ทบทวนบุญ

เรื่อง : อุบลเขียว

โครงการบรรพชาอุปสมบทหมู่

พระพี่เลี้ยง

...........................................................

         เมื่อฤดูฝนมาเยือน ความชุ่มฉ่ำเย็นของสายฝนที่ โปรยปรายลงมาส่งผลต่อจิตใจผู้คนให้ชุ่มชื่น เบิกบาน เหมือนมวลพฤกษานานาพันธุ์ที่แตกใบอ่อนเขียวไสว ช่วยทำให้ผืนดินที่เคยแห้งแตกระแหงได้ประสานคืนเป็นแผ่นดิน เดียวกันอีกครั้ง หลังจากต้องทนต่อความร้อนแรงของ แสงอาทิตย์ที่แผดกล้ามาเป็นเวลาหลายเดือน

          ร่องรอยหลังฝนพรำ คือ ท้องฟ้าสดใส ไร้เมฆหมอก ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไอดินที่ยังอบอวล ไม่จางหาย เช่นเดียวกับภาพความประทับใจที่เกิดขึ้น ได้ เป็นประดุจน้ำทิพย์ชโลมใจชาวไทยให้อิ่มสุข เบิกบาน ท่ามกลางความหวั่นวิตกของกระแสสังคมที่แตกแยก ให้จุดประกายความหวังแห่งสันติภาพกลับคืนมา นั่นคือ ภาพชายไทยนับพันคนพร้อมใจกันเข้าร่วมพิธีบรรพชาอุปสมบทพระพี่เลี้ยงในโครงการอุปสมบทหมู่ เข้าพรรษา ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ในวันเสาร์ที่ ๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๓ ซึ่งเป็นภาพประวัติศาสตร์ชีวิตอันงดงามที่ยากจะลืมเลือน

          แสงเงินแสงทองของอรุโณทัยค่อยสว่างไสว ขึ้นทีละน้อย สะท้อนประกายสีทองระยิบระยับของมหาธรรมกายเจดีย์ เห็นโดดเด่นเป็นสง่าอยู่เบื้องหน้า เมื่อพิธีเวียนประทักษิณได้เริ่มขึ้น เหล่าธรรมทายาท ในชุดขาวบริสุทธิ์ ยืนประนมมือสงบนิ่งรายรอบมหาธรรมกายเจดีย์ ค่อย ๆ ก้าวเดินอย่างมั่นคง เสียงสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย บทอิติปิโส ภควา... ดังก้องกังวานในดวงใจ ทุกท่านต่างประคองใจให้บริสุทธิ์ผ่องใสเพื่อรองรับสายธารแห่งบุญ ราวกับ ว่าจะไม่ยอมให้บุญตกบุญหล่นไปแม้แต่เพียงเล็กน้อย เพราะบุญจากการบวชเป็นบุญใหญ่ได้มาโดยยาก

         ผู้บวชต้องเป็นผู้มี ปุพฺเพกตปฺญตา หรือมีบุญ วาสนาที่สั่งสมมานับภพนับชาติไม่ถ้วน จึงจะได้ฐานะ ผู้ได้โอกาสเช่นนี้

          ความปลาบปลื้มใจของหมู่ญาติ ตลอดจนเหล่าสาธุชนผู้ร่วมอนุโมทนาจำนวนมาก เผยให้เห็น บนใบหน้าและแววตาที่เปี่ยมสุข ที่บุตรหลานและญาติมิตรอันเป็นที่รักจะได้บุญใหญ่ถึง ๒ ต่อ คือ บุญส่วนตัวและส่วนรวม ในการสั่งสมบุญบารมีให้กับตนเอง และในการทำหน้าที่กัลยาณมิตร ในฐานะ "พระพี่เลี้ยง " ให้กับพระธรรมทายาทโครงการอุปสมบทหมู่เข้าพรรษา ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ที่กำลังจะมาถึง

เหล่าธรรมทายาทเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์

         หลังจากเสร็จสิ้นพิธีเวียนประทักษิณ เป็นพิธี ขอขมา ณ สภาธรรมกายสากล ซึ่งเป็นช่วงเวลาสำคัญอีกช่วงหนึ่ง โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ผู้ปกครอง ที่ต่างรอคอยวันนี้มาเป็นเวลานานแสนนาน พิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ที่บุตรจะได้กล่าววิสุทธิวาจา ขอโทษ อโหสิกรรม ที่เคยผิดพลาดล่วงเกินต่อท่านผู้มีพระคุณ เพื่อความบริสุทธิ์บริบูรณ์ของชีวิตพรหมจรรย์ เพราะ นับจากนี้ต่อไป จะเป็นเหมือนการเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ ในชีวิตสมณะ ที่สดใสกว่า สว่างไสวมากกว่า บนหนทางการสร้างบารมีที่มีแต่ความสงบระงับ

