คำพ่อ คำเเม่
ตอน บ่อเกิดกำลังใจ
ลูกรัก ...
เคยบอกลูกมาบ้างแล้วว่ากำลังใจเป็นกำลังภายในที่ทำให้คนเราเกิดความเข้มแข็งอดทน ไม่ท้อแท้และหมดเรี่ยวแรง พร้อมที่จะสู้ต่อไปด้วยความมุ่งมั่น หากคนเราหมดกำลังใจหรือมีกำลังใจตกเสียแล้ว บางครั้งถึงกับไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป อยากตายไปเสียให้พ้นๆ แม้คนที่แข็งแกร่งหากหมดกำลังใจเสียแล้ว มือ เท้าและสมองก็จะพลอยอ่อนปวกเปียกหมดกำลังไปด้วย อาจถึงกับคิดฟุ้งซ่านไปว่าจะทำไปทำไม ทำไปก็ไม่ได้ดิบได้ดีอะไรทำนองนี้
คนที่เจ็บป่วยอยู่หากมีกำลังใจดีก็สามารถหายได้เร็ว แต่พอหมดกำลังใจก็พาลจะตายเอาดื้อๆ เมื่อรู้อย่างนี้แล้วก็ควรที่จะหาทางเพิ่มกำลังใจให้แก่ตัวเองไว้เรื่อยๆ
อันกำลังใจนี้เกิดได้ ๒ ทางคือ ตัวเองทำให้เกิดกับคนอื่นทำให้เกิด ในสองทางนี้ ตัวเองสามารถสร้างกำลังใจด้วยตัวเองได้โดยเพิ่มความรู้ความสามารถให้แก่ตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง จะทำให้เกิดความมั่นใจและศรัทธาในตัวเอง ความมั่นใจและศรัทธาในตัวเองนี้จะทำให้เกิดกำลังใจที่จะต่อสู้ด้วยลำแข้งของตัวเอง
นอกจากนั้นควรฝึกทำความดี ทำสิ่งที่มีคุณประโยชน์ไว้ให้มากๆ ความเป็นคนดีและเป็นคนมีประโยชน์จะทำให้เราคิดว่าเราก็ไม่ด้อยไปกว่าคนอื่น ทำไมจะต้องมาท้อแท้หรือสิ้นหวังหมดกำลังใจ เพียงเพราะความผิดพลาด ทำงานไม่สำเร็จแค่นี้ อะไรทำนองนี้
เมื่อมั่นใจและคิดได้อย่างนี้ ก็จะเกิดกำลังใจที่จะทำงานและทำความดีต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องรอให้คนอื่นมาให้กำลังใจก็ได้เรียกว่าสามารถเป็นตัวของตัวเองได้เลยทีเดียว
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
