สุดทางชีวิตในวัฏสงสาร...ใจต้องไม่ติดอะไร
ลูกนั่งธรรมะอย่าไปกังวลนะ ถ้ากังวลก็ผิดตั้งแต่เริ่มต้น ผิดตั้งแต่แรกเลย หลวงพ่อคอยได้ ขอแค่ให้ทำอย่างถูกต้องทำอย่างสบาย ๆ “ถ้าจุดแรกถูกต้อง แปลว่า ถูกหมดเลย” ถ้าไม่ถูก แปลว่า “ไปลุ้นไปดันหรือไม่” ต้องทำอย่างมีความสุข ความบริสุทธิ์ นิ่ง แน่นต้องไม่ติดอะไรเลย ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว
เพราะชีวิตสุดทางในวัฏสงสารต้องไม่ติดอะไรเลย ดูอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ทรงมีทุกอย่าง มีจนหมดความอยากที่จะมี พอไปถึงจุดที่พึงพอใจสูงสุดตามความปรารถนาแล้ว ความพึงพอใจเหล่านั้นกลับมีช่วงเวลาสั้น.. ช่วงเวลานิดเดียวแล้วก็หายไป เหมือนทานอาหารอร่อย..อร่อยเดี๋ยวเดียวแล้วก็หมดอร่อย
ลูกต้องทำธรรมะให้ต่อเนื่อง ใจต้องนิ่งเข้ากลาง นิ่งอย่างเดียว ต้องปลอดทุกสิ่ง ทิ้งสิ่งที่ไม่เป็นสาระของชีวิต ชีวิตสุดท้ายต้องปลอดกังวล ปลอดความผูกพันกับคน สัตว์ สิ่งของ ถ้าจะทำธรรมะได้ ใจต้องให้ได้อย่างนี้ ถ้าไม่ได้อย่างนี้ก็จะศึกษาวิชชาธรรมกายไม่ได้ เพราะฉะนั้น ต้องวางใจอย่างสบาย ๆ อย่าไปลุ้นไปดัน เดี๋ยวภาพภายในก็จะคมชัดขึ้น พอนิ่งแน่นขึ้น เห็นชัด รู้ชัด ก็จะมั่นใจ ซึ่งความมั่นใจจะเกิดขึ้นเมื่อรู้เห็นได้ด้วยตัวของเราเอง
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
