."
๓. เทศนาเรื่อง สติปัฏฐานสูตร แสดงเมื่อ ๓ ตุลาคม ๒๔๙๗
"...หมดกายพระอรหัต มีกายของพระพุทธเจ้าก็ได้ กายในกาย กายในกายๆๆๆๆ มันอย่างนี้แหละ ผู้เทศน์นี้ได้ทำวิชชานี้ ๒๓ ปี ออกพรรษานี้ก็ ๓ เดือนเต็มละ ยังไม่หมดกายละเอียดเหล่านี้เลย ไม่ได้ถอยกลับเลย ยังไม่หมดกายละเอียดเหล่านี้เลย ยังไม่ถึงที่สุด..."
๔. เทศนาเรื่อง อริยทรัพย์ แสดงเมื่อ ๒๕ พฤศจิกายน ๒๔๙๗
"...ที่สุดอยู่ที่ไหนละ ผู้เทศน์ยังเรียนวิชชาไปไม่ถึง ยังไม่ถึงที่สุด ๒๓ ปี ๔ เดือนเศษแล้ว ยังไม่ถึงที่สุดเลย...ถ้าสุดเวลาใด ถึงที่สุดของ การรักษาแล้วละก็ มนุษย์เลิกแก่ เลิกเจ็บ เลิกตายทีเดียว นี่กำลัง พยายามทำไป..."
๕. เทศนาเรื่อง พุทธอุทานคาถา แสดงเมื่อ ๑๐ ธันวาคม ๒๔๙๗
"...ผู้เทศน์นี้สอน เป็นคนสอนเอง ๒๓ ปี ๕ เดือนนี้ ได้ทำไปอย่างนี้แหละ ไม่ถอยหลังเลย ยังไม่สุดกายของตัวเอง..." จากหลักฐานในคำเทศนาของหลวงพ่อ พอจะคำนวณได้ดังนี้ ในเทศนาเรื่อง ขันธปริตรท่านบอกว่า กลางเดือน ๘ ครบ ๒๓ ปี เต็มเดือนเต็มวันทีเดียว
วันเข้าพรรษา คือ วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ เป็นวันต่อจากวันอาสาฬหบูชา ซึ่งคือ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘
การนับเดือนนั้นจะเริ่มจากขึ้น ๑ ค่ำ ไปจนถึงแรม ๑๔, ๑๕ ค่ำ จึงหมดเดือน กลางเดือน ๘ ที่หลวงพ่อพูดถึงจึงเป็นวันเข้าพรรษา
ถ้าคิดว่ากลางเดือน ๘ คือวันเข้าพรรษา วันนั้นก็จะเป็นวันเริ่มทำวิชชาของหลวงพ่อวัดปากน้ำเป็นแน่ทีเดียว
ในเทศนาเรื่อง มหาสติปัฏฐานสูตรท่านบอกว่า ๒๓ ปี ออกพรรษานี้ ก็ ๓ เดือนเต็มละซึ่งก็คือวันเข้าพรรษา เป็นวันที่หลวงพ่อเริ่มทำวิชชา เพราะเข้าพรรษาเริ่มแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ และออกพรรษาเมื่อแรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ รวมระยะเวลา ๓ เดือนเต็ม
จึงพอจะคำนวณได้ว่า วันเข้าพรรษาของปี พ.ศ. ๒๔๗๔ ซึ่งตรงกับราวๆ เดือนกรกฎาคม ๒๔๗๔ เป็นวันที่หลวงพ่อวัดปากน้ำเริ่มทำวิชชา
วันที่เริ่มทำวิชชาเป็นวันสำคัญยิ่ง เป็นวันที่หลวงพ่อวัดปากน้ำเริ่มรวมทีมสู้อย่างจริงจัง ซึ่งจะแบ่งผู้ทำวิชชา เป็น ๒ ผลัดๆ ละ ๖ชั่วโมง นั่งสมาธิติดต่อกัน ๖ ชั่วโมง พัก ๖ ชั่วโมง แล้วมานั่งอีก ๖ ชั่วโมง พัก ๖ ชั่วโมง อย่างนี้ เหมือนการทำงานเป็นกะของโรงงานท่านจึงเรียกว่าโรงงานทำวิชชา ปฏิบัติงานทางจิตนี้ ๒๔ ชั่วโมง ไม่ได้หยุดช่วงเวลาที่หลวงพ่อเทศน์นี้ ๒๓ ปีแล้ว ไม่ได้หยุด คิดดูเอาเถิดว่าท่านเอาจริงเอาจังต่อการศึกษา วิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียงไร
หากมีคนถามเรื่อง ภูมิใจ
ลูกตอบเลยทันใด มุ่งค้น
ต้นที่สุดภายใน ธรรมธาตุ
เป็นสุขใจเปี่ยมล้น กว่าได้ใดใด
สุนทรพ่อ
