หลวงพ่อสอนอะไร

หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่ ๓๕)
การรักษาคนเก่า
 

     สังคมในอดีตเป็นสังคมเกษตรกรรม ทำให้ความสัมพันธ์ของคนในสังคม เต็มไปด้วยความอบอุ่น มีความเอื้ออาทรต่อกัน เกิดสัมมาคารวะระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ ญาติโยมกับพระสงฆ์ การให้เกียรติซึ่งกันและกันก็นับว่าเป็นจุดเด่นอีกอย่างหนึ่งของคนในยุคนั้น

     เมื่อเวลาผ่านไป สภาพสังคมก็เปลี่ยนจากสังคมเกษตรกรรมไปสู่สังคมอุตสาหกรรม ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างคนในสังคม ตั้งแต่คนในครอบครัวจนกระจายไปสู่ระดับชาติ เนื่องจากเวลาแทบทั้งหมดจะจมอยู่กับงาน ทำให้ความสัมพันธ์เริ่มหลวมและเปราะบาง จากการที่เคยให้เกียรติผู้หลักผู้ใหญ่ กลายเป็นมองว่าผู้ใหญ่เป็นภาระ

     แม้ในวงการศาสนาเองก็หนีไม่พ้นวงจรดังกล่าว เมื่อเกิดคลื่นลูกใหม่ขึ้นมา คลื่นลูกเก่าก็มักจะถูกลืม แทบจะเลือนหายไปจากความทรงจำ ทำให้เกิดระยะห่างระหว่างคนสองกลุ่ม

     ด้วยความตระหนักในภัยเรื่องนี้ หลวงพ่อทั้งสองจึงได้วางระบบขององค์กรไว้ ให้คนที่มาใหม่ได้เห็นคุณค่าของคนเก่า ให้เห็นว่าเพราะมีคนเก่าหรือรุ่นบุกเบิกจึงทำให้มีวันนี้ได้

     หลวงพ่อทัตตชีโว เคยให้โอวาทกับลูก ๆ ที่ทำงานที่ต่างประเทศไว้ว่า “ เมื่อมีพระหรือเจ้าหน้าที่ของเราที่เดินทางไปถึงใหม่ ๆ สิ่งที่ต้องทำอย่างหนึ่งคือ ต้องให้รู้จักกับญาติโยมรุ่นบุกเบิก ต้องให้คนของเรารู้จักว่าคนรุ่นนั้นเขาสร้างวัดกันมาอย่างไร ”

    “ ผมก็ทำครับหลวงพ่อ โดยการหาภาพคนเก่า ๆ มาฉายหรือทำเป็นอัลบั้มภาพไว้ให้ดูครับ ” อาตมากราบเรียนท่าน

       “ มันไม่พอหรอกลูก เอ็งต้องเชิญท่านเหล่านั้นแหละให้มาเล่ามาถ่ายทอดเรื่องราว ว่าได้เจอะเจออะไรบ้าง ในระหว่างที่บุกเบิกสร้างวัด เพราะแต่ละที่แต่ละแห่ง กว่าจะได้มาไม่ใช่ของง่าย ”

       “ ระหว่างการที่ทำกับไม่ทำจะมีผลต่างกันอย่างไรครับหลวงพ่อ ” อาตมาถามเพื่อจะได้เอาไปเล่าให้น้อง ๆ ที่ตามมาในภายหลังได้มีข้อมูล

     “ หากเอ็งเอาไปทำ จะเกิดผลดีประการแรก สำหรับเอ็งและทีมงานก็จะได้มีข้อมูล ไม่ต้องไปลองผิดลองถูก ประการต่อมา ผู้เฒ่าเหล่านั้นจะเกิดความภาคภูมิใจ ที่เห็นลูกหลานให้ความสำคัญ ยังเห็นคุณค่าของท่านอยู่  แต่หากว่าไม่ทำ คนใหม่มาไม่เห็นคุณค่าคนเก่า ผู้เฒ่าจะน้อยใจ พาลทิ้งวัดไปฉิบ เพราะฉะนั้น จำไว้ ต้องแนะนำคนใหม่ให้รู้จักคนเก่า อย่างนี้จึงจะเป็นการรักษาคนเก่าไว้ได้ แล้วคนของเราก็จะเห็นคุณค่าของกันและกัน ผู้เฒ่าเหล่านี้แหละที่จะคอยเป็นพี่เลี้ยงให้กับคนของเรา ”

     จากโอวาทหลวงพ่อ ก็ขอฝากพวกเราด้วย ท่านใดที่มีลูกหลาน ก็อย่าลืมให้ลูกหลาน เห็นความสำคัญของบรรพบุรุษ หากท่านเหล่านั้นยังมีชีวิตอยู่ ต้องหาโอกาสพาลูกหลานไปกราบไปไหว้ แต่หากท่านละโลกไปแล้ว ก็ต้องมีเรื่องราวของท่านเหล่านั้นไว้เล่าขานให้คน รุ่นหลังได้รับรู้ แล้วคนของเราจะเป็นคนที่มีคุณธรรมพิเศษคือ มีความกตัญญูรู้คุณ และรู้จักการให้เกียรติผู้อื่น

ขอขอบคุณบทความดี ๆ จาก อาสภกันโต ภิกขุ
๒๑ ส.ค. ๕๙
anacaricamuni.blogspot.ae