ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๕
คำแปลพระบาลีที่เป็นพุทธบัญญัติ
“อนึ่ง ภิกษุใดปูก็ดี ให้ปูก็ดี ซึ่งที่นอนในวิหารอันเป็นของสงฆ์ เมื่อจะจากไปไม่เก็บเองก็ดี ไม่ให้เก็บก็ดี ซึ่งที่นอนอันปูไว้นั้น หรือไม่บอกมอบหมาย ไปเสีย เป็นปาจิตตีย์”
เนื้อความย่อในหนังสือนวโกวาท
“ภิกษุเอาที่นอนของสงฆ์ปูนอนในกุฎีสงฆ์แล้วเมื่อหลีกไปจากที่นั้น ไม่เก็บเองก็ดีไม่ใช้ให้ผู้อื่นเก็บก็ดีไม่มอบหมายแก่ผู้อื่นก็ดีต้องปาจิตตีย์”
อธิบายความเจตนารมณ์ของสิกขาบทนี้
อธิบายความและเจตนารมณ์ของสิกขาบทนี้ก็เหมือนกับสิกขาบทก่อน ต่างเพียงสิกขาบทนี้เป็นที่นอนเท่านั้น
อนาปัตติวาร
ในสิกขาบทนี้ท่านแสดงภิกษุผู้ได้รับยกเว้นไม่ต้องอาบัติไว้คือ
(๑) ภิกษุเก็บเองแล้วไป
(๒) ภิกษุให้คนอื่นเก็บแล้วไป
(๓) ภิกษุบอกมอบหมายแล้วไป
(๔) เสนาสนะมีเหตุบางอย่างรบกวน
(๕) ภิกษุยังเป็นห่วงไปยืนอยู่ณที่นั้นบอกมอบหมาย
(๖) ภิกษุมีเหตุบางอย่างขัดขวาง
(๗) ภิกษุมีอันตราย
(๘) ภิกษุผู้วิกลจริต
(๙) ภิกษุผู้เป็นต้นบัญญัติหรือภิกษุอาทิกัมมิกะ ได้แก่ ภิกษุสัตตรสวัคคีย์(กลุ่ม ๑๗ รูป ซึ่งเป็นเด็ก อายุไม่ถึง ๒๐ ปี)
