ระเบียงทัศนะ

.....ผมเป็นคนไม่ชอบอาฆาตใคร แต่ถ้ามีใครมาทำให้เจ็บและอาย ผมมักจะจำแม่น แต่เพราะถือคติหนี้เท่านั้นที่ต้องชำระ แค้นต้องปล่อยวางเรื่องที่จำเอาไว้จึงมีประโยชน์แค่ไว้หลบเลี่ยงไม่ให้เขามาทำให้เจ็บช้ำซ้ำสองก็เท่านั้น

.....เรื่องไม่ยากจำที่ไม่เกี่ยวกับความอาย หรือความเจ็บของผม แต่เป็นความอายของคนฝ่ายตรงข้าม เปล่าครับผมไม่ได้ทำให้เขาอาย แต่เขาทำตัวของเขาเอง ผมกำลังจะเล่าให้ฟัง

.....สมัยที่ผมเรียนใกล้จะจบปริญญาตรี มีงานวิจัยชิ้นหนึ่งที่ต้องไปคลุกทำกันที่บ้านเพื่อนของผมแถวๆ ลาดพร้าว อยู่ใกล้ๆ กับเซ็นทรัลนั้นแหละ บางวันผมต้องเก็บผ้าผ่อนมานอนค้างสองสามวันติดกัน พอเสบียงหมดก็กลับบ้านสักครั้ง เช้าวันหนึ่งขณะตั้งท่าจะเดินไปขึ้นรถฝั่งตรงข้ามเซ็นทรัลก็พบหญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง เธอแต่งตัวแบบสาวออฟฟิตแบบเรียบๆ เสื้อผ้าก็ดูสะอาดๆ ดีครับ เธอทำท่าเขินๆ กล้าๆ กลัวๆ เดินมาทางผมแล้วเอ่ยปากขอเงินค่ารถยี่สิบบาท เธอบกว่าโดนกรีดกระเป๋าเอาเงินไปหมดตัว จะขอค่ารถกลับบ้านแถวๆ สำโรงโน้น ใช้ค่ารถประมาณยี่สิบบาทจึงจะกลับบ้านได้ ผมสำรวจกระเป๋าตัวเองก็แสนจะเบาหวิว แต่ก็พอเจียดแบ่งให้เธอได้บ้าง ถ้าเธอเดือดร้อนจริงๆผมตัดสินใจอย่างนั้น เพราะนึกถึงอกเขาอกเรา

.....บ่ายวันรุ่งขึ้นผมเรียนเสร็จก็ตั้งท่าจะไปบ้านเพื่อน เพื่อทำงานให้เสร็จๆ ไป พอลงรถฝั่งเซ็นทรัลสายตาเจ้ากรรมมันเริ่มทำงานประสานกับสมอง ผมจำกระเป๋าขาดใบเดิม คนที่สะพายกระเป๋าหนังใบนั้นก็คนเดิม ความจริงผมไม่น่าจะจำเธอไว้ในสมองหรอก แต่พฤติกรรมของเธอมันเตือนผมหยิกๆ เธอเดินมามาดเดิมมุขเดิม น้องพอดีพี่โดนกรีดกระเป๋า(อีกแล้ว) ทุกถ้อยคำเธอท่องมันจนคล่องปากทีเดียว ผมปล่อยให้เธอพูดจนจบแล้วประโยคสุดท้ายของเธอ คือขอยี่สิบบาท ผมพูดไปเพียงหนึ่งประโยค เธอก็โกยอ้าวไม่เห็นฝุ่น ผมเพียงแต่ถามว่าน้ายังไม่ได้กลับบ้านอีกหรือ เมื่อวานก็ให้ไปแล้วนี่ยี่สิบบาท บนสะพานลอยฝั่งโน้นไง โน่นตำรวจเดี๋ยวผมให้เขาไปส่งดีกว่า รอเดี๋ยวนะ

.....คนไทยใจดี ชอบช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก ก็เลยมักเป็นเหยื่อให้กับกลุ่มมิจฉาชีพหลอกลวงเอาง่ายๆ เป็นขอทานไฮเทคเชียวครับ สร้างสถานการณ์ตบตาได้อย่างน่าเชื่อถือ ได้เงินตามสั่ง ไม่ต้องนั่งฝั่งเสียงเศษเหรียญดังก๊องแก๊ง รับทีละยี่สิบ สิบคนก็สองร้อย ไม่ต้องเหนื่อย แต่ความคิดของเธอน่าจะมีเหตุมีผลบ้าง จะหากินอะไรกันมุขเดิมที่เดิม แค่ข้ามมาอีกฝั่งถนนเท่านั้น หลอกคนอื่นอาจมีคนไม่ถือสา แต่ถ้าหลอกผมล่ะก็บอกแล้วว่าจำแม่น แต่งานนี้ต้องบอกว่าผมไม่อยากจำหรอก เธอผู้ทุกข์ยากปลอมๆ เพียงแต่ผมยังไม่ทันลืมต่างหากล่ะ
 

จีระ ศุภวัฒน์