ลูกจะหยุดนิ่งถูกส่วนได้ ใจต้องรวมกันเป็นหนึ่ง ซึ่งที่ผ่านมาใจของเราแตกมาตั้งแต่เกิด คือ “เห็นไปทาง จำไปทาง รู้ไปทางเห็นจำคิดรู้แยกไปคนละทิศละทางกัน ซึ่งตอนนี้เพิ่งเริ่มกลับมารวมใจใหม่ กลับมารวมใจให้ถูกส่วน กลับมารวมเห็นจำคิดรู้ใหม่ให้เป็นหนึ่ง ซึ่งเรากำลังฝึกใจให้หยุดนิ่งสมบูรณ์ ให้ใจตั้งมั่น นิ่งแน่นเพราะที่ผ่านมาใจของเราเจอสิ่งเร้ามากมาย ใจจึงกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ทำให้ใจหลุดออกจากศูนย์กลางกาย
...อ่านต่อ
โลกจำเป็นต้องมีบุคคลอัศจรรย์ จึงจะพลิกโลกได้ เราต้องทำความสำเร็จให้เกิดขึ้นให้ได้ เพื่อเป็นสัญญาณของโลกในอนาคตที่มีศีลมีธรรม ซึ่งในยุคของเราต้องช่วยกันฟื้นฟูศีลธรรมอันดีงามให้หวนคืนกลับมาใหม่บนผืนแผ่นดินไทย และโลกใบนี้อีก เหมือนครั้งสมัยยุคพุทธกาล โดยเริ่มจากการนำบทสวดธรรมจักรนี้ เข้าไปสู่จิตใจของทุก ๆ คน เมื่อเราช่วยกันขยายเครือข่ายคนดี จิตเกษมก็จะขยาย ความสุขก็จะบังเกิดขึ้นแก่ตัวเราและชาวโลก
...อ่านต่อ
ชาวโลกฝากความหวังเอาไว้ที่ลูกทุกคน เพราะว่าชาวโลกกำลัง ต้องการแสงสว่างของชีวิต แต่ก็มีผู้ให้แสงสว่างชีวิตมนุษย์นี้หลายประเภท บางคนสว่างน้อย บางคนสว่างมาก บางคนสว่างแบบ ดวงเทียน บางคนสว่างแบบไต้ สว่างด้วยควันรมไปด้วย บางท่าน ก็ให้ความสว่างเหมือนหลอดไฟ เหมือนดวงไฟ สปอตไลท์ เพราะฉะนั้นสังเกตดูชีวิตมนุษย์เจอแสงสว่างส่องทางสำหรับผู้รู้ที่มีความรู้ไม่สมบูรณ์
...อ่านต่อ
ลูก ๆ ทุกคนมีบุญบารมีเก่าที่เคยได้สั่งสมกันมาไว้ดีแล้ว จะเข้าถึงธรรมะภายในกันได้ทุก ๆ คน และก็เคยเข้าถึงธรรมะภายในข้ามภพข้ามชาติ ติดต่อกันมาหลายชาติแล้ว แต่ในชาตินี้ถูกงานหยาบและความประมาทมาดึงใจให้ออกจากความละเอียด ดังนั้นเมื่อมานั่งธรรมะก็ให้ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว
...อ่านต่อ
   สิ่งที่หลวงพ่อคิดอยู่ตลอดเวลาจนติดเป็นนิสัยเลย แล้วก็คิดมานานแล้ว ตั้งแต่รู้จักกับคุณยายฯ คือ มีความตั้งใจว่า “อยากจะสร้างบารมีไปทุกวินาทีเลย” ตอนนั้นเป็นความคิดของเด็กหนุ่มที่อายุ ๑๙ ปีนะ แล้วก็มองไม่เห็นอะไรในโลกที่จะมีประโยชน์เท่ากับการศึกษาวิชชาธรรมกาย เพราะฉะนั้นจึงทุ่มเทชีวิตและจิตใจให้กับการศึกษาวิชชาธรรมกายอย่างเต็มที่
...อ่านต่อ
  “ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว” สำคัญนะสำคัญตรงที่จะทำให้เราไปถึงภารกิจที่กำลังจะตั้งใจ ทำให้เกิดประโยชน์แก่ตัวลูกและชาวโลก ต้องทิ้งจริงๆ ให้ใจอยู่ที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา เวลามานั่งในห้องปฏิบัติธรรม ภารกิจของลูกก็คือ นิ่งอย่างเดียว
...อ่านต่อ
บวชบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร ซึ่งเป็นบุญใหญ่สำหรับเราทุกคนที่จะมาเอาบุญกับท่าน ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ นะ จังหวะนี้เป็นจังหวะที่สำคัญที่จะบูชาธรรมท่าน เพราะกว่าที่พระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารจะลงมาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยพญามารกันท่านไม่อยู่ ดังนั้นเราต้องชักชวนกันมาบวชมาก ๆ มาเอาบุญพิเศษนี้อย่าตกบุญนี้เลย
