. อานุภาพแห่งบุญ : ก่อนตาย ใจต้องใส .
หลังการผ่าตัดใหม่ครั้งนี้ ดูร่างกายคุณเธียรบอบช้ำมาก เพราะนอกจากแผลผ่าตัดใหญ่ ๒ แผลคือผ่าตัดไตกับม้ามแล้ว ตรงบริเวณหัวใจ ยังต้องถูกเจาะเพื่อให้ยา เนื่องจากเชื้อโรคได้กระจายเข้าไปในกระแสเลือดและต่อมน้ำเหลือง ขณะที่พักฟื้นอยู่ในห้อง ICU ท่ามกลางความรักและห่วงใยของภรรยาสุดที่รัก คือคุณศิรินันท์ ธงศรีเจริญ (หุย) และพี่ภรรยาที่แสนดี คุณเพียรใจ โรจนสินวิไล (หลี) พี่สาวผู้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร คอยให้กำลังใจน้องสาวกับน้องเขย
“ขอพบญาติคนไข้ด่วน !” ทั้งสองตกใจเมื่อเข้าไปถึงเตียงที่คุณเธียรนอนอยู่ เห็นกราฟแสดงคลื่นหัวใจกำลังทํางานช้าลง...
“จะให้ใส่สายช่วยหายใจไหมคะ?” คุณหลีตั้งสติ เพราะรู้สัญญาณอะไรบางอย่าง เธอต้องรีบช่วยน้องเขยถึงพูดไม่ออกก็รีบพยักหน้า เจ้าหน้าที่ทำงานทันที ครู่ต่อมา ลมหายใจของคุณเธียรเริ่มดีขึ้น กราฟแสดงคลื่นหัวใจทำงานเป็นปกติ เขายังคงหลับสบาย...ต่อไป
คุณหลี สงสารน้องสาวและน้องเขยมากเฝ้าดูอาการอยู่ไม่ห่าง เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง คุณเธียรตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยอาการที่สดชื่นสามารถสื่อสารกันรู้เรื่อง ทุกคนต่างดีใจ
...โอกาสเป็นของเราแล้วที่ช่วงชิงคุณเธียรกลับคืนมา คุณหลีไม่รอช้าเริ่มทำหน้าที่เพื่อชิงเวลาให้บุญได้ช่องทันที
“คุณเธียรทำใจให้ใสๆ นะ ให้นึกถึงบุญให้ดีนะ นึกถึงที่เราได้ทำทานมา โดยเฉพาะกฐินบูชาธรรมหลวงพ่อ เราได้สร้างบุญทุกอย่างเลย ทั้งธรรมกายเจดีย์ สภาธรรมกายสากล วิหารหลวงปู่ วิหารคุณยาย บวชพระ ถวายภัตตาหาร ทุกอย่างเลย” คุณเธียรพยักหน้ายิ้มรับ คุณหลีก็พูดให้นึกถึงบุญที่ได้ทำมาไปเรื่อยๆ จนถึงจังหวะหนึ่งนึกถึงศีล เธอก็เกิดปิ้ง! ไอเดียขึ้นมา ถ้าเขาได้รักษาศีลวันนี้บริสุทธิ์แน่
“คุณเธียร วันนี้เป็นวันแรกที่คุณจะได้ตั้งใจรักษาศีล ๘ บุญเยอะมากเลยนะ ศีล ๘ ให้ตั้งใจให้ดีเลยนะ ให้นึกถึงบุญนี้ให้ดี บุญนี้จะไปปรับธาตุปรับธรรม หนักก็จะเบา เบาก็จะหาย นอนนึกถึงบุญนี้ก็ภาวนา แล้วท่องสัมมา อะระหัง ทั้งทาน ศีล ภาวนา รวมกันเป็นดวงใสเลย ใสสว่างเหมือนคุณเธียรนอนอยู่กลางดวงบุญใสสว่างอบอุ่น ไม่ต้องกลัวอะไรเลย นอนไปอย่างนี้แหละสบายๆ"
คุณเธียรยิ้มรับที่มุมปาก หลังจากนั้นคุณเธียรก็บอกว่าง่วงนอนอยากหลับ คุณหลีและคุณหุย เมื่อเห็นอาการคุณเธียรดีขึ้นขนาดนั้น ต่างก็ดีใจจึงปล่อยให้เขาหลับพักผ่อน ประจวบกับคุณแม่และน้องสาวอีกคนพาหลานๆ ลูกชายทั้งสองของคุณเธียรมาถึงพอดี ทั้งหมดจึงไปปรึกษากับคุณหมอที่หน้าห้อง ICU ถึงอาการของคนไข้ คุณหมอจึงบอกตรงๆ ว่าถ้าจะช่วยชีวิตเขาให้อยู่ต่อก็ต้องฟอกเลือด แต่ก็จะทรมานมากเพราะร่างกายตอนนี้บอบช้ำมาก และอาจเสียชีวิตในระหว่างฟอกไต หรือไม่ก็ไตวายไปเลย
