เรื่องที่ ๔๐๓ข้าวแกงแผลงฤทธิ์
หลังจากได้สร้างองค์พระสมใจแล้ว ความเปลี่ยนแปลงในกิจการขายกับข้าวก็เปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด


 

	คุณอรอนงค์ อุเทนนาม (คนกลาง) และครอบครัว มีความสุข เพราะ ยึดมั่นในพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

คุณอรอนงค์ อุเทนนาม ที่บ้านประกอบอาชีพทำอาหารขาย ประเภทอาหารสำเร็จรูป คนเลิกจากการทำงาน มักจะแวะซื้อกลับบ้าน ขายอยู่ที่สี่แยกสะพานพระนั่งเกล้า ขายทั้งข้าวสวยและกับข้าว กับข้าวมีวันละประมาณ ๗-๘ อย่าง มีลูกน้องช่วยทำประมาณ ๕-๖ คน ปกติขายดีมาก เวลาคนรุมซื้อตักแทบไม่ทัน ต้องช่วยกันหลายคนถึงจะบริการลูกค้าได้ทั่วถึง

คุณอรอนงค์เล่าให้ฟังด้วยใบหน้าที่เบิกบานมีความสุขว่า “ที่ร้านจะขายดีแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่ได้รับพระมหาสิริราชธาตุไว้บูชา”

เธอบอกว่า เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๙ เธอได้มีโอกาสได้พบกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ชื่อคุณป้าชูจิตร ซึ่งไม่เคยพบหน้ากันมาก่อนเลย ที่ได้รู้จัก กันเพราะมีคนเขาขอให้ป้ามาส่งสินค้าแทน “พอได้คุยกันทางโทรศัพท์ ป้าก็บอกว่าน้ำเสียงเป็นคนใจบุญ ป้าจึงแจ้งข่าวการสร้างพระ สร้างเจดีย์ให้ทราบอย่างละเอียด”

พอเธอได้ฟังแล้วเกิดขนลุก รู้สึกปีติอยากจะสร้างพระมาก จึงบอกป้าไปว่าอยากสร้างพระมาตั้งนานแล้ว พอได้ยิน รีบถามว่าจะสร้างได้เมื่อไหร่ ป้าก็บอกให้ใจเย็นๆ รอให้ถึงวันอาทิตย์ก่อนค่อยไปบริจาคสร้างด้วยตนเอง เธอบอกว่าหลังจากทราบข่าวแล้วถึงกับนอนไม่หลับทีเดียว

ห้องพระนี้ ไม่เคยเว้นว่างจากเสียงสวดมนต์

พออีกวันถัดมาป้าก็ให้มอเตอร์ไซด์รับจ้าง นำหนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุมาส่งให้เธอ ๓ เล่ม เธอนอนไม่หลับอยู่แล้ว พอได้อ่านหนังสือยิ่งรู้สึกขนลุก นอนไม่หลับตลอด ๒ คืน อยากทำบุญสร้างพระมาก

เช้าของวันอาทิตย์ เธอตื่นแต่เช้าตรู่ด้วยหัวใจที่เบิกบานกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันที่ตั้งใจจะไปทำบุญสร้างองค์พระประจำตัวที่วัดพระธรรมกาย วันนี้ชวนลูกสาวคนรู้ใจไปเป็นเพื่อน เดินทางกันไปสองคนแม่ลูก เธอบอกว่ามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก พูดกับลูกระหว่างเดินทางว่า “แม่นอนไม่หลับมา ๒ คืนแล้ว ได้สร้างพระสมความตั้งใจ คืนนี้แม่คงนอนหลับได้แล้วล่ะ”

