โอกาสยากที่จะได้ เราต้องใช้ให้เต็มที่
ตอนสมัยหลวงพ่อเรียนธรรมะกับคุณยาย ในใจมีอยู่อย่างเดียว คือ อยากจะรู้ว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารท่านรู้เห็นอย่างไร โดยผ่านจากคุณยายของเรา อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรอยากทำอย่างนั้นและอยากเป็นอย่างนั้น ซึ่งคุณยายของเราก็มีอยู่หนึ่งเดียว คือ อยากตามหาพ่อ พอไปหาได้แล้วก็อยากศึกษาวิชชาธรรมกายจากพระเดชพระคุณหลวงปู่ ส่วนพระเดชพระคุณหลวงปู่ของเราก็มีอยู่อย่างเดียว คือ อยากจะรู้ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสรู้อย่างไร ถ้ารู้เห็นตามไม่ได้ ตายเถอะ นั่นเป็นจุดเริ่มต้นการเข้าถึงธรรมของท่าน คือ ท่านไม่เอาอะไรเลยแม้กระทั่งชีวิต
หลวงพ่อก็เช่นเดียวกันจะสอบตก Retire จะมีกินไม่เกิน ไม่ได้สนใจอนาคตเลย ใครจะกระทบกระแทก กระแนะกระแหน ก็รู้สึกเฉยๆ คือไม่ได้สนใจอะไรเลย จนกระทั่งต่อมาคุณยายให้นำบูชาข้าวพระ ก็รู้สึกเฉยๆ เพราะคุณยายให้ทำอะไรก็ทำ เมื่อพอทำเสร็จก็กลับมานั่ง ใจมุ่งแต่อยากจะรู้เข้าไปภายใน เพราะฉะนั้น..ชีวิตที่ผ่านมาหลวงพ่อชอบช่วง ๕ ปีนั้นมาก ด้วยเหตุผลที่ว่า
๑. ยังแข็งแรง
๒. ไม่มีกังวล
๓. ได้ศึกษาธรรมะของพระเดชพระคุณหลวงปู่
จนเพื่อนๆ นักศึกษาถามว่า “โกรธเป็นไหม” คือ ก่อนที่จะตั้งคำถามก็ต้องตั้งข้อสังเกตมาก่อน คงเห็นว่าหลวงพ่อมีอารมณ์ดี ก็ไม่ได้หมดกิเลสอะไรหรอก แต่จิตปลอดโปร่ง คือ ไม่มีอารมณ์อย่างอื่น มีแต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ คุณยาย และธรรมะ อย่างอื่นทิ้งหมดเลย อยากจะนั่งกับคุณยาย อยากจะอยู่กับคุณยายก็ทำแค่นี้เอง และคุณยายก็ไม่ได้บอกอะไร บอกแค่ว่า “คุณนั่งไป คุณนั่งไป” ซึ่งไม่เห็นท่านบอกอะไรมากไปกว่า “คุณนั่งไป คุณนั่งไป” มีเพียงบางครั้งคุณยายเล่าเรื่องละเอียดให้ฟังบ้างแค่นี้เอง
เพราะฉะนั้น..ลูกทุกคนมีบุญมากนะ ที่ได้มานั่งธรรมะ ในสภาวะที่พร้อมหมดทุกอย่าง มีเครื่องปรับอากาศให้เย็นสบาย มีเจ้าหน้าที่คอยดูแลให้อย่างดี ซึ่งเมื่อก่อนหลวงพ่อไม่มีแบบนี้มีแต่ที่แคบๆ ห้องหลังเล็กๆ แต่สะอาด อยู่กันกับคุณยายอย่างมีความสุข
ลูกยังปลอดกังวล อยู่ในวัยแข็งแรง ไม่ต้องกังวลเรื่องเรียนมหาวิทยาลัย คือ หมดกังวลเรื่องการศึกษาทางโลกแล้ว ตอนหลวงพ่อมาเรียนธรรมะยังอยู่ในช่วงที่มีภาระเรื่องการเรียนอยู่ ดังนั้นเมื่อลูกได้โอกาสที่ดีแบบนี้แล้ว ก็ต้องลุยนั่งธรรมะกันให้เต็มที่ ใจต้องไม่ติดอะไรเลย นิ่งอย่างเดียว เพราะเราได้ในสิ่งที่ใครๆ ในโลกยากที่จะได้ เราก็ต้องใช้โอกาสที่ดีแบบนี้กันให้เต็มที่นะลูกนะ
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
คุณครูไม่ใหญ่