...อ่านต่อ
พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ “สำคัญมาก” นะ ให้ไปรวมใจกันทั้งเขตนอกและเขตใน การที่เราจะสวดบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารต้องไปสวดที่ตรงนั้น ซึ่งเป็นจุดที่เชื่อมกับกระแสธารแห่งบุญที่แรงที่สุด จุดสว่างที่สุดและเป็นจุดที่สำคัญที่สุดเลย แม้แต่เทวดาก็ยังมาสวดกันที่ตรงนั้นเลย ซึ่งได้เน้นมาตลอดว่า ถ้าจำอะไรไม่ได้ก็ให้จําว่า “สำคัญมาก” เอาไว้
...อ่านต่อ
อย่าประมาทกันนะ แม้ว่าสักวันเราจะเข้าถึงวิชชาธรรมกายแล้วก็ตาม แต่หนทางที่เราจะต้องเดินต่อไปในอนาคตไปสู่เป้าหมายปลายทางของชีวิตนั้นยังอีกยาวไกล ที่หลวงพ่อใช้คำว่า “เดินทางไปสู่อินฟินิตี้” (Infinity) ไปสู่จุดที่เข้าถึงความสมบูรณ์ของชีวิต เข้าถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต ยังต้องเดินทางอีกไกลทีเดียวเพราะฉะนั้นต้องไม่ประมาทใช้เวลาที่อยู่ในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่
...อ่านต่อ
การบวชบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารเราต้องไปช่วยกันทำหน้าที่ตามผู้มีบุญมาบวชนะ อยากให้ทุกคนได้บุญกันเต็มที่ ถ้าไม่มีท่านก็ไม่มีเรา ท่านจะคุมบุญให้เรา ในเมื่อท่านให้ความสำคัญกับเรา เราก็ต้องให้ความสำคัญกับท่าน
...อ่านต่อ
การบวชบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่เราต้องชวนกัน ไปตามผู้มีบุญมา เราจะบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่ก็ต้อง ช่วยกัน ถ้าเราบูชาธรรมท่านเราก็จะอยู่ในสายตาของท่าน และ ท่านก็จะคุมบุญให้เต็มที่เลย
...อ่านต่อ
ถ้าหากเรามีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไขในการปฏิบัติธรรมก็จะ ยิ่งทำให้เรามีเวลาหยุด นิ่ง กลาง น้อยลงไปเรื่อย ๆ แค่เวลาปกติที่เราไม่มีสามอย่างนั้น ก็เหลือน้อยอยู่แล้ว
...อ่านต่อ
  เวลานั่งปฏิบัติธรรม ลูกต้องนั่งให้ไปถึงจุดที่มีความสุข ความบริสุทธิ์ ถึงจะถูกหลักวิชชา ให้ปล่อยใจ ทำใจสบายๆ นิ่งไปในกลางองค์พระ กลางดวง หรือในกลางพระเดชพระคุณหลวงปู่ ให้ลูกประกอบความเพียร ประคองใจให้หยุดอยู่ที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา ถ้านั่งธรรมะแล้วมีความสุขเป็นบางช่วง หรือมีอารมณ์ที่ยังไม่สุข ไม่ทุกข์ แสดงว่า “ยังนิ่งแน่นไม่สมบูรณ์” แต่ก็เดินทางมาใกล้ถึงจุดหมายแล้วเหลืออีกเพียงนิดเดียว ก็จะถึงเส้นชัย
...อ่านต่อ
ประสบการณ์ภายในของลูก ๆ ทุกคน จะเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งความปีติยินดีของหลวงพ่อ และยามใดที่เกิดความท้อใจ เกียจคร้านในการประพฤติปฏิบัติธรรม ก็ขอให้นึกถึงภาพนี้ ภาพที่พวกเราอยู่ร่วมกัน จิตใจของเราสงบอย่างไร มีบรรยากาศแบบใดให้นึกถึงภาพอย่างนี้ จะทำให้เรามีกำลังใจ ไม่เกียจคร้านในการปฏิบัติธรรม
...อ่านต่อ
