อย่าให้ภาพในใจล้ม
เราเข้าวัดศึกษาธรรมะมาปฏิบัติธรรมกันแล้ว เราต้องเป็นผู้มีสัจจะ ซึ่งคำว่า สัจจะ แปลว่า ความจริงใจ ความจริงจังความตรง คือ ไม่เหยาะแหยะ ไม่คด ต้องเป็นคนพูดจริง เพื่อไปเอาของจริง เพราะถ้าเราพูดไม่จริงแล้ว เราจะพลาด เพราะทุกครั้งที่เราพูด ภาพจริงจะเกิดขึ้นที่จอของใจ เหมือนจอทีวีแต่พอเราพูดเท็จเท่านั้น ภาพจริงมันล้ม เพราะใจสร้างภาพเท็จขึ้นมาแทนที่
ดังนั้น คนที่พูดโกหกบ่อย ๆ จอของใจก็มีแต่ภาพล้มเพราะมีแต่ภาพเท็จ ซึ่งการทำอย่างนี้บ่อย ๆ จะมีผลต่อการนั่งสมาธิ อย่างที่บางคนบอกว่า ยังไม่เห็นของจริงสักที
ด้วยเหตุนี้ ถ้าอยากเห็นของจริง ต้องพูดแต่คำจริงและเป็นคนจริง ซึ่งเมื่อเราสั่งสมนิสัยแห่งความจริงมาก ๆ ธาตุจริงในตัวจะแก่กล้า เวลาจะทำอะไร ก็จะสำเร็จได้อย่างง่าย ๆ เช่น เรื่องของการปฏิบัติธรรม
ถ้าเรามีธาตุจริงในตัวมาก เราก็จะสอนตัวเองได้ว่า เราต้องทุ่มเทปฏิบัติธรรมแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ไม่ทำเล่น ๆ เหมือนที่หลวงปู่วัดปากน้ำท่านพูดไว้ว่า “จริง..แค่ชีวิตสิ!!” โดยยอมตายไม่ยอมคด ไม่ยอมทรยศทิ้งธรรมะที่อยู่ในตัว และด้วยเหตุนี้เอง คนจริงจึงเข้าถึงธรรมแบบง่าย ๆ เพราะของจริงย่อมคู่กับคนจริงนั่นเอง
