คุณมัชฌิมา มงคลฤกษ์ สามีรับราชการที่กรมราชทัณฑ์ เล่าเรื่องว่า เคยมาวัดครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๑ เพราะต้องการทราบคำแปลของมงคล ๓๘ ที่อยู่ในบทสวดมนต์ เมื่อได้ฟังคำสอนของหลวงพ่อทัตตชีโวแล้วชอบใจมาก เพราะท่านอธิบายได้น่าฟัง

หลังจากนั้นได้ห่างเหินไป ไม่ได้มาวัดอีก จนกระทั่งมีความทุกข์ต่างๆ ประดังเข้ามาในชีวิต สามีถูกผู้บังคับบัญชาบีบคั้นทั้งที่ไม่มีความผิด ตนเองขายก๋วยเตี๋ยวเรือก็ขายไม่ดีจนต้องเลิกขาย ลูกชายคนเล็กอายุ ๔ ขวบ เป็นแผลที่ขาจนเน่าลุกลาม รักษาอย่างไรก็ไม่หาย ธนาคารก็ยึดบ้านที่ผ่อนชำระไม่หมดเอาไป ต้องย้ายมาพักบ้านของทางราชการ รถยนต์ก็ยังผ่อนไม่หมด ทำให้คิดถึงวัดพระธรรมกาย จึงชวนสามีไปวัด

ไปด้วย วันนั้นได้มีโอกาสกราบคุณยายอาจารย์ จึงกราบเรียนเรื่องอาการป่วยของลูก และให้ท่านดูแผลที่ขาเด็ก คุณยายอาจารย์ท่านมองเพียง

นิดหนึ่ง แล้วพูดว่า "เพี้ยงหาย" แล้วท่านก็ฟังปัญหาของคนอื่นๆ ต่อไป

สามีคุณมัชฌิมาหมดความอดทน พูดตำหนิคุณยายอาจารย์ว่า "ดูซิ ไม่เห็นรักษาอะไรให้ ก

ว่าจะพากันเข้าพบได้แทบตาย พอได้พบได้ยินคำพูดแค่นี้ จะลูบๆ คลำๆ ขาเด็กสักหน่อยก็ไม่มี"

ภรรยารีบห้ามปรามสามีเกรงจะบาปหนัก ตำหนิผู้ทรงศีลทรงธรรม พูดว่า "คุณยายท่านมีวาจาศักดิ์สิทธิ์นะ ในเมื่อท่านว่าหายก็ต้องหายซี"

กลับจากวัด คืนนั้นอาบน้ำให้ลูกชาย รู้สึกแปลกใจมาก แผลของลูกแห้งไม่มีน้ำเหลืองเยิ้มเหมือนทุกวัน รีบเรียกสามีมาดู เขาทำหน้างุนงง พูดว่า "จริงด้วยแฮะ แปลกมาก"

                                                                                      (ภาพบน) คุณมัชฌิมา พร้อมกับสามีและ

   
                                                                                                                                   (ภาพล่าง) ด.ช.จักรกริช มงคลกฤษ์
                                                                                                                                  บุตรชายของคุณมัชฌิมา ที่คุณยายพูดว่า "เพี้ยงหาย" 
 

พอดีมีข่าวเรื่องการสร้างองค์พระเต็มองค์ และจะได้รับพระมหาสิริราชธาตุ สามีจึงขายสร้อยคอทองคำของเขานำไปทำบุญของตัวเอง เพื่อให้ได้พระของขวัญ ส่วนคุณมัชฌิมาพยายามสวดสรรเสริญจนจำได้ และหมั่นสวดอยู่เสมอ เพราะอยากมีเงินทำบุญ จึงตั้งใจเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเรือขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้นวันที่ ๑๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ ไปทำบุญที่วัด ได้เห็นเหตุการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว มีปีติน้ำตาไหลพราก รู้สึกเหมือนตนเองเป็นคนมีชีวิตอยู่ในสมัยพุทธกาล เมื่อครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงดำรงพระชนม์และประทับอยู่ตรงหน้า เธอจึงรีบอธิษฐานจิตขอพรอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ หลวงพ่อทั้งสององค์ที่วัดพระธรรมกาย และคุณยายอาจารย์ ว่าพรุ่งนี้จะค้าขายอีกครั้ง ขอให้ขายดี

