ต้องมีความสุข จึงถูกหลักวิชชา
ความสุขจากการนั่งธรรมะเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เมื่อนั่งธรรมะแล้วต้องมีความสุข ถึงแม้จะยังไม่เห็นอะไรก็ตาม แต่ขอให้เรานั่งแล้วมีความสุข ทำใจเย็นๆ อดทนรอด้วยการทำนิ่งๆ เฉยๆ เดี๋ยวความสุขจะมาเอง แม้หากมีประสบการณ์ภายในเกิดขึ้น ก็ต้องนิ่งอย่างเดียวนะลูก
นั่งแล้วต้องมีความสุข อย่างน้อยความสุขเบื้องต้น คือ ความสบายๆ โดยที่ไม่ได้คิดอะไรเลย โล่งๆ ว่างๆ จนกระทั่งไปถึงจุดที่เรายอมรับว่า นี่แหละคือความสุขจริงๆ เมื่อมีความสุข..จะทำให้เราอยากนั่งต่อไปเรื่อยๆ ถ้านั่งแล้วรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ ฝืนๆ หรือนั่งมองนาฬิกาว่าเมื่อไรจะหมดเวลาเสียที แบบนี้ยังไม่ใช่ ยังผิดวิธีนะ แต่ถ้านั่งแล้วรู้สึกสบาย รู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปเร็ว แม้จะยังไม่เห็นอะไรก็ตาม อย่างนี้ถูกหลักวิชชา ต้องจับหลักตรงนี้ให้ได้นะลูก ถ้านั่งแล้วสบาย มีความสุข อย่างนี้แสดงว่าเรามาถูกทางแล้ว
ต้องอดทน ตั้งใจฝึกใจให้ละเอียด ให้เข้าถึงความสุขภายในหมั่นตอกย้ำซ้ำเดิมทุกๆ วัน อย่าเบื่อที่จะฝึกกันนะลูก เราเป็นลูกหลานคุณยายฯ ฝึกจิตให้บริสุทธิ์ เดินตามรอยเท้าของท่าน คุณยายฯ ท่านผ่านการฝึกมามากในช่วงที่ท่านแข็งแรง ช่วงนี้ลูกยังอยู่ในวัยที่แข็งแรง ให้ตั้งใจฝึกกันให้เต็มที่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
คุณครูไม่ใหญ่
