อย่าให้ใจหลุดจากศูนย์กลางกาย
ต้องเริ่มปรับนะ ไม่ให้งานหยาบมาเป็นอุปสรรคในการทำใจให้ละเอียด สิ่งนี้ลูกต้องขวนขวายเอง เพราะภารกิจของเราต้องเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายออกไปทั่วโลก ทำให้ต้องอยู่กับงานหยาบ หนีไม่พ้นภารกิจตรงนี้ ต้องฝึกทั้งหยาบและละเอียด ไม่ให้เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติธรรม ให้ฝึกทำควบคู่กันไป ภารกิจตรงนี้สำคัญมากนะ ต้องปรับให้ได้ ต้องฝึกทั้งงานหยาบและงานละเอียดให้คู่กันเหมือนอย่างคุณยายอาจารย์ฯ ลูกต้องฝึกให้สอดคล้องกัน
หลวงพ่อเคยถามคุณยายอาจารย์ฯ ตอนที่ท่านกำลังถอนหญ้าหรือปลูกต้นไม้ว่า “ยายปลูกต้นไม้แล้วใจไม่หยาบเหรอ” ท่านบอก
กับหลวงพ่อว่า “ใจยายไม่หยาบ พอถึงตอนนั่งธรรมะ ยายทิ้งหมดเลย” เวลานั่งธรรมะท่านทั้งหมดเลย ภาษาของคุณยายอาจารย์ฯ ทั้งหมดเลย คือ ไม่เอาอะไรเลย เพราะท่านทำจนชำนาญแล้ว สิ่งนี้น่ามหัศจรรย์ อยากให้ลูกทั้งหมดทำให้ได้อย่างท่าน ลูกต้องทำให้ชำนาญ ให้ศึกษาเรียนรู้ฝึกฝนให้ดี
คุณยายอาจารย์ฯ ท่านเป็นต้นแบบของทุกคน แม้ท่านทำจนชำนาญแล้ว ท่านก็ยังฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา คุณยายอาจารย์ฯ ไม่เอาอะไรเลย ท่านว่าอย่างนี้ “ยายไม่เอาอะไรเลย ใครจะไปนิพพานก็ไปเถิด” แปลว่า สำหรับคุณยายแล้วไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคในการทำสมาธิ เพราะใจของท่านไม่หลุดจากศูนย์กลางกายเลยอยู่กับศูนย์กลางกายตลอดเวลา ต้องฝึกให้ได้แบบนี้นะลูก สมมติว่าใจเราหลุดออกจากศูนย์กลางกายมาบ้าง ลูกต้องรีบดึงใจกลับมาให้เร็วที่สุด ฝึกดึงใจกลับมาบ่อย ๆ สิ่งนี้จะทำให้ใจนิ่งขึ้น พอถึงเวลามานั่งสมาธิก็จะสามารถทิ้งทุกอย่างได้ใจจะเข้ากลางไปได้เลย ซึ่งความจริงเป็นอย่างนี้
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้เล่ม ๕
