ระเบียงทัศนะ

จิกซอว์ชีวิต

.....เคยไหมครับที่ชีวิตของเราดูเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างหนึ่ง คือถ้าหากมีเจ้าสิ่งที่ขาดไปนั้นมาเสริมเติมให้เต็มชีวิตเราก็จะครบถ้วนบริบูรณ์พอดี ซึ่งถ้าเราจะให้ลองย้อนไปถึงตอนที่เราเล่นต่อภาพที่ทำจากชิ้นกระดาษแข็งหรือ กระดาษบนไม้ที่ถูกตัดเหลี่ยมเพิ่มมุมเพื่อวัตถุประสงค์ของการนำมาต่อติดกันให้เป็นภาพ เราเรียกวิธีการนี้ว่าการต่อภาพจิกซอว์(Jigsaw) หลายครั้งครับที่ผมพยายามจะต่อภาพจิกซอว์ให้สำเร็จด้วยตนเองไม่รวมที่ไปช่วยคนอื่นนะครับ ผลที่เกิดขึ้นนั้นความสำเร็จจากการต่อภาพให้สำเร็จที่ว่ายังมาไม่ถึงสักที แต่ผมเชื่อมันว่าจะต้องมีวันนั้น และมีภาพนั้นสักวันเป็นแน่

.....เมื่อพูดถึงจิกซอว์แล้ว ชิ้นส่วนทุกชิ้นล้วนมีความสำคัญยิ่ง เราจะทำชิ้นใดชิ้นหนึ่งขาดหายไปไม่ได้เลยแม้แต่ชิ้นเดียว แม้ว่าภาพชิ้นนั้นจะเป็นภาพว่างเปล่าที่เป็นส่วนประกอบของท้องฟ้า แม่น้ำ เราก็จะมองข้ามหรือทำขาดหายไปไม่ได้ ผมว่าชีวิตคนเราจะทำงานร่วมกันให้ประสบความสำเร็จให้เป็นภาพรวมที่ดีได้นั้น ทุกขั้นตอนของการทำงาน ผู้ร่วมงานแต่ละคนเราจะต้องไม่มองข้ามด้วยเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นภาพแห่งความทรงจำที่ดี หรือเป็นภาพของปัญหาที่รอการแก้ไขก็ตามโดยปกติของมนุษย์นั้นชอบหยิบภาพหรือชิ้นงานที่เป็นภาพแห่งความทรงจำก่อน พูดง่ายๆ เลือกเรื่องดีๆ สะสมไว้ก่อน

.....ถ้าเป็นขนมหรืออาหารเราจะเลือกกินของอร่อยก่อนว่างั้นเถอะ สำหรับภาพของปัญหาหรือว่าอาหารที่ไม่อร่อย เราจะรอไว้ที่หลัง รอโอกาส เวลาและจังหวะ สำหรับสะสางต่อไป ทั้งนี้ก็เพื่อเป็นการประติดประต่อภาพของการทำงานให้สมบูรณ์ เช่นเดียวกับภาพจิกซอว์นั้นแหละครับ การเลือกภาพหรือเลือกชิ้นงานเพื่อการนำภาพมาเรียงต่อกัน บางครั้งมีเหมือนกันครับที่จะมีใครเลือกชิ้นงานที่ยาก หรือเลือกแก้ปัญหากับภาพที่เกิดขึ้นก่อน เพื่อวัตถุประสงค์ที่ว่าต้องการสบายที่ปลายมือ สำหรับเรื่องกินบางคนก็ไม่ยอมเหมือนกัน ถ้าจะเลือกกินของอร่อยก่อน เขาบอกว่า อยากเลือกกินสิ่งที่ไม่ชอบก่อนได้ไหม อย่างก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชามจะเลือกกินเส้น ถั่วงอก น้ำซุป แล้วเก็บลูกชิ้นของโปรดเอาไว้ทีหลัง ก็เป็นพฤติกรรมหนึ่งที่เราเคยทำ ไม่ว่าจะเป็นภาพ การงาน หรือของอร่อย ใครจะเลือกภาพไหน ชิ้นงานไหนหรืออะไรก่อนหลังขอเพียงว่าหยิบมาให้ครบ ต่อเติมภาพให้สมบูรณ์ไม่ทิ้งภาพของปัญหาให้มันคาราคาซัง เพราะถ้าทิ้งปัญหาก็เท่ากับว่า เราปล่อยภาพนั้นให้มันว่างเปล่าและปล่อยความสำเร็จนั้นให้เนิ่นนานไปด้วย!!!

จีระ ศุภวัฒน์