ปล่อยให้ความฟุ้งผ่านไป...แล้วใจจะนิ่งเอง
ต้องยอมรับว่าในแต่ละวันมีความคิดมากมายที่ผ่านเข้ามาในใจ พอถึงเวลาเราเริ่มนั่งสมาธิใหม่ ๆ ก็คงจะมีความคิดเหล่านี้ผ่านเข้ามาในใจมากบ้างน้อยบ้าง ให้ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ถ้าเราไม่สนใจความคิดเหล่านั้นก็จะผ่านไป แล้วอย่าไปถือว่าความคิดที่ผ่านไปนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามเป็นอุปสรรคของการทำสมาธิ
หากเราคิดอย่างนั้นแล้วเดี๋ยวเราจะต่อต้าน คือ พยายามจะฝืนจะบังคับไม่ให้ใจของเราไปคิดในเรื่องราวต่าง ๆ มากจนเกินไป จนทําให้เกิดอาการตึงเครียดทั้งกายและใจ ถ้าหากเราไปต่อต้าน ไปฝืนสิ่งนั้น หรือพยายามรวมใจให้เป็นสมาธิ ถ้าทำอย่างนี้จะได้ผลไม่เต็มที่ เพราะฉะนั้น...เราต้องยอมรับธรรมชาติของใจตรงนี้ ให้ได้ก่อน แล้วเราก็ทำเฉยๆ ไม่ว่าสิ่งที่ผ่านเข้ามาในใจนั้นจะเป็นเรื่องดี เรื่องไม่ดี หรือเรื่องกลาง ๆ เราเฉย ๆ เดี๋ยวเรื่องต่าง ๆ ก็จะหมดไปเอง มันจะอยู่กับเราได้ไม่นาน
ถ้าเรารู้สึกว่าเรื่องราวต่าง ๆ ภายนอกผ่านเข้ามาในใจมากเหลือเกิน ก็ให้เผยอเปลือกตาขึ้นสักนิด เพราะมันจะฟุ้งตอนที่เราปิดเปลือกตา พอเผยอสักนิดหนึ่ง...ความฟุ้งก็จะเบาบางลงไป แล้วเราก็ค่อย ๆ เริ่มต้นใหม่อย่างง่าย ๆ ทำอย่างนี้ทุกวันให้สม่ำเสมอ จากฟุ้งมากก็จะมาฟุ้งน้อย จากฟุ้งน้อยก็จะไม่ค่อยฟุ้ง แล้วก็จะหยุดนิ่งเองอย่างสบาย ๆ ง่าย ๆ ถ้าเราทำถูกหลักวิชชา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม๕