  วัตถุประสงค์ของการมาปฏิบัติธรรม ก็เพื่อให้ลูก ๆ เข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งเป็นสุดยอดปรารถนาของหลวงพ่อและของลูก ๆ ทุกคน เพราะการที่เราเข้าถึงพระธรรมกายได้นั้น จะทำให้เราเห็นแจ้งแทงตลอดในความเป็นจริงของชีวิตเราว่า “ชีวิตของเรานั้น เริ่มต้นมาจากไหน มาทำไม และอะไรคือเป้าหมายของชีวิต” นี่คือสิ่งที่หลวงพ่ออยากจะให้ลูก ๆ ทุกคนได้รู้ ได้เห็น
...อ่านต่อ
 การเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ไม่ใช่ของง่าย เกิดมาแล้วได้เกิดในร่มเงาของพระพุทธศาสนาก็ไม่ใช่ง่ายอีก เกิดในร่มเงาพระพุทธศาสนามาแล้วมาได้ยินเรื่องวิชชาธรรมกาย มีโอกาสได้มาประพฤติปฏิบัติธรรม ได้โอกาสมาสร้างมหาทานบารมีก็ไม่ใช่ของง่าย เป็นของยากทั้งสิ้น เรื่องการปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายนั้นเป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องสำคัญสำหรับชีวิตของเรา ถ้าเราตายวันนี้ก็ไม่มีใครช่วยเราได้ไม่ว่าจะเป็นใครก็แล้วแต่ก็ช่วยเราไม่ได้ทั้งนั้น
...อ่านต่อ
ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้เต็มที่นะ ความละเอียดของใจต้องค่อย ๆ  สั่งสม ค่อย ๆ เพิ่มพูนไปเรื่อย ๆ เราจะให้ละเอียดทันทีเลย...ก็ยากนะ แล้วก็ไม่เคยเจอเลย มันต้องค่อย ๆ สั่งสมไป วันนี้เราละเอียดได้แค่นี้ พรุ่งนี้ก็ละเอียดเพิ่มขึ้น แล้วก็จะโล่ง ชัด ใส สว่าง ใหม่ ๆ ก็คุ่ม ๆ ค่ำ ๆ กันไปก่อน แต่ต่อไปจะชัดขึ้น ใสขึ้น สว่างขึ้น
...อ่านต่อ
 ถ้าเราฝึกหยุดฝึกนิ่งกลางองค์พระทุกวัน ให้สม่ำเสมอความชำนาญก็จะค่อย ๆ เกิดขึ้น จากยากก็จะมาง่าย แล้วการเดินทางเข้าไปสู่เส้นทางภายในก็อยู่ในวิสัยที่เราทำได้ แต่ต้องทำบ่อย ๆ ฝึกทุกวัน ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใด อิริยาบถใดก็ตาม ฝึกเอาไว้ ให้หยุด ให้นิ่ง ให้ใส เพราะนี่คือ “กรณียกิจ” คือกิจที่เราจะ “ต้องทำ” ไม่ทําไมได้
...อ่านต่อ
เราตั้งเป้าเอาไว้ที่จะขยายวิชชาธรรมกายไปทั่วทั้งตำบล อำเภอ จังหวัด ประเทศ นานาชาติ ทั่วโลก ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีทีเดียวในท่ามกลางกิจกรรมต่าง ๆ ที่มีมากมาย ให้พวกเราช่วยกันสร้างบรรยากาศสภาพแวดล้อม การคิด พูด ทำ อะไรต่าง ๆ ให้เป็นบรรยากาศในการปฏิบัติธรรมในทุกหนทุกแห่ง
...อ่านต่อ
พอนั่งธรรมะแล้วมีความสุขจากสมาธิ จะไม่ต้องให้ใครมา เตือน อยากจะนั่งเอง เพราะเรารู้ว่าความสุขอยู่ตรงกลาง ตรง หยุดกับนิ่ง เมื่อใจไปสัมผัสแหล่งของความสุขภายใน ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของความสุข ทำอย่างนี้บ่อย ๆ พอเราไปได้สักครั้งเดี๋ยวก็จะไปได้อีกครั้ง ๆ และจะได้อีกครั้ง คราวนี้ก็จะได้เรื่อย ๆ และนานขึ้นนานขึ้นไปเรื่อยๆ
...อ่านต่อ
  กิจวัตรการทําภาวนาจะขาดไม่ได้เลยแม้แต่เพียงวันเดียว!! พอข้ามวันขาดไปแม้เพียงวันเดียว แต่เรากลับต้องมาเริ่มทำกันใหม่เพราะไม่ต่อเนื่องซึ่งน่าแปลกทีเดียว เขียนหนังสือยังต้องเขียนทุกวัน หากขาดวันเดียวก็เขียนไม่คล่องแล้ว
...อ่านต่อ

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร


ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล