หลักการใช้ชีวิต จิตใจ ธรรมะ

ทั้งผู้รับและผู้ให้มีความบริสุทธิ์ มีศีลมีธรรมตามเพศภาวะของตน พืชแม้หว่านน้อยลงนาดี ย่อมมีผลอันไพบูลย์ชาวนาก็ปลื้มใจ

นักปราชญ์ในกาลก่อนกล่าวว่า ทานกับการรบ มีสภาพเสมอกัน

    พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ บุคคลพึงนำความตระหนี่ออกไปเสีย พึงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นมลทินแล้วพึงให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า ”

   บุคคลที่มีความตระหนี่ เพราะคิดว่าทรัพย์ของตนจะหมดไป จึงไม่ให้ทาน แม้มีทรัพย์มากก็ไม่ให้ เหมือนบ่อน้ำใสที่อยู่ในป่าลึก ห่างไกลจากผู้คน

ารบำเพ็ญทานกุศล ที่จะทำให้มีอานิสงส์อันไพบูลย์ จะต้องกระทำด้วยจิตที่ผ่องใส ๓ วาระ คือก่อนให้ก็ดีใจ ขณะให้ก็เลื่อมใส หลังจากให้ไปแล้ว ก็ตามระลึกนึกถึงด้วยความปลื้มใจ

การบำเพ็ญทานกุศล ย่อมมีอานิสงส์อย่างน้อย ๔ ประการคือ ประการแรก ทานกุศลที่เราได้กระทำอย่างต่อเนื่องย่อมแปรเปลี่ยนจากทรัพย์หยาบเป็นทรัพย์ละเอียด

  ในสมัยพุทธกาล ในวันฉลองมหาวิหาร มหาอุบาสิกาวิสาขา เปล่งอุทานด้วยเสียงไพเราะ ภิกษุทั้งหลายได้ยินคิดว่านางร้องเพลง จึงทูลถามพระบรมศาสดา

ทรัพย์นั้นมีทั้งคุณและโทษ ขึ้นอยู่ว่าเกิดขึ้นกับใคร ถ้าทรัพย์เกิดขึ้นกับคนตระหนี่ ย่อมมีโทษ โทษจากความห่วงกังวล ต้องคอยเฝ้าทรัพย์ ถึงแม้มีทรัพย์มากก็ไม่ให้จึงไม่ได้ประโยชน์จากการมีทรัพย์ เหมือนบ่อน้ำใสที่เกิดขึ้นในป่าลึก น้ำนั้นย่อมไม่เป็นแระโยชน์แก่ใครๆ รอแต่จะเน่าเสียหรือเหือดแห้งหมดไป

ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จบิณฑบาต ณ ที่อยู่ของพราหมณ์ พราหมณ์นั้นไม่มีศรัทธาแต่ก็ใส่บาตร

  ท่านทานบดีทั้งหลายได้ชื่อว่า เป็นผู้มีศรัทธาคือมีความเชื่อในผลของการให้ทาน อีกทั้งยังเป็นผู้ที่มีความเพียร มาบำเพ็ญบุญกุศลอย่างต่อเนื่อง ท่านทานบดีทั้งหลาย

            เมื่อมหาเมฆใหญ่ โปรยปรายสายฝนหล่อเลี้ยงให้เมล็ดพันธุ์ข้าวออกรวง ให้ชาวนาได้เก็บเกี่ยว ฉันใด พระพุทธศาสนาสืบต่อมาได้

บุคคลแม้มีทรัพย์น้อยแต่มีศรัทธามั่นคง พระอริยเจ้ากล่าวว่า ไม่ใช่คนยากจน แม้จะจนเพราะมีทรัพย์น้อย ก็เป็นความจนชั่วคราว เมื่อขยันประกอบสัมมาอาชีวะ และหมั่นสั่งสมทานกุศลอย่างต่อเนื่อง ย่อมเต็มเปี่ยมไปด้วยบุญดุจน้ำที่ไหลลงสู่หม้อทีละหยด ก็ทำให้หม้อเต็มด้วยน้ำได้