“แล้วเขาจะอยู่กับเรานานเท่าไหร่ล่ะคะ” น้องสาวถามด้วยความกังวลใจ
“เขาอาจจะอยู่ได้แค่ภายในวันนี้” พอสิ้นเสียงคุณหมอความโกลาหลก็เกิดขึ้นที่เตียงคนไข้ทันที สัญญาณอุปกรณ์เครื่องช่วยชีวิตดังขึ้น ตื้ด... ๆ ๆ ๆ เจ้าหน้าที่พยาบาลวิ่งเข้าวิ่งออกเตรียมปั๊มหัวใจช่วยชีวิต ทุกคนรีบเข้าไปในห้อง ICU คลื่นกราฟค่อยๆ ทำงานช้าลง ๆ คุณหุย ตกตะลึง แต่สำหรับคุณหลีเธอเป็นนักเรียนอนุบาลที่เรียนดี ไม่มีเวลาขาดสติ
“มีอะไรเกิดขึ้นเราต้องนิ่งมากกว่าปกติ เพราะถ้าไม่นิ่งจะเป็นที่พึ่งเขาได้อย่างไร” คำสอนของหลวงพ่อดังก้องอยู่ในใจ
เจ้าหน้าที่เตรียมเครื่องมือพร้อม คุณหมอหันมาถามเชิงปรึกษาว่า “ผมว่าให้เขาไปสบายดีกว่านะ” คุณหลีพยักหน้า ความเงียบเริ่มแผ่คลุมไปทั้งห้อง ทุกอย่างเงียบสงบ คุณหลีทําหน้าที่อีกครั้ง ในขณะที่คลื่นแสดงการทํางานของระบบภายในร่างกาย ช้าลงและหยุดไปที่ละตัวๆ
เธอรีบไปตะโกนข้างๆ หู “คุณเธียรทำให้ถูกหลักวิชชานะ ทำใจใสๆ นะ” เธอพูดทบทวนบุญไปเรื่อยๆ เพราะเธอได้เรียนรู้แล้วว่าชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร ใจใสไปสุคติ ใจหมองไปอบาย เพราะฉะนั้นหน้าที่ของเธอคือพูดแต่เรื่องบุญๆ ที่จะทำให้ใจของคุณเธียรปีติในบุญ จนกระทั่งเขาค่อยๆ จากไปอย่างสงบ
เขาจากเธอและลูกน้อยไป ในขณะที่ครอบครัวยังอบอุ่นไปด้วยความรัก หวานชื่นวัยสี่สิบต้นๆ เขาจากไปเร็วเกินไป ทั้งรักทั้งคิดถึง คิดอย่างไรจะไปให้ถึงและจะรู้ได้อย่างไรว่า เขาไปดีแน่ รักทวิภพจึงเกิดขึ้นระหว่าง อดีตมนุษย์กับสุดที่รักในเมืองมนุษย์
คุณหุย พูดถึงเหตุการณ์ตอนนั้นว่า “หุยเห็นว่าเขากำลังจะจากเราไป หุยก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เจ๊หลีหันมาเห็นเราจะร้องไห้ บอกว่า เอ้ย! หุยเธอจะร้องไห้ไม่ได้นะ เขายังอยู่ เดี๋ยวเขาเป็นห่วง ไม่ได้ๆ ใจเขาต้องใสถึงจะไปดี หุยจึงตั้งสติกลั้นน้ำตาแห่งความสูญเสียเอาไว้
..๗ วันแรกที่เขาเสียชีวิตเราได้พาร่างเขาไปบำเพ็ญกุศลที่บุรีรัมย์ ใจหุยรู้สึกว่าเขายังอยู่ใกล้ๆ ตัวเรา เพราะว่าเขาห่วงเราและลูกๆ แต่เราก็อยากให้เขาไปดี
พอกลับไปถึงบ้านจึงนำรูปต่างๆ ที่เคยทำบุญร่วมกันมา รวมทั้งบันทึกบุญที่เราเคยทําให้เขาในวันเกิด มานั่งอ่านๆ ให้เขาฟังทุกวันทุกบุญ บุญกฐินคุณยาย กฐินหลวงพ่อ บูชาข้าวพระ เจ้าภาพงานบวช ตักบาตร ปล่อยปลา สร้างองค์พระ เอารูปหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย รูปมหาธรรมกายเจดีย์ ทุกๆ รูป ปูเต็มเตียงที่เขาเคยนอน เก้าอี้ที่ชอบนั่งทางที่เดินผ่าน สมมติว่าถ้าเขาเดินเข้าประตูบ้านก็จะเห็นรูปองค์พระ ขึ้นบันไดก็เห็น