เย เวรํ อุปนยฺหนฺติ เวรํ เตสํ น สมฺมติ
เย เวรํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ ฯ
เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ
เวรของผู้ไม่จอง เวรย่อมระงับได้
(ขุ.ธ. ๒๕/๑๕)
อาฆาต พยาบาท จองเวร กันทำไม
ทุกครั้งที่ผิดพลาดก็มีการเจ็บอยู่แล้ว
ทำไมต้องตอกย้ำความเจ็บปวดนั้นด้วย
น้ำเดือดว่าร้อนแล้ว ใจเดือดเร่าร้อนกว่า
จองเวร จ้องเอาผิด อย่างไรก็ไม่จบ
กรรมในวัฏสงสารมีจริงแน่นอน
อย่างไรเสียไม่มีใครล่วงพ้น
ใครทำกรรมใดไว้ ย่อมรับผลแห่งกรรมนั้น
สงสารเขาเถอะ คิดว่าเป็นลูก (ญาติ) คุณสักคน
นึกว่าเขาตายแล้วเถอะ จะได้ลืมเรื่องเก่าๆเสียที
ทุกคนต้องการสันติสุข
แม้แต่ตัวของเราเอง
แค่เริ่ม “คิดจองเวร” เมื่อไร
ใจก็ติดไฟ สันติสุขก็ติดลบ
ไฟไม่เคยให้ความฉ่ำเย็นแก่ใคร
แม้แต่ตัวของมันเอง
และไฟไม่เคยเผาใครก่อน
นอกจากตัวของมันเอง
ไม่ยุ่งกับไฟก็ไม่ร้อนกาย
ไม่ยุ่งกับเวรก็ไม่ร้อนใจ
ให้อภัยได้ ใจเบาขึ้นมาก
ยอมๆกันได้ ใจเย็นขึ้นเยอะ
ดับไฟเท่ากับดับความร้อนกาย
ดับเวรเท่ากับดับความร้อนใจ
ดับเวรได้ด้วยการไม่จองเวร
เพราะเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