  พวกเราทั้งหลายอาจดูเหมือนกับคนทั่วไป แต่ในความเหมือนนั้น เรามีความแตกต่างอยู่ภายในคือ ความศรัทธา

  พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ ทักษิณาที่ถวายเป็นสังฆทานมีอานิสงส์นับไม่ได้ ประมาณไม่ได้ ผู้ใดมีศีล ได้ของมาโดยธรรม มีจิตเลื่อมใสดี เชื่อกรรมและผลของกรรมอันโอฬาร ให้ทานในชนผู้มีศีล เรากล่าวทานของผู้นั้นว่ามีผลไพบูรย์ ”

   ดอกบัวแย้มบานรับแสงอาทิตย์อุทัยในยามเช้า ย่อมงดงามด้วยเหตุ ๒ ประการคือ ประการแรก บัวนั้นเป็นบัวพันธุ์ดี ดอกจึงมีสีที่งดงาม ประการที่สอง บัวนั้นมีน้ำและโคลนตมคอยหล่อเลี้ยง

  ชีวิตของพระภิกษุสามเณร ดำรงอยู่ได้ด้วยภัตตาหารที่สาธุชนนำมาถวายด้วยศรัทธา ครั้งแล้วครั้งเล่า คนแล้วคนเล่าสืบเนื่องกันเรื่อยมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลจนถึงปัจจุบันนี้ ดุจคลื่นในมหาสมุทรที่ซัดเข้าฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่า

การกรวดน้ำ เพื่ออุทิศส่วนกุศลนั้น ถือเป็นกุศโลบายอย่างหนึ่งเพื่อให้ใจเป็นสมาธิ คือ คนทั่วไปไม่ค่อยได้ฝึกสมาธิมาก่อนถึงคราวต้องอุทิศส่วนกุศลจึงไม่สามารถรวมใจให้เป็นสมาธิได้

หากเราจะทำบุญให้ได้บุญมาก ทำทานให้ได้บุญเยอะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ผู้ทำบุญทำทานต้องยึดหลักบริสุทธิ์ 3 ได้แก่ 1. วัตถุบริสุทธิ์ คือ ทรัพย์ที่เรานำมาทำทานนั้นได้มาด้วยความถูกต้อง ไม่ได้ทุจริตฉ้อโกงมา 2. เจตนาบริสุทธิ์ คือ ตัวเราคือผู้ให้ทานต้องมีศรัทธาเต็มเปี่ยมทั้งก่อนให้ ขณะให้ และหลังให้ก็ระลึกถึงด้วยความปลื้มใจ 3. บุคคลบริสุทธิ์ คือ บุคคลผู้รับทานเป็นผู้ที่มีศีลบริสุทธิ์ มีคุณธรรม

เราจะเห็นได้ว่ามีบางศาสนาที่ไม่เชื่อเรื่องผี ไม่เชื่อเรื่องเวียนว่ายตายเกิด แต่มีความเชื่อว่าตายแล้วก็จบ แล้วไปรอพิพากษาจากพระเจ้าเท่านั้น

เรื่องเล่าประสบการณ์พิเศษสนุกสนานนั้นมีมากมาย มีเรื่องหนึ่งเจ้าหน้าที่อุทยานเป็นผู้หญิง เขาเดินทางไปซื้อของที่เชิงดอยแล้วเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนอาศัยอยู่แถวต้นแคแสด หลวงพ่อท่านก็เลยตั้งชื่อว่าให้ว่า “ นางสาวแคแสด ”

มนุษย์ต้องมีการเวียนว่ายตายเกิด เมื่อเราตายไปในชาตินี้ก็จะต้องไปเกิดใหม่ในภพภูมิต่างๆ ตามกำลังบุญกำลังบาป ที่เราได้สร้างเอาไว้ บางคนทำบุญมามากก็ไปเกิดบนสวรรค์