          โครงการอบรมพระพี่เลี้ยง นับว่ามีความสำคัญ อย่างยิ่งต่อความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา เพราะโลกใบนี้กำลังขาดแคลน "ต้นแบบคนดี" ที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมในการชี้แนะ ช่วยบอกหนทาง หรือเป็นตัวอย่างให้บุคคลอื่นได้ดำเนินชีวิตไปในทาง ที่ถูกต้อง ดีงาม ตามรอยบาทพระบรมศาสดา และพระอรหันตสาวกทั้งหลาย เพราะการเรียนรู้เป็นสิ่งจำเป็นของทุกชีวิตที่ต้องทำตลอดเวลา เพื่อความอยู่รอดในสังสารวัฏที่มีอันตรายทุกฝีก้าว อันเกิดจากความไม่รู้ คือ อวิชชา ได้แก่ ความโลภ โกรธ หลง เข้าครอบงำ จึงต้องพลั้งเผลอกระทำบาปกรรม ซึ่งมีผลเป็นวิบากอันยาวนาน ยากจะหาหนทางหลุดพ้น

          ดังนั้น การฝึกฝนอบรมตนเองเป็นสิ่งที่ต้องกระทำอย่างต่อเนื่อง ดังเช่น โครงการอุปสมบทหมู่ เข้าพรรษา ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ที่กำลัง จะเกิดขึ้น เริ่มต้นจากการเลือกพระพี่เลี้ยงดูแลให้ การฝึกอบรมเป็นไปด้วยดี ถือเป็นสิ่งที่จำเป็น และสำคัญอย่างยิ่ง โดยเฉพาะหลักสูตรการอบรมระยะสั้น หากได้พระพี่เลี้ยงดีมีความเข้าใจกระบวนการฝึก อบรม เข้าถึงแก่นของการถ่ายทอดอุปนิสัย รู้จักที่จะชี้แนะสิ่งที่เหมาะสมแก่ผู้บวช เรียกว่า เข้าถึงและเข้าใจ จึงจะทำให้ผู้บวชได้พัฒนาศักยภาพ ทั้งทางร่างกายและจิตใจ จากระเบียบวิธีฝึกอุปนิสัยในชีวิต ประจำวันอย่างมีประสิทธิภาพ

          ซึ่งหลักสูตรการอบรมพระพี่เลี้ยงจะมีความแตกต่าง จากโครงการอบรมพระธรรมทายาทโดยทั่วไป โดยมุ่งเน้นเนื้อหาธรรมะทั้งภาคทฤษฎี และปฏิบัติที่ละเอียดลุ่มลึกมากขึ้น เพื่อให้ได้พระแท้ ซึ่งเป็นหัวใจของโลกและจักรวาลอย่างแท้จริง เมื่อผ่านการอบรมแล้ว พระพี่เลี้ยงทุกรูปจะต้องพบกับ บทฝึกนอกตำราทุกรูปแบบ แต่ไม่เกินหลักธรรมะที่พระพุทธองค์ได้ทรงประทานไว้ ต้องอาศัยสติปัญญาและปฏิภาณไหวพริบ ในการนำมาประยุกต์ใช้อย่างเหมาะสม โดยยึดหลัก "พูดให้จำ ทำให้ดู และอยู่ให้กำลังใจ" บนพื้นฐานคุณธรรม ความเมตตา ปรารถนาดี มีเหตุผล ให้โอกาส และให้อภัย ทั้งนี้ พระพี่เลี้ยงต้องมีคุณสมบัติความอดทน อดกลั้น ทุ่มเท เสียสละ อุปมาต้องทำปากให้เป็นเหมือน ริมตลิ่งชายน้ำ คือ พร่ำพูด พร่ำสอน อย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย

         ด้วยตระหนักดีว่า การสร้างบารมีทำให้เราได้ สิ่งที่ดีที่สุด การสร้างบารมีทำให้เราย่นย่อหนทางในวัฏสงสาร แต่การจะไปให้ถึงเป้าหมายอย่างรวดเร็วได้นั้น ไม่เพียงแต่ทำความดีไปวัน ๆ ไม่ใช่แค่ทำความดีเพียงผิวเผิน

