ปญฺญาย ติตฺตีนํ เสฎฺฐํ
ปัญญา เป็นยอดของความอิ่ม
(ขุ.ชา. ๒๗/๓๒๙)
ความอิ่มที่เจอะเจอ
แน่หรือคือความอิ่ม
อิ่มน้ำก็อิ่มครู่เดียว
อิ่มข้าวก็อิ่มไม่ข้ามวัน
อิ่มคำชมก็อิ่มไม่กี่เวลา
เที่ยวอิ่มก็เที่ยวอีก
นอนอิ่มก็นอนอีก
กองไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ
ทะเลไม่อิ่มด้วยน้ำ
คนมักมากไม่อิ่มด้วยสมบัติ
สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่รู้จักคำว่า อิ่มที่สมบูรณ์
ความอิ่มที่สมบูรณ์
คือ ความอิ่มด้วยปัญญา
เพราะให้ความประเสริฐกว่า
ก่อเกิดประโยชน์มากกว่า
นำกลับมาพอกพูนได้
นำติดตัวข้ามชาติได้
โดยเฉพาะที่สุดแห่งปัญญา
คือ ภาวนามยปัญญา
ปัญญาเกิดจากการ “เห็นแจ้ง”
เห็นแจ้งด้วย “ธรรมจักขุ” ภายใน
อันกิเลสทั้งปวงจะหลอกลวงมิได้เลย
ปัญญาเช่นนี้จึงเป็นยอดของความอิ่ม
ที่บัณฑิตทั้งหลายต่างแสวงหา
ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
