อานุภาพแห่งบุญ : เออ... เอ็งจะรวย!
จะด้วยเหตุบังเอิญ หรือเพราะบุญบันดาลที่ทำให้คุณสุมิตร ด่านวนิช ซึ่งขณะนั้นกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย ได้ตามคุณแม่ไปทำบุญที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญและกว่า ๕๐ ปีที่ผ่านมา คุณสุมิตรได้ซาบซึ้งสํานึกในพระคุณของหลวงปู่วัดปากน้ำ อย่างสุดจะนับจะประมาณมิได้ เพราะเมื่อทบทวนย้อนหลังจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ทุกจังหวะของชีวิตทั้งวิกฤตและโอกาสที่มาถึง หลวงปู่ท่านเป็นที่พึ่งและช่วยได้จริง... คุณสุมิตรเล่าถึงจุดเริ่มต้นในความผูกพันกับหลวงปู่ว่า
“ตอนนั้นผมอายุประมาณ ๑๕-๑๖ ปี ได้ตามคุณแม่ไปทำบุญที่วัดปากน้ำเป็นครั้งแรก ด้วยความที่ผมยังอยู่ในวัยเด็กจึงไม่ได้เข้าไปกราบหลวงปู่กับคุณแม่ตอนถวายปัจจัย แต่ในใจเราก็รู้สึกชอบวัดนี้ จึงตั้งใจว่าถ้าเราจะทำบุญเอง จะไปทําที่วัดหลวงพ่อนี่แหละ
หลังจากนั้นพอเรียนจบจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผมก็เริ่มไปทำบุญที่วัดปากน้ำตามที่ตั้งใจไว้ ผมก็ได้รับพระผงของขวัญหลวงปู่ ท่านทําแจกมาองค์หนึ่งแต่ไม่ได้รับจากมือท่าน เพราะหลวงปู่เริ่มอาพาธแล้วท่านให้พระที่ทําหน้าที่เลขามามอบให้ ได้มาผมก็ไปซื้อสร้อยสเตนเลสแขวนติดตัวตลอดเวลา
ผมได้เริ่มทํางานเป็นผู้แทนขายของบริษัทเอสโซ่ มีรถโฟล์คหลังเต่าขับอยู่คันหนึ่ง หลังจากนั้นผมก็ไปทำบุญทุกเดือนมากบ้างน้อยบ้าง จนกระทั่งท่านละสังขาร ตอนนี้คนเริ่มพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์อานุภาพของท่านมากขึ้น ผมก็ไม่ได้เชื่อในเรื่องนี้เท่าไร เพราะผมเรียนจบวิทยาศาสตร์ สาขาวิศวกรรมเคมีค่อนข้างหัวสมัยใหม่ ผมเคารพนับถือข้อปฏิบัติในตัวท่านมากกว่า รู้ว่าท่านเป็นพระดีก็ศรัทธาเรื่อยมา
>>> รอดตายเพราะใคร
พื้นที่การขายที่ผมรับผิดชอบอยู่ เขตพระประแดง-สุขสวัสดิ์ มีอยู่วันหนึ่งหลังจากที่ออกดูแลพื้นที่ ตอนเย็นเวลาประมาณ ๔ โมงผมก็ขับรถกลับสำนักงานเพื่อไปบันทึกรายงานประจําวัน
ผมขับรถมาถึงสามแยกบุคคโล เตรียมขึ้นสะพานกรุงเทพฯ ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาไปฝั่งพระนคร ถนนในสมัยนั้นเป็นถนนลาดยางแล้วโรยด้วยหินเกล็ดเม็ดเล็กๆ ระยะทางช่วงนั้นเป็นช่วงสั้น ๖๐๐-๗๐๐ เมตร ผมก็เริ่มเร่งเครื่องเข้าเกียร์หนึ่งเต็มที่ เกียร์สองเต็มที่ พอเข้าเกียร์สามไปได้หน่อยเดียวเหตุการณ์พลิกผันก็เกิดขึ้น ถนนข้างหน้าที่โล่ง เกิดมีรถสองแถวที่วิ่งอยู่ข้างทาง เกิดเลี้ยวกลับกระทันหันเพื่อจะกลับรถ หัวรถขวางออกมาเกินครึ่งถนนแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะเบรค สองแถวคันใหญ่กว่า กะจะให้เราเบรครถผมกำลังเร่งเครื่องเต็มที่ พอเหยียบเบรคบนถนนพื้นหินเกล็ด มันก็ไม่มีความหมาย ล้อหยุด! แต่รถไม่หยุด ยังคงพุ่งไปข้างหน้าเต็มที่ตัวผมไถลไปอัดติดพวงมาลัย!! ผมหลับตาแน่น เตรียมรับนาทีวิกฤต