         แต่ต้องสร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน สิ่งอะไรที่ผ่านเข้ามาต้องสามารถเปลี่ยนเป็นบุญบารมี ได้ทั้งหมด เพราะนั่นคือ สิ่งที่เราจะนำติดตัวไปได้จริง ๆ แม้หนทางระหว่างนั้นจะมีอุปสรรคขวากหนามเพียงใด นักสร้างบารมีต้องมีจิตใจตั้งมั่นไม่หวั่นไหว มุ่งมั่นฝ่าฟันจนกว่าจะประสบผลสำเร็จ

         โลกปัจจุบันที่ดูเล็กลงไปทุกที ด้วยความก้าวหน้าทางการสื่อสารโทรคมนาคมตามกระแสโลกาภิวัตน์ ชาวโลกจะค่อย ๆ พบว่าการพัฒนาทาง วัตถุเริ่มมาถึงทางตัน ดังนั้น "ศีลธรรม" จะเริ่มเป็น ที่แสวงหาของหมู่ชน ชาวโลกจะเรียกร้องการกลับ มาฟื้นฟูทางศีลธรรม และแน่นอนว่าทั่วโลกขณะนี้ ประเทศไทยของเรามีศักยภาพสูงสุด ในการเป็น ผู้นำทางศีลธรรม ด้วยพื้นฐานใจของเราชาวไทยและ ด้วยภูมิปัญญาที่มีอยู่อย่างพร้อมมูล ในคำสอนของพระพุทธศาสนาที่ตกทอดมาจนถึงปัจจุบัน

         พระพี่เลี้ยงจึงเปรียบเสมือนดวงตะวันยามเช้า ผู้ปลุกชาวโลกให้ตื่นจากความหลงผิด ความมัวเมา

และเป็นแบบอย่างในการประพฤติดีปฏิบัติชอบตาม คำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อม สละความสุขส่วนตน และคิดถึงประโยชน์สุขส่วนรวมเป็นที่ตั้ง ด้วยอุดมการณ์อันสูงส่ง มุ่งมั่นที่จะนำ ตนและสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากกองทุกข์ทั้งปวง ดังพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลายในกาลก่อน

พระพี่เลี้ยง เปรียบเสมือนดวงตะวันยามเช้า ผู้ปลุกชาวโลกให้ตื่นจากความหลงผิดความมัวเมา

         หลายคนอาจคิดว่า วัฒนธรรมเพื่อสันติภาพ อันเริ่มต้นจาก "การบวช" ที่เราได้ตั้งใจกระทำเป็นประวัติศาสตร์นี้ เป็นเพียงฝันหวานที่ยากจะเป็นจริง ยากที่จะเกิดขึ้นในภาวะที่โลกเต็มไปด้วยความแตกต่างหลากหลาย จึงขอให้เชื่อมั่นเถิดว่า "สิ่งที่มนุษย์ เคยทำได้ มนุษย์เท่านั้นที่ทำได้" ไม่อาจเกิดขึ้นเพราะโชคช่วย หรือเทพยดาองค์ใดดลบันดาลให้เป็นไป แต่จะสำเร็จได้ เมื่อ "ลงมือทำ" จึงขอกราบอนุโมทนาบุญ ทั้งต่อผู้บวชและ ผู้สนับสนุนการบวชในพิธีบรรพชาอุปสมบทพระ พี่เลี้ยง โครงการอุปสมบทหมู่เข้าพรรษา ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทยในครั้งนี้ ...ที่นึกถึงครั้งใด ปลื้มใจทุกครั้ง นับเป็นบุญใหญ่ที่เกิดขึ้นได้ยากยิ่งในโลก เสมือนดอกไม้งามท่ามกลางพายุฝน ที่ทายท้าคลื่นลมแรงอย่างองอาจ สง่างาม นำมาซึ่งความปีติ ภาคภูมิใจ ที่เชื่อมั่นเหลือเกินว่าแม้ชาวโลกวันนี้จะ ยังไม่รับรู้การหลอมรวมใจของเรา สักวันหนึ่งข้างหน้า พจนานุกรมใจของพวกเขาเหล่านั้น จะเล่าขานตำนาน แห่งความเสียสละในวันนี้อย่างไม่รู้จักจบสิ้น