เมื่อรถแล่นเข้าบริเวณวัดแล้ว หัวใจยิ่งเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เห็นภาพอาคารหลังใหญ่เป็นสิ่งก่อสร้างที่เรียบง่ายแต่ดูแข็งแรง เธอลงจากรถเดินปะปนไปกับผู้คนที่แต่งชุดขาว หน้าตาผ่องใสนับร้อยนับพัน ทุกคนเดินทางไปด้วยอาการสงบมุ่งไปยังอาคารหลังนั้น พอเดินเลี้ยวเข้าไป เธอก็รีบตรงไปทำบุญสร้างองค์พระทันที ๑๔ องค์ ความปีติในบุญทำให้ใจภายในเปล่งประกายสว่างเฉิดฉาย จนเจ้าตัวรู้สึกได้ พอพบกับป้าชูจิตรแล้ว นั่งพักสักครู่ก็เริ่มพิธี ทุกคนเตรียมตัวกราบพระรัตนตรัย และสวดมนต์พร้อมกัน นั่งสมาธิแบบง่ายๆ เสียงของหลวงพ่อ นุ่มนวลชวนให้ปฏิบัติตามยิ่งนัก วันนั้นจึงเป็นวันที่เธอทั้งปีติและประทับใจมากที่ได้มาวัดเป็นครั้งแรก

หลังจากได้สร้างองค์พระสมใจแล้ว ความเปลี่ยนแปลงในกิจการขายกับข้าวก็เปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด เธอกล่าวย้ำว่าทั้งที่ทำบุญโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน กับข้าวที่เคยขายปกติเฉลี่ยวันละ ๖,๐๐๐-๗,๐๐๐ บาท และมีอยู่วันหนึ่งยอดสูงสุดถึง ๘,๐๐๐ กว่าบาท ทุกวันนี้ทั้งที่เศรษฐกิจไม่เฟื่องฟูเหมือนเมื่อก่อน เธอบอกว่ายังขายได้โดยเฉลี่ยวันละ ๖,๐๐๐-๗,๐๐๐ บาท และขายหมดไวด้วย เริ่มขายบ่ายสามโมง พอหกโมงเย็นก็สามารถปิดร้านไปนั่งสมาธิตามบ้านกัลยาณมิตรของเพื่อนที่รักการปฏิบัติธรรมด้วยกัน ไม่ต้องทำมาหากินอย่างเดียวเหมือนแต่ก่อน ส่วนบ้านของเธอเองได้เปิดบ้านกัลยาณมิตรเช่นกัน วันแรกของการเปิดบ้านมีสมาชิกมาถึง ๔๐ คน บรรยากาศวันนั้น เธอเข้าใจคำว่า บ้านแก้วเรือนธรรมก็วันนี้แหละ

แม้เศรษฐกิจจะไม่ดี แต่ร้านเธอขายดีจนไม่มีเหลือ

เธอเล่าถึงความประทับใจว่า ในวันเปิดบ้านกัลยาณมิตรว่ามีความสุขมาก เมื่อได้ยินเสียงสวดมนต์ เพื่อบูชาพระรัตนตรัย เพื่อนบ้านต่างก็มาพฤติธรรมที่บ้านของเธอ เสียงสวดมนต์ที่ดังขึ้นภายในบ้าน เธอกล่าวว่าช่างเป็นเสียงสวรรค์ นำมาซึ่งความเป็นสิริมงคลมาสู่ผู้ที่เป็นเจ้าของบ้าน เธอกล่าวว่า รู้สึกซาบซึ้งในพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยที่ท่านเมตตาให้ลูกเปิดบ้านกัลยาณมิตร ให้เป็นบ้านแก้วเรือนธรรม นำธรรมะสู่ใจของท่านที่มาเยือน

ด้วยหัวใจของนักสร้างบารมี คุณอรอนงค์บอกว่า ทุกงานบุญใหญ่เธอจะรับเป็นเจ้าภาพทานบดี ออกร้านอาหารหม้อใหญ่ๆ ส่วนหนึ่งถวายเป็นสังฆทานแด่พระภิกษุสงฆ์เรือนหมื่น เรือนแสนที่เดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญจากทั่วประเทศ และอีกส่วนก็เปิดฟรีให้แก่สาธุชนที่มาประพฤติธรรม จัดของไปแต่ละครั้งก็ประมาณ ๒ คันรถปิคอัพ เป็นกุศโลบายให้สามีที่ยังไม่ศรัทธาได้มาวัดด้วยตนเอง เธอบอกว่าเคยทำขนมจีนแกงเขียวหวาน ๒ หม้อ ใหญ่ๆ ใช้ขนมจีน ๑๐ เข่ง เธอนึกถึงการบำเพ็ญทานครั้งนั้นทีไร เป็นภาพที่ติดตาตรึงใจทุกครั้ง หยิบขนมจีนใส่กล่องแทบไม่ทัน สนุกสนานเบิกบาน เมื่อกลับมาขายอาหารตามปกติที่ร้านจะต้องมีลูกค้ามารุมซี้อตักแทบไม่ทัน ช่างเหมือนกับภาพการบำเพ็ญทานที่เธอสั่งสมมาทุกประการ