นับเป็นเรื่องอัศจรรย์เหลือเชื่อ วันรุ่งขึ้นเปิดร้าน ใช้ธงหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ที่ได้รับแจกมาปักบนหัวเรือ ยังไม่ทันปักธงเสร็จ คนทั้งคันรถที่มาเยี่ยมนักโทษราว ๒๐ คน เข้ามาสั่งก๋วยเตี๋ยวทันที พูดว่ากลิ่นน้ำก๋วยเตี๋ยวหอมมาก ทำให้รู้สึกหิว จากนั้นคนก็เข้ามาร้านเรื่อยๆ แน่นไปหมด กว่าคนขายจะได้รับประทานอาหารเช้าเป็นเวลาถึงบ่าย ๒ โมง ขายดีจนใครๆ พากันแปลกใจ เป็นอย่างนี้ทุกๆ วัน ร้านคุณมัชฌิมาขายดีมาก มีรายได้มาก จึงได้ทำบุญสร้างองค์พระสำเร็จ

นอกจากนี้ยังมีความสำเร็จอื่นๆ โดยเฉพาะเรื่องชวนคนให้ทำบุญคือ ปกติแล้วคุณมัชฌิมาเป็นคนมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องดวงตา ตาแห้งมาก มีน้ำตาน้อยกว่าปกติ ตาชอบอักเสบ อ่านหนังสือไม่ได้ ดูทีวีไม่ได้ ตาจะแสบพร่าไปหมด เคยรักษาหลายแห่งแต่ยังไม่หาย ออกนอกห้องต้องใส่แว่นกันแดด และสายตาทั้งเอียงทั้งสั้น

จากปัญหาเรื่องของตาเมื่อต้องการอ่านหนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุมาก จึงต้องคอยหยอดน้ำตาเทียมแล้วอ่าน ต่อมาภายหลังคิดว่าอยากอ่านมาก บอดก็บอดเถอะ แล้วไม่ได้หยอดน้ำตาเทียมอีกเลย ก็อ่านได้ตลอดเหมือนคนสายตาปกติทั่วไป หายดีมาจนทุกวันนี้ เธอจึงเล่าเรื่องลูกชายหายป่วย และตาของตนเองหายเป็นปกติให้คนรู้จักกันฟัง ซึ่งคนผู้นี้มียาดีที่นำมาจากเมืองจีน ทาแผลใครๆ ก็หายทุกราย ยกเว้นลูกชายคุณมัชฌิมา คนผู้นี้เดิมไม่ชอบวัดพระธรรมกายมาตลอด พอฟังคำบอกเล่าแล้ว ได้ทำบุญสร้างองค์พระถึง ๓ องค์

คุณมัชฌิมากล่าวตอนจบว่า "ตอนนี้ดิฉันจึงเอาประสบการณ์ของตนเอง เล่าให้พี่น้อง เพื่อนๆ เพื่อชักชวนให้พวกเขาสนใจทำบุญ ความศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระนั้น ใครๆ ที่ประสบด้วยตนเองต้องรู้ดีที่สุด ถึงจะมีใครมาโจมตีหาว่าเป็นเรื่องโฆษณาชวนเชื่อ เราก็อย่าไปใส่ใจ การร่วมกันสร้างมหาธรรมกายเจดีย์เป็นงานบุญใหญ่ ต้องมีมารมากเป็นธรรมดา ความจริงถ้ามหาธรรมกายเจดีย์เสร็จ จะมีชื่อเสียงความศักดิ์สิทธิ์ดังไปทั่วโลก พวกเราน่าจะได้รับการสรรเสริญ เพราะหมายถึงเราสามารถช่วยกันประกาศพระศาสนาแพร่หลายได้สืบไป และเรื่องทุกเรื่องในหนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุก็ล้วนแต่ลงชื่อจริง นามสกุลจริง ไม่น่าสงสัยว่าเป็นเรื่องโฆษณาชวนเชื่อแต่อย่างใด ต้องขออนุโมทนาในความอดทนของบรรดาเหล่ากัลยาณมิตรทุกๆ คนมาด้วยค่ะ"