ในกระจกโต๊ะทำงานติดหมด แล้วก็เปลี่ยนภาพใหม่ทุกวัน เจ๊หลีก็คอยเตือน เธออย่าร้องไห้นะ เขายังอยู่ อย่าทำให้เขาเป็นห่วง หุยคุยกับเขาทุกวัน “คุณเธียรนึกถึงบุญนะ ให้ไปนั่งสมาธินะ อย่าห่วงหุยนะ ไม่ต้องห่วงลูกๆ หุยอยู่ได้สบาย มีคนรอบข้างเยอะแยะตัดใจไปสวรรค์เถิด... จนครบ ๗ วัน หุยรู้ว่าเขาไปแน่แล้ว เขาไม่เห็นเราแล้วก็ร้องไห้ใหญ่เลยเพราะกลั้นไว้นาน
ด้วยความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่ที่หุยเขียน Case Study ส่งไป ท่านได้ฝันในฝันมาเล่าให้ฟังว่า คุณเธียรเขาไปดีแล้วอยู่ชั้นดาวดึงส์ รู้สึกดีใจมากที่สุดเลยค่ะที่เขาไปดี ทั้งๆ ที่ในช่วงแรกคุณเธียรและหุยยังไม่เข้าใจเรื่องบุญเท่าไหร่ ยังประมาทในการดำเนินชีวิตอยู่ ทำให้บุญตามหล่อเลี้ยงไม่ทัน กรรมเก่าจึงตามทัน
นับเป็นความกรุณาของคุณครูไม่ใหญ่อย่างยิ่ง ท่านได้นำเรื่องที่คุณเธียรฝากมาบอกว่าเขาปลื้มมากๆ เลยฝากขอบคุณเจ๊หลีมากๆ และคิดถึงหุย ให้หุยตั้งใจนั่งสมาธิมากๆ ตั้งใจทำบุญ เลี้ยงลูกให้ดี ตอนนี้เห็นผลของบุญด้วยตนเองแล้ว เสียดายเหลือเกินว่าตัวเองน่าจะสร้างบุญให้มากกว่านี้ ที่ไปเกิดใหม่สวยงามเหลือเกิน สวยงามมากทีเดียว
ครอบครัวเราต่างรู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณในความปรารถนาดีของเจ๊หลีมาก ที่คอยทําหน้าที่ประคับประคองคุณเธียรจนกระทั่งใจผ่องใส ได้เสวยผลบุญที่ทำมา ถ้าไม่เช่นนั้นคงต้องวนเวียนอยู่กับครอบครัวอีกนาน ด้วยจิตที่ผูกพันและห่วงใย เพราะเขาห่วงหุยและลูกๆ มาก ปัจจุบันนี้ถึงแม้คุณเธียรจะจากไปอยู่ห่างไกลกันคนละภพ แต่หุยก็ไม่มีความทุกข์ใจแล้วค่ะ เพราะเรายังสามารถส่งความรู้สึกที่ดีถึงกันได้ ชีวิตในปรโลกของเขาอยู่ได้ด้วย “บุญ” หุยก็จะตั้งใจทำบุญแล้วอธิษฐานจิตส่ง “บุญ” ซึ่งอัดแน่นไปด้วยพลังแห่งความรัก ความบริสุทธิ์ ความปรารถนาดีไปให้ จะได้เปลี่ยนเป็นสมบัติทิพย์ให้เขามีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ”
หากมนุษย์ทุกคนหวนคิดสักนิดว่า ชีวิตที่เราเป็นเจ้าของชีวิตอยู่นี้ มีเชื้อบุญคอยหล่อเลี้ยงให้ชีวิตโชติช่วงดำรงอยู่ ทุกชีวิตคงไม่ประมาท เปรียบเสมือนน้ำมันที่คอยเติมเชื้อไฟให้ตะเกียงส่องสว่างไม่มอดดับฉันใด... ทุกคนคงไม่ยอมให้ชีวิตในขณะกำลังรุ่งโรจน์ ห้อมล้อมไปด้วยบุคคลอันเป็นที่รักมอดดับไปฉันนั้น... แต่ระเบิดเวลาที่มีอยู่ในตัวของทุกคนไม่เคยอ่อนข้อหรือปรานีใคร ถูกจังหวะได้ช่องก็จะระเบิดตูม!.. ทันที คุณเธียรยังโชคดีที่ก่อนเดินทางไกลมีคนรอบข้างเป็นสัมมาทิฏฐิ เชื่อในชีวิตหลังความตาย เขาจึงได้มีโอกาสทําใจให้ผ่องใสก่อนถอดกายเดินทางไปสุคติภพเสวยผลแห่งบุญ ที่เคยสั่งสมไว้ในตอนที่เป็นมนุษย์ จะมีสักกี่คนที่โชคดีเช่น...เขา