แต่ในขณะเสี้ยววินาทีนั้น ผมก็รู้สึกถึงพลังมหาศาลมายกรถผมทั้งคัน เบี่ยงออกจากรถสองแถว ไปอยู่ถนนอีกเส้นหนึ่ง แล้วรถยังพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เหตุการณ์นี้เกิดเร็วมากผมทั้งตื่นเต้น ทั้งตกใจ รถผมวิ่งขึ้นไปบนสะพานอย่างปลอดภัย ซึ่งผมมั่นใจว่าเป็นอานุภาพของพระของขวัญที่ผมห้อยคออยู่ ตั้งแต่นั้นมาผมทั้งเคารพและศรัทธาหลวงปู่อย่างฝังใจ จนกระทั่งผมแต่งงานมีครอบครัว ได้พาคุณศิริพร ภริยาคู่ชีวิตไปทำบุญที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ทุกเดือนจนถึงปัจจุบัน
ฟังคุณสุมิตรเล่าถึงบารมีของหลวงปู่แล้วก็นึกถึงคำพูดของหลวงปู่ ที่ท่านเคยพูดไว้กับลูกศิษย์หลายๆ คนสมัยที่หลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ “ขอให้ลูกจริงกับพ่อเถอะ ให้จริงกับพ่อ แม้หลวงพ่อ จะไม่อยู่แล้ว แต่หลวงพ่อจะดูแลลูกๆ ทุกคน"
ปัจจุบันนี้ครอบครัวของคุณสุมิตรและคุณศิริพร นับว่ามีความมั่นคงเป็นปึกแผ่น จากการทําธุรกิจส่งออกแร่ยิบซั่มและยังต้องเร่งขยายเหมือง เพื่อรองรับใบสั่งซื้อจากต่างประเทศ ที่เข้ามามากเกินกำลังการผลิตคุณศิริพร ด่านวนิชได้ช่วยขยายเหตุที่มาแห่งความรุ่งเรืองนี้ว่า
>>> หลวงปู่ให้รวย
“ชีวิตเริ่มต้นเราก็แค่ลูกจ้างไม่มีอะไร แต่หลังจากเราเริ่มสัมมา อะระหัง เราก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆ ในปี ๒๕๒๓ หลังจากแต่งงานได้ ๑ ปี ดิฉันและคุณสุมิตรได้ย้ายไปอยู่บ้านใหม่ คุณสุมิตร ได้อัญเชิญ รูปหล่อเรซินหลวงปู่ไปบูชาที่บ้านใหม่ด้วย ดิฉันจะเป็นคนบูชาหลวงปู่ท่านทุกคืน แต่สมัยนั้นยังไม่ได้เข้าวัดพระธรรมกายสวดมนต์ก็ยังไม่เป็น บูชาท่านด้วยจิตเลื่อมใสสม่ำเสมอ บารมีของหลวงปู่ที่ดิฉันพบครั้งแรกก็คือ ดิฉันมีลูกยากเพราะเป็นเนื้องอกที่มดลูก หลังจากผ่าตัดเนื้องอกออกแล้ว ๒ ปี ก็ยังไม่มีบุตร พอดีเพื่อนบ้านเขาถามว่า ที่บ้านบูชาหลวงปู่หรือเปล่า.. ถ้าบูชาขอท่านซิ หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านให้ลูกนะ ดิฉันจึงจุดธูปขอกับท่านในคืนนั้น อีกสองเดือนก็ปรากฏว่าตั้งครรภ์ เราจึงได้บุตรชายสมความปรารถนา
จนกระทั่งครอบครัวเราได้มาวัดพระธรรมกาย มาพบหมู่คณะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย คุณยายอาจารย์ ท่านสอนให้เราปฏิบัติ สวดมนต์ นั่งสมาธิ อธิษฐานจิตเป็นได้ทำบุญอย่างถูกหลักวิชชา