มีความสุขในการทำบ้านให้เป็นเหมือน "สวรรค์" ที่ดังไปด้วยเสียงสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย

ส่วนสามีของเธอที่ชวนให้ขนของไปส่งบ่อยๆ แรกๆ ก็ยังแค่ไปส่งไม่ยอมเข้าไปร่วมพิธี แต่เนื่องด้วยเธออยากให้ทุกคนที่บ้านมีสัมมาทิฐิเสมอกัน เพราะลูกๆ นั้นชอบไปวัดอยู่แล้ว เธอจึงพึ่งพระมหาสิริราชธาตุ หลังจากการทำวัตรและสวดสรรเสริญ ครั้งละ ๓ จบแล้ว จึงอธิษฐานว่า ให้เขามีศรัทธาในพระรัตนตรัยอย่างมั่นคง

ต่อมาอีกไม่นานจำได้ว่าเป็นวันบวชอุบาสกแก้ว สามีเข้าไปร่วมในพิธีบวชอันศักดิ์สิทธิ์นี้ด้วย ในช่วงเย็นสาธุชนเกือบ ๒ แสนคนพร้อมใจกันไปร่วมฉลองชัย ชิตังเม และอธิษฐานจิตร่วมกัน ในช่วงชิตังเม สามีของเธอก็เรียกให้คุณอรอนงค์มองไปบนท้องฟ้า แล้วพูดว่า “ดูซิดู หลวงพ่อสดอยู่บนโน้นแน่ะ” พร้อมกับชี้มือไปทางดวงอาทิตย์ คนที่อยู่บริเวณนั้นก็พลอยมองตาม เธอก็เห็นเช่นกัน มีเสียงเด็กที่ยืนอยู่ข้างๆ บอก “แม่ๆ ดูซิหลวงพ่อกระพริบตาได้” ซึ่งเธอเองก็เห็นเช่นนั้น วันนั้นจึงเกิดความปีติและศรัทธาอานุภาพของหลวงพ่อสดมาก

ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ได้ครอบครัวแก้วครอบครัวธรรมกาย สามีสนับสนุนให้มาประกอบบุญกุศลทุกอย่าง คุณอรอนงค์เล่าถึงอานุภาพบุญต่ออีกว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งลูกน้อง ที่ช่วยงานในร้านยังไม่เข้าใจเรื่องบุญว่ามีความสำคัญต่อชีวิตขนาดไหน ทำบุญแล้วดียังไง ผลบุญผลบาปมีจริง บังเอิญดวงตาของคุณอรอนงค์เกิดแดงขึ้นมาไม่ทราบสาเหตุ ชนิดส่องกระจกเห็นเสันเลือดฝอยในเบ้าตาแดงไปหมด ลองล้างตาด้วยน้ำยาดูเผื่อจะทุเลาลงได้ จนเวลาล่วงไปสองวัน เธอก็ยังไม่หาย ไม่ได้ไปหาหมอ ตกกลางคืนของวันที่สอง ก็เกิดอาการปวดอย่างรุนแรง เธอบอกว่าปวดมากจนทนไม่ไหว สามีจึงโทรศัพท์ไปโรงพยาบาล และจะส่งตัวไปคืนนั้นเลย แต่ทางโรงพยาบาลแจ้งว่าให้รอรุ่งเช้าก่อนค่อยไปตรวจ

ลูกค้ามารุมซื้อ ตักแทบไม่ทัน เพราะอานุภาพบุญที่เธอเคยมาออกร้านถวายภัตตาหารพระทั้งวัดเป็นประจำ

