สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๑๑
รักม้วนเดียวจบ : รักวิชชาธรรมกายกันไหม รักแค่ไหน ต้องรักยิ่งกว่าชีวิต พร้อมที่จะสละชีวิตเข้าถึงธรรมได้ ต้องทิ้งทุกอย่างจริง ๆ ต้องรักวิชชาธรรมกายมาก ๆ จึงจะศึกษาวิชชาธรรมกายได้ สำคัญนะลูกนะ ต้องถามตัวเองจริง ๆ นะ มันต้องทิ้งจริง ๆ ถ้าจริงก็จะได้จริง มุ่งอยากจะไปรู้ไปเห็น สำคัญที่สุด ถ้าไม่มีตรงนี้ยาก รักบางช่วง รักขยักขย่อน เดี๋ยวรัก เดี๋ยวไม่รัก ไม่ได้ต้อง…รักม้วนเดียวจบ
ทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ : หลวงพ่อว่า การเรียนในสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ต้องใช้ สุ จิ ปุ ลิ หรือตาดู หูฟัง เขียน และซักถาม ต้องกลับไปค้นคว้า ขนาดท่องตำรากันมามาก ๆ ติวแล้วติวอีก ตั้งแต่ติวอ่อนจนกระทั่งติวเข้ม ผลสอบออกมายังตก ดูซิ...ยากขนาดไหน แต่การศึกษาวิชชาธรรมกาย ไม่ต้องใช้อะไรเลย สมุด ดินสอ ปากกา ไม่ต้องใช้ อุปกรณ์การเรียนก็ไม่มี มีแต่กายที่ยาววา หนาคืบ กว้างศอก มีแต่ใจ และศูนย์กลางกาย ส่วนวิธีการก็มีหยุดกับนิ่ง แค่นี้เอง เดี๋ยวก็ไปรู้ไปเห็นได้ แถมไม่ต้องใช้สมองด้วย แค่ทำตัวให้เหมือนหุ่นยนต์ คือ ลืมความรู้สึกว่า เราเป็นมนุษย์ ยิ่งทำให้เหมือนหุ่นยนต์มากเท่าไร ยิ่งเรียนได้ดีเท่านั้น แต่ถ้ายังมีความรู้สึกว่า เรายังเป็นมนุษย์อยู่ ยังต้องคิด ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้ ยังเรื่องมากอย่างนี้ ยากนานนะจ๊ะ ทำตัวให้เหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีมันสมอง หยุดกับนิ่ง ทำเฉย ๆ เดี๋ยวความอัศจรรย์จะเกิดขึ้น เพราะสิ่งเหล่านี้มีอยู่แล้ว เข้าถึงได้ด้วยวิธีการง่าย ๆ แค่หยุดกับนิ่ง ใจถึงจะละเอียด ก็แค่นี้เอง ไม่ได้ยากอะไรมากมาย
คุณครูไม่ใหญ่