บุญใหญ่ครั้งแรกที่เราได้ทำบูชาธรรมหลวงปู่ก็คือ ถวายทองคำเพื่อหล่อรูปเหมือนท่าน ครั้งนั้นเราทำร่วมกับครอบครัวของพี่สาวไปประมาณครึ่งกิโลกรัม ก็รู้สึกปลื้มทุกครั้งเมื่อได้กราบรูปหล่อทองคำของหลวงปู่ ต่อมาบุญที่ประทับใจที่สุดคือ บุญสร้างมหาวิหารหลวงปู่ ในตอนนั้นงานธุรกิจก็ต้องใช้เงินลงทุน บุญสร้างวิหารใจก็ยังอยากจะทำ คืนนั้นนั่งสมาธิก็เห็นแต่หลวงปู่ จึงนึกถามในใจขณะที่นั่งว่า ถ้าหลวงปู่จะให้ทำจริง บอกหน่อยซิ ว่าจะทำดีไหมแล้วได้ยินคําพูดของหลวงปู่ดังขึ้นมาว่า “ทำไปเถอะ ทำแล้วเอ็งจะรวยมาก” ดิฉันก็เอ๊ะ... ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า เลิกจากนั่งสมาธิดิฉันก็เอากระดาษมาเขียนเป็นสิบๆ ใบ “ทำ” “ไม่ทำ” และอีกหลายข้อความ ให้แน่ใจแล้วก็อธิษฐานจิตหยิบมาใบหนึ่งเปิดอ่าน “ทำไปเถอะแล้วจะรวย" ซึ่งหลังจากนั้นปีถัดมาครอบครัวของเราก็ได้ถวายกฐินคุณยายอีกสิบเอ็ม
อานุภาพของหลวงปู่นี้ยิ่งใหญ่มาก ดิฉันและคุณสุมิตรมีประสบการณ์ตรงนี้ มาตั้งแต่ก่อนเข้าวัดพระธรรมกาย ครอบครัวเราก่อนเข้าวัดฐานะก็ถือว่าไม่รวยนะคะ พอมีพอใช้ไม่ได้มีที่ดินหลักทรัพย์มากมาย แต่ตอนนี้มีค่อนข้างมาก ทำบุญทองตอนนั้น ทองหมั้นที่เรามีอยู่มีเท่าไหร่ก็ทำไปหมดในครั้งที่หล่อหลวงปู่ทองคำองค์แรก แต่ถึงวันนี้นะคะ ได้ทองคืนมามากกว่าที่ทําไปอีกหลายเท่า ไม่รู้มาจากไหนการทําธุรกิจทุกคน ต้องเผชิญกับปัญหาในสภาวะวิกฤต เราทำธุรกิจส่งออกเราก็เผชิญแต่ตรงข้ามกับคนอื่นๆ ปกติ เราขายได้ ๑ บาท ค่าเงินบาทลดเรากลับขายได้ถึง ๓-๔ บาท มันกลายเป็นสองเท่าสามเท่าของกำไร ปัจจุบันตลาดมีความต้องการสินค้าของเรามาก ตอนนี้เหมือนทำนบแตก เราต้องหาวิธีเก็บสมบัติให้ทันเท่านั้นเองค่ะ"
จะด้วยเหตุบังเอิญหรือเพราะบุญบันดาลประการใดก็แล้วแต่ คงไม่มีคุณค่าหรือความหมายใด หากในวันนั้นคุณสุมิตร เพียงแค่ยอมให้โอกาสที่ดี ความรู้สึกที่ดีเข้ามาหล่อเลี้ยงใจชั่วขณะแล้วก็ลืมเลือน ปล่อยให้ผ่านไป ไม่ลงมืออย่างที่ตั้งใจ คุณสุมิตรกล่าวสรุปในตอนท้ายว่า“หลวงปู่ท่านเป็นครูบาอาจารย์ของคุณยายอาจารย์ของหลวงพ่อธัมมชโย ที่เราเคารพสูงสุด คำสอนของหลวงปู่ “ยิ่งให้ยิ่งรวย” คำสอนนี้พิสูจน์ได้และผมอยากให้ทุกท่านมั่นใจเหมือนอย่างผมมั่นใจ เมื่อได้ฟังหลวงพ่อบอกว่า จะให้เราได้ทำบุญหล่อรูปหลวงปู่ด้วยทองคำ ผมไม่ลังเล ทำทันที และไม่หวังว่าทำแล้วเราจะรวย แต่ก็อัศจรรย์ยิ่งทำแล้วเรายิ่งรวย ผมปีติและภาคภูมิใจ เมื่อได้ทำบุญกับหลวงปู่ครับ"