อาการปวดกลับทวีความรุนแรงขึ้นจนเธอทนไม่ไหว เธอจึงนำแก้วใบใหญ่ใส่น้ำให้เต็ม อาราธนาพระมหาสิริราชธาตุจุ่มลงไปในแก้ว สวดสรรเสริญท่าน ๙ จบ แล้วเธอก็อธิษฐานขอให้ท่านช่วยถอนพิษขอให้หายปวด เพราะทรมานมาก ขออย่าให้ดวงตาเป็นอันตรายใดๆ เลย ยังอยากอยู่สร้างบารมี เสร็จแล้วจึงนำน้ำมาแช่ลูกตาและกลอกตาไปมา พอน้ำกระทบแก้วตา เธอรู้สึกเย็นไม่แสบตาเลย รู้สึกเหมือนกับถูกดึงที่ลูกตา วาบ วาบ พร้อมกับความเจ็บปวดก็หายเป็นปลิดทิ้งไปด้วย ดีใจรีบไปส่องกระจกดู ความปวดหายไปแล้ว แต่ตายังคงแดงอยู่ก็กังวลใจนิดๆ ว่าไม่หายต้องถูกผ่าตัดแน่เลย

พอรุ่งเช้าคุณอรอนงค์รีบไปส่องกระจกดูก็อัศจรรย์ใจ เส้นเลือดที่แดงในดวงตาที่เหมือนสายเลือดนั้น บัดนี้หายไปหมดเลย ไม่มีร่องรอยของอาการเจ็บทรมานที่หลงเหลืออยู่อีกเลย จากเหตุการณ์นี้ทำให้ลูกน้องที่ไม่เชื่อยอมรับ และเชื่อว่าอานุภาพมีจริง ปัจจุบันนี้ ทุกคนต่างยึดมั่นในพระรัตนตรัย มีความเกรงกลัวละอายต่อบาป และตั้งใจทำความดีกันทั้งร้าน

การทำมาหากินทุกชนิด จะให้รุ่งเรืองนั้น จำต้องมีบุญในตัวเป็นพื้นรองรับอยู่ คนมีบุญมาก ดวงบุญประจำตัวจะมีขนาดโต ดวงบุญที่มีขนาดโตย่อมมีอานุภาพดึงดูดทรัพย์สมบัติมากกว่าคนที่มีดวงบุญเล็กๆ นี่เป็นหลักของควมจริง

คุณอรอนงค์ทำบุญอาจไม่ได้คำนึงถึงเหตุผลนี้ แต่ทำเพราะอยากจะทำ มีศรัทธาเต็มเปี่ยมในการทำ มีปัญญารู้ว่าการทำบุญเป็นสิ่งดีควรกระทำ ยังทำด้วยความปีติโสมนัส เพียงเข้าวัดครั้งแรกก็จองสร้างองค์พระถึง ๑๔ องค์ โดยไม่มีความลังเลใจ บุญที่เกิดขึ้นด้วยการมีกุศลจิตดังนี้ เรียกว่า มหากุศล จะมีผลไพศาล ไม่มีประมาณ จึงส่งผลให้อย่างที่เจ้าตัวต้องอัศจรรย์ใจ มีรายได้เพิ่ม ได้เลิกขายเร็วกว่าเดิม ยังมีบุญจากการเปิดบ้านกัลยาณมิตร เพิ่มมาเป็นพิเศษ อธิษฐานสิ่งใดจึงสำเร็จ แม้แต่เรื่องหายจากโรคตาแดง

ที่น่าดีใจที่สุดของคุณอรอนงค์ คงเป็นเรื่องที่สามีกลายเป็นคนมีสัมมาทิฏฐิตามตนเองไปด้วยแรงอธิษฐานจิต ทำให้สามีเห็นปาฏิหารย์เป็นภาพหลวงพ่อวัดปากน้ำลอยอยู่ในท้องฟ้า มีดวงอาทิตย์อยู่ตรงกลางกายเห็นกระทั่งหลวงพ่อกระพริบตาได้ ทำให้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนามั่นคงทันที

ปาฏิหาริย์ใดก็ตามที่ทำให้ผู้พบเห็น เกิดกุศลจิต มีศรัทธา ต้องการประกอบคุณงามความดีให้ยิ่งกว่าเดิม ถือว่าเป็นเรื่องดี ไม่ใช่เรื่องงมงาย ใครได้พบเห็นปาฏิหาริย์ชนิดนี้ต้องถือว่าตนเองเป็นคนมีบุญบารมีมาพอสมควร คนฉลาดเมื่อพบเห็นปาฏิหาริย์ย่อมนำมาสอนตนเองให้เร่งความเพียรในการปฏิบัติธรรมให้ยิ่งๆ