สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๖๐
ต้องสบาย : การจะเข้าถึงพระธรรมกายได้ ต้อง “หยุด” อย่างเดียว การฝึกให้หยุด ใช้หลัก คือ ต้องสบาย ฝึกใจให้สบาย ๆ ให้บริสุทธิ์ผ่องใส ถ้าใจทิ้งทุกสิ่ง ก็จะหยุดนิ่งอยู่ตรงกลาง กลับเข้าสู่ที่ตั้งดั้งเดิมของใจ คือ ฐานที่ ๗ ถ้าเมื่อไรนำใจเข้าไปสู่ที่ตั้งดั้งเดิมได้ จะเข้าถึงพระธรรมกาย
สองคำ ช่างมัน : ต้องปล่อยวางจริงๆ คิดว่าจะตายในอีก ๕ นาที จะเตรียมตัวอย่างไรปล่อยวางอารมณ์ โดยหายใจออกแรงๆ สั่งความหมอง ความขุ่นมัวออกไป ให้มีแต่ความใสอย่างเดียว รักษาใจให้ผ่องใส ไม่ประมาท ออกห่างจากสิ่งที่เป็นอสัปปายะ สอนตัวเองว่า ถึงฟ้าจะถล่ม แผ่นดินจะทลาย สองคำ ช่างมัน
ผู้รู้ภายในท่านคุยง่าย : ทั้งทางโลกทางธรรม ทั้งหยาบทั้งละเอียดเหมือนกันว่า จะทำอะไรได้ดีต้องมีฉันทะ ทำอย่างมีฉันทะ ไม่ใช่ฝืนให้ทำ ทำในจุดที่มีความสุขที่สุด นึกทีเดียวแล้วไม่ต้องนึกต่อ เพราะผู้รู้ภายในท่านคุยง่าย คุยทีเดียวก็รู้เรื่องแล้ว
คุณครูไม่ใหญ่
